Random Love

CHAPTER 6

<<Ημέρα Χριστουγέννων>>

Επιτέλους έφτασε αυτή η μέρα.

Δεν ξέρω αν πρέπει να χαρώ ή να λυπηθώ.

Βγήκα από νωρίς για τρέξιμο στον κήπο.

Δεν ξέρω αλλά είχα μια αίσθηση ότι κάτι κακό θα γινόταν πάλι.

Μετά από 4 γύρους ,αφού πλέον κουράστηκα, κάθισα σε ένα από τα πολλά παγκάκια του πανεπιστημίου μας.

Και ναι η κακή αίσθηση που σας έλεγα πριν βγήκε αληθινή.

Ξεκίνησε να βρέχει και εγώ είμουν στην άκρη του πανεπιστημίου,περιμένοντας σε ένα παγκάκι και ακόμα και να ξεκινούσα για να πάω στο δωμάτιο μέχρι που να έφτανα θα είχα γίνει λούτσα.

Όχι πως τώρα δεν θα γίνω δηλαδή...

Για καλή μου τύχη απέναντι ήταν μια παλία σκονισμένη αποθήκη του πανεπιστημίου -μέσα στην οποία δεν είχα τις καλύτερες αναμνήσεις από την πρώτη μου χρόνια εδώ- στην οποία θα καθόμουν μέχρι να σταματούσε η βροχή λιγάκι και αργότερα θα επέστρεφα στο δωμάτιο μου.

Μπένοντας μέσα θυμήθηκα εκείνη την βραδιά. Όταν είχε γίνει ένα μικρό πάρτυ για τους τελειόφοιτους και είχαν συμβεί διάφορα επισόδεια.Μέχρι και φωτιά είχε πιάσει αλλά ευτυχώς δεν υπήρξε στο τέλος πρόβλημα.

Από τότε σταμάτησαν οι κρυφές συναντήσεις και τα κριφά πάρτυ και κανείς δεν συνηθήζει πλέον να πατάει εκεί μέσα.

••

Προχωρώντας μέσα υπήρχαν ακόμα λίγες καρέκλες,-αν και σκονισμένες βέβαια,αλλά δεν είχε και πολλές επιλογές-

Πήρα μια και κάθισα κοιτώντας έξω από την μισοκαμμένη πόρτα για το πότε θα σταματούσε η βροχή.

Εκεί που πήγε να με πάρει για λίγο ο ύπνος βρίσκετε μέσα στην αποθήκη ο Τζέισον καταβρεγμένος βαγκομαχόντας.

<<Τι κάνεις εδώ εσύ;>>

Είπε τραγμένπς όταν κατάλαβε οτι στεκόμουν ακριβώς πίσω του

<<Σε παρακολούθω>> είπα με ένα ειρώνικο ύφος

<<Ή αλλίως μπορείς να πεις οτι περιμένω εδώ μέχρι να σταματήσει η βροχή. Εσύ τι δουλεία έχεις εδώ;>> απάντησα αυτάρεσκα .

<<Για τον ίδιο λόγο με εσένα .Είδα φως και μπήκα>>

<<Εμμ..οκ πρέπει να φύγω τώρα>>

<<Μα που πας; Η βροχή δεν σπαμάτησε ακόμη>> είπε σταματώντας με από το να φύγω έξω....