Olaya Tanık Olanlar (BİTTİ)

11

Yuse bana baktı."Yoksa odanıza sivrisinekler mi bastı?Ahh!"

"Yok"dedi Rang hızla yaklaşarak."Fostaigo sana bir şey soracak."

Rang'e döndüm ve izle işaretine benzetmeye çalıştığım birkaç kaş göz hareketi yaptım.

"Yuse?Sen masumsun değil mi?"

Uzun süre gözlerini tavana dikti.Anladı aslında ne planladığımı."Benim odama çıkalım Fostaigo.Biz bize konuşalım."dedi ve merdivene yöneldi.

İçime öyle bir duygu doldu ki!Tarif edilir ama,yaşanma imkanı olmayadabilir.

Onu takip ettim.Odasına çıktık ve yatağına oturduk.

"Bu eve ne için geldiniz ve ne yapıyorsunuz Fostaigo.Kendinize gelin!Notta belirttiğim gibi ben Trio'nun katili değilim."dedi Yuse.

Onunla dalga geçer gibi yaparak "Ayy!Öyle mi?Zaten o yüzden hapis ücreti ödediniz değil mi?"diyerek ayağa kalktım.

Yuse bemi omuzlarımdan tutarak oturtdu."Katil olma ihtimalimi neye dayanarak buldun bilmiyorum.Ama sana iki sır vereceğim.İlki 'Ben birini katlettim.Ama Trio'yu değil.' İkincisi 'Dayını bul!Gerçeği bul!' Şimdi doğru dürüst düşün.Ve evden gidin lütfen."dedi.Ardından derin bir oh çekti.

Ona "Sen bizi kovuyorsun."dediğimde bana "Ben sizi dayını bulmanız için kovuyorum.Baksana halinize.Hiç gidip arayacak haliniz yok!"dedi.Çıktı odadan.

Bir şey kurgulayamadım önce.

Dayım mıydı gerçeklerin içinde saklanan?Yoksa gerçekler miydi dayımın içine gömülen?

Bir süre sadece yere baktım.Huzur buluyordum ki Rang gelip kapıyı açtı."Gidiyoruz sanırım."dedi boynunu eğerek.

"Rang ya" diyerek boynuna sarıldım."Boşver bir şeycik olmaz!"

"Ben ikimizin de eşyalarını topladım.Gidelim haydi!"

Kolundan tutup onu aşağıya çekmeye başladım.Bir yandan da bağırıyordum."Görüşürüz Yuse!"

Valizilerimizi alıp villadan çıktık.Hızla anayola çıktık.Bahçe kapısının önünde durduk.

Arkamı döndüğümde Yuse'nin ve hizmetlinin bize umut dolu bakışlarını gördüm.Yuse ellerini umutla kaldırdı ve havada kalp yaptı."Siz başaracaksınız!Sonuna kadar inanıyorum!.."cümlesini bitiremedi Yuse.Çünkü önümüzde bir taksi gördük.Hemen bindik.Bu yüzden de Yuse'nin son sözlerini duymadık.

Camdan ona umutla el salladım.Telefonla aradım onu.Açtığı anda "Gerçeğe doğru gidiyoruz."dedim ve kapattım.

Yüzünde bir gülümseme oluştuğunu görmesemde,gülümsediğine emindim.

Havaalanına vardık ve saatlerce beklediğimiz uçak ile birlikte Paris'e geri döndük.

Defado bizi kapıda gördüğünde az daha kanatlanıp uçuyordu."Efendim!Siz geri dönmüşsünüz.Yani?Yani katili buldunuz değil mi?"

"Sakin ol Defado.Katil düşündüğüm kişi değilmiş.Şimdi bir kişiden daha şüpheleniyoruz.Ondan geldik zaten."dedi Rang.

"Anladım efendim."dedi Defado boynunu eğip dudağını büzerek.

Sonra başını kaldırdı ümitle."Olsun!Belki de yeni şüphelendiğiniz kişi katildir.O değilse,diğeridir,diğeridir efendim."dedi gözlerini kocaman açarak.

Uzun süre Defado'ya baktım.

Tüm insanlığın Defado gibi umut dolu insanlara ne kadar da ihtiyacı vardı?

"Defado Rang'in karakola gitmesi gerek.Benimde dayımın yanına ulaşmam gerek.Bize iki taksi ayarla"

"Bayan Fostaigo,dayınız rahatsızlandı ve bir tanıdığının yanına gitti."

"Tamam."dedim sessizce."Sen Rang için taksiyi hazır tutmayı unutma."

Rang derin bir nefes aldı ve odaya geçti."İnan şurdan kapıya yürüyecek halim yok"dedi.

O sırada kapı çaldı."Rang!Git kapıya bak!"diyerek bir kahkaha patlattım.

Rang kapıyı açtığında bir insan yerine,bir kağıt parçası gördü.

Kapıyı hızla çarpıp notu bağırarak okudu.Sesi o kadar yüksek tondaydı ki evde sesi yankılandı.

"Dayını bul!Gerçeği bul!"