Yamuluyorsan İçmiycen Başkan

Manita Mafiş Ben ise Bomba

Merhaba minnoşlar. Evet yine ben. 

Uyarı: Bölümü yanınızda aile büyükleriniz varken okumayın. 

Şimdiden yapacağınız ve yaptığınız yorumlar için teşekkür ederim. Keyifli okumalar. Sizi seviyorum. Muck muck falan... 

 Grubun peşine takılmış nereye gidiyordum? Bilmiyorum. 

 Allah'ım ya bunlar yurt dışında gizli bir örgüte katılıp kedi felan kesen tiplerden olmuşlarsa? Bu gece ki kurbanları da bensem? 

 Yok ya. Olmaz öyle şey. Benim gibi minnoş ve kedilere kıyılır mı hiç? Eğer kıyılıyorsada büyük ayıp bence. 

 Nereye gittiğimiz hakkında bir fikrim yoktu. Lüks bir arabayı Mert kullanıyordu. Onun yanında ise Oğuz oturuyordu. Ben ise Behlül Utku ve Cenk'in arasında kalmıştım. 

 Behlül Utku'nun güzel parfümü burnuma geldikçe bir tuhaf oluyordum. Resmen dikelecektim. 

 Kötü ve üzücü bir şeyler düşünmem gerekiyordu. 

 Buldum! 

 Son model olan kameram hakkın rahmetine kavuşmuştu. 

 Düştüğüm sırada düşüp merceği çatlamıştı. Yeni kamera alamazdım ama bu aletlerin mercekleri cidden pahalıydı. 

 Normalde geçim sıkıntım yoktu. Hatta babamın kendi fabrikası bile vardı ama bana sunulan imkanlar kısıtlıydı. 

 Şımarmamam içinmiş. Annem ve babam evlendiklerinde hiç bir şeye sahip değillermiş ve geçim konusunda çok sıkıntı çekmişler. Ama ikisi birbirine destek olarak bir şeyler başarmışlar. 

 Şimdi ise benim hazıra konmak yerine çabamla bir yerlere gelmemi istiyorlardı. Düşünce çok doğru ama ben çok yanlışım. 

Neden? Çünkü benim gelmek istediğim tek yer Behlül Utku'nun suquatlı kıçıydı. 

 Bak yine düşüncelerim ve eş olarak kanım güney tarafalara bir yerlere akmaya başlamıştı. 

  Arabanın içinde yükses sesli olan müziğe vermeye çalıştım kendimi. Konunun yanımda oturan güzel kokulu adamdan uzaklaşması gerekiyordu. 

 Ona yan yan baktığımda telefonla mesajlaştığını gördüm. 

 Arabanın içini kontrol ettiğimde diğerlerinin eğleniyor olduklarını gördüm. 

 Çaktırmadan mesajları okumaya çalışmıştım. 

 Simge miydi o?

 Ezeli düşmanım.

  Omzumda el hissedince sol tarafa doğru dündüm panikle. Cenk bana gülümseyerek "Seni de yanımızda sürüklüyoruz ama konserde olanlar için özür dilemek istiyoruz. Senin için sıkıntı olmaz umarım. Ailene haber verdin öyle değil mi?" diye sordu. Behlül Utku'dan sonra grupta en sevdiğim ikinci kişi olabilirdi. Nazik ve kibar olduğunu biliyordum. Ben onların fan club kurucusuydum be! 

 "Evet haber verdim. Sıkıntı değil. Zaten her zaman bana sunulacak bir fırsat değil. Biraz şaşkınım." Dedim.  Ay çok ezik konuşmuştum. Kahretsin. 

 Behlül Utku kıkırdadı. "Sormadık ama reşit misin sen? Başımıza sonrada bela olmanı istemeyiz." 

 Bana mı demişti o?

 "Yirmi bir yaşındayom ben." Neden tersleniyordum ki? 

 Küçük gösterdiğimi biliyordum. Yüz hatlarımdan olsa gerekti. Yada dedikleri gibi yeni neslin biraz hormonlu olmasından da kaynaklanıyor olabilir tam emin değilim.