-yemin ediyorum kalp krizi geçiriyordum. kullanıcı adını değiştirmemden dolayı ilk başta kitabı eski kullanıcı adıma sahip olan birisi yazmış gibi gösteriyordu. neyse ki düzelttim amk. wattpad yapma şöyle şeyler. tamam malsın ama yazıktır minik kalbime.
her neyse,bölüme geçelim.-
~
11:00
"Ne demek bu ilk defa olmuyor?"
Beyaz tenli gencin öfkeli sesi sessiz dinlenme odasında yankılanmıştı.
Sessiz olmasını yaşlı gözlerle söyleyen Hoseok'un yakınına yeniden oturan Yoongi,gözlerini kısıp yanakları ve burnu kızarmış,gözlerinin çevresi ise pembeleşmiş olan bedene bakarken bir şey hissetmişti.
Sanki... Sanki içi burkuluyor,dökülen her boncuk yaşlarla kuruyor,eksiliyordu.
Her zaman göz alan o sırıtışları görmeye alışan Yoongi'nin,aklına geldikçe bile içi ısınıyordu o gülücüklerle.
Ama o güneş gibi parlayan genç,şimdi sönük sönük parlıyor,etrafa soğuk,bitkin bir ışık saçıyordu.
Pilleri bitmek üzere olan bir fener,ölmek üzere olan bir ateşböceği gibi...
Yoongi,üzerine çöken alışılmadık duygu şekliyle geriliyor,içinde dolan yardım etme,rahatlatma isteğine karşı koyamıyordu küçüğe dönerken.
