The Queen's Biggest Mistake

6. Suggestion: In The Forest

He who returns from a journey is not the same as he who left.

-Chinese Proverb

Chapter 6

Thirty three guns were pointing at McAkiro Morgan.

Eleven guns were directed at his head, eight were pointed at the heart, five at his stomach, five at his thighs, two at his arms and the other two was pointed at his bum.

Wala pang isang minuto ay nagsilabasan na ang reinforcement na hiningi ko kay Agent Lian. May mga nanggaling sa bukana, may mga pumasok sa bintana na aking binaril kanina, ang mga iba ay nanggaling sa taas ng hagdan. Umirap lang si McAkiro nang makita sila na para bang hindi na siya nagulat kung may back-up plan ako. Humiwalay siya sa akin upang ngitian isa-isa ang mga miyembro ko upang mangamusta. Sumusunod ang mga baril sa kaniya sa bawat paggalaw niya.

"Agent Lian, musta na? Gumaganda ka ah." Ngingiti-ngiti niyang tanong. Umiwas ako ng tingin at ngumuso. Siya lang?

Hindi siya sinagot ni Lian, nanatiling walang ekspresyon ang mukha ng dalaga. Hindi niya inaalis ang tutok ng baril sa mukha ni McAkiro.

"State your motive now, McAkiro Morgan and stop wasting our time," matigas kong sabi. Nang magkaroon ng distansya sa aming dalawa ni McAkiro ay pumagitna sa amin si Valmont, prinoprotektahan ako laban sa prinsipe ng mga Morgan.

McAkiro Morgan was the prince of Morgan, our rival agency. The agency who sabotaged our transactions. And Valmont saw him as a threat. My people would protect me from danger no matter what.

"You can go now, your majesty. Kami na po ang bahala dito." Sambit ni Valmont habang masama ang tingin kay McAkiro. Tinaasan lang siya ng kilay ni McAkiro at tinitigan din nang masama.

McAkiro Morgan never liked Valmont. Lalo na noong kami pa. He always considered Valmont as a threat. Like Valmont would snatch me away from him anytime. He would get extra touchy every time Valmont would talk to me. He would pull my waist whenever he caught Valmont looking at our direction, like he wanted the guy to know whom I really belong.

And I belonged to no one.

"I will stay, Valmont. I want to know his motive first-hand." Sabi ko kahit ang aking mga mata ay nanatili kay McAkiro na ngayon ay masama pa rin ang tingin kay Valmont.

"But it will be dangerous, Queen Callisha-" Pinatong ko ang aking kamay sa balikat ni Valmont upang manahimik siya. Napako ang tingin doon ni McAkiro at biglang kumunot ang noo niya. Gotcha!

"State your motive now, McAkiro Morgan." Sabi ko nang hindi tinatanggal ang kamay ko sa balikat ni Valmont. Maslalong napasimangot ang prinsipe habang nakatitig pa rin sa aking kamay.

Padabog niyang kinuha ang folder sa itim na bag na nasa likuran niya. Hindi na bumalik ang mapaglaro niyang ngiti. Napataas ang aking kilay.

Iniabot niya sa akin ang folder, dahil doon ay natabig ng folder niya ang aking kamay na nasa balikat ni Valmont kaya nahulog ito sa aking tabi.

"Sorry, di ko sinasadya." Saad niya sa tonong malalaman mong sinadya niya talaga.

Hindi ko na lang iyon pinansin at tinanggap ang folder na binigay niya. Tinitigan ko muna ang folder at inamoy-amoy ito para masigurong hindi ito patibong.

"Huwag kang mag-alala, walang bomba yan," makahulugan niyang sabi.

The wind blew harshly once again. The leaves outside made frantic hushing sounds, as if giving me a warning on what would happen next. I looked up on the broken window, the stars blinked against the dark sky. My agents' guns were still pointing at the Prince of Morgan whose green eyes were looking intensely at me. If this folder was a trap, thirty three bullets would be buried immediately in the Morgan Prince's muscular body.