Olaya Tanık Olanlar (BİTTİ)

24

"Trio'nun babasının,kuzeninin oğluyum.Bir gece düğün vardı.Neden bilmem ama sahneye Trio'nun babasıyla,benim babam çağırıldı.Daha önceden planlanmış bir şeymiş bu.Araları kötüymüş de bizim anneler böyle bir plan yapmışlar.Neyse!Sahneye çıktı ikisi.Trio'nun babası benim babamı iterek bir adım öne çıktı.Önde durmak istiyor gibiydi.Ama babası önde durmak istemiyordu,sadece sahneden inmek istiyordu.Bu isteğini dile getirdi.Ancak kürsüdeki adam inatçıydı.İnme de inme diye diye babasını zorla sahnede bekletti.Babama,babasının yanını işaret etti.Babam ileri çıktı.Neden bunu yaptığını bilmiyordu.Sadece adam istedi diye yapıyordu.Sorgulamak istercesine döndü arkasını.Neden der gibi kaş göz hareketleri yaptı adama.Fakat sadece babam değil,tüm davetliler neden yaptığını bilmek istiyordu.Adam da bunu anlamıştı sanırım."Eşit konuşsunlar diye yaptım,bakın boylar,durdukları yer,hep aynı!"diyerek espriye bağladı olayı.Sinirlenmiştim.Ama Trio'nun babasına değil,Trio'ya sinirlenmiştim.Yüzümü ona çevirdim ve o,bu olanlardan keyif alıyormuş gibi gülüyordu.Birde babasına baktım.Babası da Trio'ya izle der gibi bir hareket yaptı.Daha sonra babama döndü.Babama kötü kötü baktı ve adama döndü sonra."Biz,asla ve asla eşit konuşamayız."deyiverdi.Adam bunu hiç beklemiyordu.Ne diyeceğini şaşırdı."Neden?"diyebildi.Bu sefer babasının yüzünde sinsi bir gülüş gördüm."Neden mi?Ne yani!Şu adam için!"dedi babamı işaret ederek."Beynimi mi çıkarayım?"
Salonda anlayan anladı,anlamayan anlamadı.Ama ben çok iyi anlamıştım.Babası fark edince kimsenin anlamadığını bir adım daha ileri çıktı."Açıklayayım..."diyerek devam edecekti ki konuşmasına bir ses duydu ve durdu.Oğlu Trio'nun sesi..."Onun beyni yok!Ama babamın var!Ancak babam beynini çıkarırsa eşitlenecekler!"dedi Trio.O gece,babam orda kaldı.Utanmıştı.Ama kendinden...Ben nasıl müsade ederim böyle konuşmasına diye.Daha sonraki günler,babam işe gidemez oldu.Hatta o gece o anları kameraya çekenlerin yüzünden haberlere bile çıkmıştı babam.Bunu görünce iyice kafayı yedi.Camları kırıyor,kırık cam parçalarıyla bir yerlerini kanatıyordu.Yağ falan içiyordu evde su niyetine.Bir gün aylar sonra ilk defa dışarı çıkacaktı.Annem bir kolunda ben bir kolundaydım.Caddede karşıdan karşıya geçiyorduk.Birilerini gördük karşı kaldırımda bize bakan.Onlara iyice yaklaşınca anlayabildik kim olduklarını.Trio ve babası...Babam delirdi zaten,bizi bile zor tanıyor,bunları tanıyamaz diye yanlarından geçip gittik.Bir süre bize baktılar.Bende onlara bakıyordum yürürken.O an babamı sıkı sıkı tuttuğum parmaklarım gevşemiş,babam bizden kurtulmuştu.Koşa koşa Trio'nun babasının üstüne atladı.Yumrukladı...Hırpaladı...Devam edecekti polisler gelmese.Sonra babam bir hafta hapishanede tutuldu.Trio'nun babası da hastanedeydi,durumu ağır olmasada kolunu bile kımıldatamıyormuş.İşte o günlerde Trio'nun annesi yurt dışına gitti.Trio ortada kalıverdi.Annem de onu bizim eve aldı.Düşünebiliyor musunuz polis bey!Babamı delirten adamın oğlunu eve aldı.Yaklaşık bir yıl kadar kalacakmış bizde.Annem bir gün karakola gitti.O çocuk ordayken eşim eve gelemez,o burda kalsın falan dedi.Ve de evet,babam o gidesiye kadar kalacaktı orada.Neyse ilk günler hiç konuşmuyoruz çocukla.Bir gün kahvaltı da "Siz,beni suçluyor musunuz?"dedi.Anında "Evet!"dedim,annem alttan ayağıyla dürtsede."Beni babam o gece tembihlemişti.Eğer benim ardımdan öyle demezsen bir daha Fostaigo'yla oynayamazsın demişti."dedi Trio.Annem"Haberiniz vardı yani!"dedi.Ürkmüştü Trio."Evet annem...Söyledi."O sıra anladım,bütün aile kötüydü bunlar."Fostaigo kim?"Trio kaldırdı başını.Neşeyle cevapladı annemi."Mahalleden bir kız.Seviyorum onu ben!"Annem de evden biraz uzaklaşsın istiyordu şu sıralar."Gidip onla oynayabilirsin."Trio kahvaltıyı bırakıp koşa koşa mahalleye gitti.Bende arkasından gittim.Anne zoruyla...O,onla oynarken bir şey fark ettim.Bir çocuk daha vardı yanlarında.Fostaigo ona neşeyle bakarken,Trio nefretle bakıyordu.Birde Fostaigo'nun ailesi onu hep dövsede çocuk yine geliyordu.Onu yanıma çağırdım."Kimsin sen?"dedim."Parte adım."dedi."Fostaigo'yla oynamayı çok seviyorsun?"diye sordum bu kez.Parte ne demek istediğimi anlamadı ama yinede yanıtladı."Ben onu sevmeyi,seviyorum!"Bunu bağırarak söylediği için Fostaigo'nun annesi duyuverdi,geldi ve çocuğu kovalamaya başladı.O günden sonra hep mahalleye indik,ben Parte'yle,Trio Fostaigo'yla oynadı sürekli.Yıllar böyle akıp gitti.Bu sırada babam...o,intihar etmişti.Neden bilmiyorum.Trio'nun babasıda ölmüştü,annesinden ses yoktu hâlâ gelmemişti.Trio bizde kalacaktı sanırım hep.Liseye geçtik,annem bizi aynı liseye soktu.Lisede aramız biraz daha iyiydi.Lise de bitince Trio ve Fostaigo sevgili oldular.Parte'yi sormayın,o mahvoldu.Ara sıra Fostaigo'ya beni ve Parte'yi hatırlıyor musun diye sordum.Hatırlamıyorum dedi.Daha fazla dayanamayan Parte,Trio'ya açıldı."Yapma Trio!Ben Fostaigo'ya çok aşığım,dayanamam."Ama bu Trio'nun umrunda bile değildi."Banane,git başkasını sev!"O gün ilk defa Trio'dan intikam almak istedim.Hem babamın hayatını hem de Parte'nin hayatını mahvetti diye.İlerleyen zamanlarda bu duygum tavan yaptı.Çünkü Trio beni akrabası olarak görmemeye başladı,Fostaigo'ya o senin akraban falan diyordu.Üniversiteyi kazanınca ikiside gittiler.Parte ve bense özel okuldaydık.Bir gün bize bir davetiye geldi.Üniversite biter bitmez, "Fostaigo&Trio" ikilisinin düğünü vardı.Parte'yle plan yaptık.Parte düğün günü damadın giyineceği odayı buldu.Beni oraya gizli gizli soktu.Düğün,Trio'nun mahalledeki evinde yapıldığı için hiç kamera yoktu.Oraya kimseye görünmeden girince ilk iş yatağa serilmiş olan damatlığa dokunmadan eldivenlerimi giydim.Cebimden bir parfüm çıkardım.Parfümü bir kapsüle sıkıp,gömleğin yaka altına yapıştırdım.Sıktığım parfümün sırrı,kokusu o kadar derin ki,genze çekildiği an kanı uyuşturacak kadar,vücudu titretecek kadar ağır bir koku.İşimi halledip,yine kimseye gözükmeden çıktım odadan.Parte beni mutfakta bekliyordu.Yanına gittim.Geceyi beklemeye başladık.Gece başladı ve bitmek üzereydi.Son dansı yapmak üzere sahneye çağırıldı ikili.O sırada Trio öldü.Ama ben yine devam ettim.Bu sefer Fostaigo'yu öldürecektim.Çünkü Trio iki hayatı mahvetmişti.Bende iki hayatı mahvedecektim.İlk önce işler ters gitti.O katili aramaya başladı.Patronluk yapmaya başladım çalıştığı yerde.Parte'ye de notlar yazdırdım.'Best Killer' mooduna soktum.Mesaj attırdım.Defado'yu öldürttüm.Bunlar olup bitince Parte benden uzaklaştı bende diğerlerinin yanına koydum Parte'yi,kaçırdım.Brood öldürdü onu sonra.Ondan önce Awnluk ve Autwon'u bulduk.Bize yardım etsinler diye.Sonraysa Fostaigolar'ın karakolda olduğunu öğrendik.Karakolu yaktık!Ama nasıl olduysa ölmediler!Ölmediler bildiğin!"

Tüm konuşması bitince Dan denen katilin polis son bir soru sordu."Katil olduğunu inkar etmiyorsun yani?"

"Etmiyorum."

"Tutuklayın şunu."

"Ne kadar hapis kalacağım?"

"Müebbet yedin!"

"..."

Lialey'in sesini duydum en son."Sen Fostaigo'ya ömür boyu sürecek bir acı bıraktın,o da sana ömür boyu sürecek bir ceza bırakıyor!"

Sanırım son duyduğum aklıma bizim şu özel sözü getirdi.

"MUCİZE GİBİ...MUCİZEDİR BELKİ...MUCİZE ZATEN!"