The Queen's Biggest Mistake

4. Lighthouse

Your majesty, votes and comments are highly appreciated! May I look forward for them?

A wise man makes his own decisions, an ignorant man follows public opinions.

-Chinese Proverb

Chapter 4

"What? How come?"

"The Morgans are in a hospital right now but.. the prince is well." Hazy said, observing my expression. I just showed her my poker face.

"He probably asked his members to open the bag. Crap." A part of me felt horrible that my plan didn't go as I expected. Although I knew I succeeded in scaring off the Morgan. They wouldn't bother us anymore. And the other part—the part that should be long buried—was feeling an unwanted relief.

"Why are you looking at me like that?" Tanong ko nang makitang pinag-aaralan pa rin ni Hazy Austria ang aking ekspresyon at may wirdong ngiti sa kaniyang labi.

"Are you relieved?" Panunukso nya tsaka nya tinaas baba ang kaniyang kilay.

"I am disappointed." I said.

"But a part of you is relieved that he's safe?" She asked, hopefully.

"He's an enemy, why will I be relieved? Hindi ka ba naniniwala sa akin Ms. Hazy?"

"Syempre naniniwala ako sa inyo mahal na reyna. Naniniwala ako na hindi niyo na mahal ang prinsipe at wala na kayong nararamdaman sa kaniya kahit parang nabunutan kayo ng tinik sa lalamunan nung binalita ko na wala nangyari sa kaniya," sinabayan niya iyon ng pagtango.

Napakagat ako ng labi at napaiwas ng tingin sa kaniya. Narinig ko ang kaniyang mumunting halakhak.

"Naniniwala ako na hindi na kayo apektado sa kaniya kahit kasing pula na po ng mga pisngi niyo yung buhok niyo."

"Nagrereflect lang ang kulay ng buhok ko sa pisngi ko."

"Bakit po yung buhok ko mahal na reyna, hindi naman nagrereflect yung itim nitong kulay sa pisngi ko?"

Made in China kasi yang buhok mo, sa akin original.

Hindi ko iyon binulalas. I had a strict rule for myself that whenever I was infront of my people, I should always be formal.

As a leader, you should always be a friend to your people. But there should also be boundaries. They should know that at some point, you are still superior to them.

Kahit sabihin mo pang pwede kang makipagbarkada sa mga miyembro mo, at some point ay ituturing ka na lang nilang ordinaryong tao at magbabago ang treatment nila sa'yo. Hindi ba't sa barkada uso ang tampuhan, ang away. Paano kapag nag-tampo ang isa sa mga miyembro ko sa akin dahil barkada na ang turing ko sa kanila, edi maaapektuhan ang mga misyon. At some point, ituturing nila akong barkada at hindi reyna na pwede nilang hindian, pwede nilang pagtripan, pwedeng magtampo, pwede kang barahin kapag nagsasalita ka.

At hinding hindi iyon pwedeng mangyari dito sa kaharian. Hindi nila ako pwedeng kaya-kayanin. I could be a friend to them, I could always lend a hand if they needed me. But they should also know the responsibility that they possessed, the loyalty that they should give to the Safronov, they should know that we had boundaries.

"Malakas ang loob mong biruin ako, palibhasa hindi na kita miyembro." Ngiti ko sa kaniya.

Tumawa lamang siya. "Tinutulungan ko na lang po si Agent Damien kapag may misyon siya na hindi kinakailangang pumatay ng tao."

"Bakit hindi ka na lang bumalik dito. You will always be welcome, Hazy." I sincerely said.

"After what happened to the Tenebrous palace," Bumaba ang tingin niya sa sahig. Nagulat ako nang makitang nangingilid ang luha sa gilid ng kaniyang mga mata. "I don't know if I could still stand the sight of blood."