Olaya Tanık Olanlar (BİTTİ)

22

Dayım,öksürükle karışık bir şekilde "Yanıyoruz."dedi.

Rang ve Yuse,ateşin en az olduğu yerde birbirlerine sıkı sıkı sarılmışlardı.

Dayım ve ablamın etrafını komple bir ateş sarmıştı.Kıpırdayamıyorlardı.

Bense,arkamda yanan,hatta ayak bileğimden sıcaklığını hissettiğim ateşi umursamadan delicesine bağırıyordum."İmdatt!Yanıyoruz yardım edin!"

Bu bağırışlarımı içeriye alkış yaparak giren biri bozdu.

Parte'nin katili olan ve benim adını bilmediğim adam...

Alkışını kesti."Ne güzel,belki sizle birlikte günahlarınızda yanar!Ha?"

"Başlatma günahına!"diye ayaklandı ablam."Sen yaktın burayı değil mi?Aklı sıra yakacaksın bizi."

"Evet."dedi adam karşıdaki ablamı işarer edip parmağını şıklatarak.

Bu sefer Rang ayaklandı."Sen kimsin?O katilin yardımcılarından birisin,öyle değil mi?"

"Ben Brood."

Adının Brood olduğunu öğrendiğim adama bir de ben çıkıştım."Kurtar bizi lan!"dedim.

"Kurtaracağım ama bana bir iyilik yaparsanız?"

"Ne iyiliği?"

"Sizden iyilik istedim yanlışlıkla ya,sizde iyilik falan yok."deyip,içeriye bir kibrit yakıp attı ve gitti.

Alev alev olan küçüçük odada yanabileceğimizden fazla yanıyorduk.

Bir süre sonra,beşimizde yanmaktan,acı çekmekten,bayılmışız.

Gözlerimi açtığımda,bir sedyeye uzanmıştım.Karşımda iki doktor vardı.

Doktorlardan biri uyandığımı gördü."Hey baksana!Uyandı mucize gibi!Her tarafı yanık olmasına rağmen."

Doktor öyle deyince vücuduma kaydı gözüm.Her tarafım sarılıydı.

Daha sonra gözüm yan sedyelere kaydı.

Ablam,dayım,Yuse ve Rang,onlarında vücutları baştan aşağı sarılıydı.

Ama hepsi,hepsi yaşıyordu ve birbirlerine gülümseyen yüzlerle bakıyorlardı.

Bende aralarına katılıp gülümsedim onlara.

Benim onlara gülümseyen yüzle baktığımı gördüklerinde,hepsi daha da gülümsedi.

O gün,Rang'in küçüçük gamzelerini,o kadar büyük gördüm.

Tüm bedenimin sarılıydı,terliyordum.Ama sıcaklıktan değil,mucize gibi hayata tutunmanın verdiği umuttan terliyordum.

Acil bölümünde yatıyorduk ve görebildiğim kadarıyla sadece biz vardık.

İçeri giren polisler,aramızda ilk kendine gelene,yani Yuse'yi sorguya çekiyordu.

Yuse önce ateşin çıktığında kimsenin bizi kurtarmamasından başlayarak,Brood denen o herife kadar devam etti.

En sonunda ise "Gerisini bilmiyorum.Yani,bu kadar hatırlıyorum."dedi ve polisi başından savdı.

Polis çıkınca,polisle birlikte içeride olan herkes bölümden ayrıldı.

Sessiz kalsak da bir süre,ablam derin bir nefes alıp geri verdi."Mucize gibi..."

Dayım devam ettirdi onun sözlerini."...mucizedir belki..."

Sonra da ben bitirdim."...mucize zaten!"