Random Love

CHAPTER 21

"Απρόσμενη εμφάνιση"
Μα καλά ποσό ηλίθιος παίζει να είναι; Πριν λίγο με φίλησε και τώρα κάνει το ίδιο με κάποια άλλη;
Και μάλιστα με την Λάουρα-Ξινή ψωνάρα του σχολείου που ήξερε πως είχαμε χάλια σχέσεις.
Ήταν που είχαν fake σχέση με την Ελένα για δε μάτια του κόσμου αλλά μπροστά στο σχολείο δείχνει το αντίθετο.
Ο εκνευρισμός που με διακατέχει αυτή τη στιγμή έχει φτάσει στο απροχώρητο.
Αφού από τα νεύρα μου έχω μεθύσει τόσο που χορεύω με τον Στέφαν λες και είναι το αγόρι μου,ιδιαίτερα προκλητικά και τα μάτια του Τζέισον καρφωμένα πάνω μας.
Ξαφνικά σηκώνεται και πλησιάζει προς τα εμάς.
Νιώθω την καρδιά μου να σφίγγεται και το στομάχι μου κόμπο. Φοβάμαι; ίσως ναι!
Ξαφνικά με αρπάζει από το χέρι
"Φιλαράκι στην παίρνω λίγο"ειπε με ένα μειδίαμα όλο ειρωνία στον Στέφαν και αυτός έμεινε να τον κοιτάζει σαν χάνος.

Δίχως να περιμένει απαντήσει με κατευθύνει έξω από την αίθουσα.
"Τι νομίζεις ότι κανείς ;"

"Το ίδιο αναρωτιόμουν για 'σένα. Δεν είμαι κανά σκυλί να με μαζεύεις έτσι;"αποκρίθηκα

"Γιατί χόρευες μαζί του; Τόσο πολύ με μισείς; Δεν καταλαβαίνεις τίποτα έτσι;"

"Νόμιζα και εσύ το ίδιο έκανες ,ότι δεν συμβαίνει τίποτα. Και στο κάτω κάτω τι σε ενδιαφέρει εσένα; Κανείς ότι θέλεις ! Εσύ δεν ήσουν που δεν ήθελες να δίνεις δικαιώματα; Και όμως μπροστά σε όλους απέδειξες ποσό ηλίθιος είσαι. Και αν δεν δε νοιάζει αυτό σκέψου και την Ελένα γιατί εξετίας σου την συζητάει όλο το σχολείο!Βλάκα!"

"Ώστε ζηλεύεις; Το ήξερα ότι δεν σου έμεινε άκυρο εκείνο το φιλί"

"Από όλα αυτά που σου είπα αυτό κατάλαβες; Ειλικρινά έχασα κάθε καλή εικόνα που είχα για σένα. Δεν διαφέρεις από τους άλλους."

Έκανα μια κίνηση να φύγω ,μάταια όμως,αφού με έπιασε ξανά από το χέρι και με έφερε τόσο δίπλα του σε απόσταση λίγων εκατοστών.
"Κανείς δεν με λέει ούτε βλάκα ούτε κάτι άλλο. Και αν δεν το έχεις καταλάβει δεν μου είσαι αδιάφορη!Μου αρέσεις γαμώτο."
Είπε αρπάζοντας με και μου έδωσε ένα παθιασμένο φιλί.
Με ξαναφίλησε!
Αλλά αυτήν την φορά δεν ήταν όπως πριν αλλά πιο άγριο και επιτακτικό.
Πλέον είμασταν κολλημένη σε έναν τοίχο έξω από την σάλα και μου κρατούσε τους καρπούς των χεριών μου λίγο πιο πάνω από το κεφάλι.
Σκέφτηκα για μια στιγμή να μην σταματήσω αφού ήταν κάτι που και εγώ ήθελα αλλά το μυαλό μου ήρθε στα συγκαλά του και με λίγη δυσκολία κατάφερα μαλάκα απομακρυνθώ.

"Τι έγινε πάλι;"

"Νομίζεις ότι μπορείς να παίζεις μαζί μου; Από την μια να με παρατάς και από την άλλη να αλλάζεις τόσο γρήγορα πρόσωπα;"
Την συζήτηση μας διέκοψε μια κυρία που έψαχνε την Ελένα.

"Γλυκιέ μου μήπως ξέρεις που είναι η Ελένα; Την ψάχνουμε εδώ και ώρα πρέπει να γυρίσει πίσω."
Ήταν μια γλυκιά κυρία με γαλανά μάτια και πολύ νέα για να είναι μαμά της Ελένας.

"Σε λίγο θα βγει κυρία Τζοόυνς.Εεμ.. Να σας γνωρίσω. Από εδώ Νάταλι." Ειπε συστήνοντας με στην κυρία.
Πάγωσε μόλις με είδε. Με επεξεργάζονταν από πάνω μέχρι κάτω και κατευθείαν άλλαξε το χρώμα του προσώπου της.
Flashback*
-Έμιλι Τζοόυνς είναι η μητέρα της Ελένας πλούσιο μοντέλο με καλή φήμη και σκοτεινό παρελθόν όπως συνηθίζεται να λέγεται από τον τύπο -
Χωρίσαμε. Ο Νάθαν και εγώ υπογράψαμε εκείνο το χαρτί που θα χώριζε την κόρη μου μια για πάντα απο εμένα.
Ο Νάθαν θα επέμενε να πάρει την μικρή μου Νάταλι και εγώ την Ελένα.
Τελικά συμφώνησα.
Δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο και έτσι όλα έγιναν στα κρυφά.
Μετά τον θάνατο του Νάθαν προσπάθησα να την βρω παντού μάταια όμως!
*End of Flashback*
"Κυρία Τζοόυνς είστε καλά;" Ρωτούσαμε επανηλειμμένα εγώ με τον Τζέισον . Φαινόταν χαμένη. Σαν κάτι να περιεργάζονταν.
"Μαμά φεύγουμε;" Είπε η Ελένα αφού ήδη είχε βγεί και ετοιμαστεί.
"Ναι φυσικά. Χάρηκα κορίτσι μου
για την γνωριμία. Μου δώσε μια χειραψία πριν βγουν και οι δυο έξω από το πανεπιστήμιο.
"Εμείς δεν τελειώσαμε εδω" συνέχισε ο Τζέισον αφού είμασταν και πάλι μόνοι μας.