SAHİP

1 - ''BODRUM''

Yeni bir kurgu, yeni karakterler ve benden de yeni şeyler var tabii ki. Bu zamana kadar bir çok şey denedim. BELA kadar tutulmadı ama bunun tutulacağına inanıyorum. Umarım beğenirsiniz, yorumlarınız ve votelarınız çok önemli. Özellikle yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen. Şimdiden çok teşekkürler.

2. bölüm 3-4 içerisinde gelecek. Biraz uzun bir süre gibi gelebilir ama o kadar sürede belli bir okuyucu kitlesine sahip olurum diye düşünüyorum. 

Multimedia Irmak.

Dediğim gibi, lütfen yorumlarınızı eksik etmeyin. Hepsi benim için çok önemli. Seviyorum sizi, iyi okumalar :*

Neredeydim ben?

Ne hale gelmiştim?

Nasıl kendimi parçalar haline getirmiştim?

Nasıl bu kadar düşmüştüm ben?

Irmak.. Adım buydu benim. Çok sevdiğim, yere göğe sığdıramadığım annem koymuştu adımı. Kendisi benliğini kaybedip bir fahişeye dönüşmeden önce. O kadar uzun bir zaman gibi gelmiyordu bana. Her zaman aynıydı benim için, erkekleri tatmin etmek için koyunlarına giriyordu evet. Bu benim için bir hayal kırıklığı olsa da sanırım beni etkileyen nadir şeylerden biri değildi.

Ona olan sevgim kimseyle karşılaştırılamayacak kadar büyükken şimdi beni koruyamıyordu. Yanımda değildi. Bu pis bodrum katında diğer 4 kızla beraber bir toz birikintisi içinde yüzüyorduk. 

1 hafta önce..

1 hafta önce mi olmuştu herşey?

O kadarcık mı olmuştu?

Rusya da hayatım oldukça sorunsuzdu. Annemin benim için kendi hayatını bir rafa kaldırması hariç..

Büyüdükçe yaptığı şeyi, yapabileceği şeyleri görmeye başlamıştım. Önümdeki perde kenara çekilmişti. Artık rahatlıkla önümü görebiliyordum. Ve gördüklerim hiç hoş şeyler değildi. Perdeyi tekrar yerine koymayı, gördüğüm ve beni paramparça eden şeyleri zihnimde geri itmeyi denemiştim. Hepsini teker teker yok edebilmeyi dilemiştim.

Söylemiştim. Bırakmasını söylemiştim, düzgün bir iş bulup Türkiye'ye dönebilirdik. Gerekirse tabii ki çalışırdım.. Çalışabilirdim..

Oysa herşey benim için değil miydi? Benim için katlanmıyor muydu o orospu çocuklarının ona sahip olmasına. Boğazımdan bir lokma geçsin, eğitim alabileyim diye değil miydi bütün bunlar? Tüm bu acı? 

O zaman neden terk etmişti beni, bu hiçliğin ortasında neden kaybolmama izin vermişti? Başından beri gelmek istediğim yerdeydim, evet. Türkiyedeydim. Ama yanımda doğru insan yoktu.

Oysa.. Beni alıkoyan bu orospu çocuklarının elinde değil, onunla olmalıydım. 

Onunla.

''Uyansana lan!'' suratıma tokat gibi çarpan soğuk suyla gözlerimi araladım. Gördüğüm manzara karşısında gözlerimi yana çevirerek tepkisiz kalmaya çalıştım. 

Pis kokan bedenini yığıldığım koltuğa daha da yaklaştırdı. 

''Kalk.''