Znoace (uit mijn standpunt)

4

Ik werd wakker, in een bos. Ik kijk eens goed om me heen en heb zo een gevoel in mijn hoofd. Een grote druk die de hele tijd mijn hoofd plaagt. Toen ik eens goed keek naar wat ik kon zien van mezelf, zag ik dat er iets was veranderd aan mezelf. "Niet nuuu!" Ik besefte direct wat er was gebeurt. Ik deed mijn best om het te verbergen. (Neen, niet dubbelzinnig pls.) Tot mijn verbazing lukte het. Het was de eerste keer, dus ik was even verward of het eigenlijk wel of niet bewust was dat ik het deed. "Vreemd, meestal werkt het niet als het zo zit..." Na dat ik deftig wakker werd, vertrok ik naar de cafetaria, sinds het al licht begon te worden.

Ik kwam daar eerder aan dan commandant ZR. Ik zag daar enkel haar vrienden en haar zus, commandant MR. "Hebben jullie commandant ZR gezien?" "Neen, nog niet. Maar waar was je deze ochtend?" Vroeg iemand van op de kamer. "Gewoon, vroeg wakker." Ik begon wat nerveus te worden. Toen ze aankwam, gaf Eren haar een knuffel, gevolgd door de rest van haar vrienden. Ik bleef daar gewoon staan, omdat ik ten eerste het gewoon awkward vond, en ten tweede niet zeker wist of het weer kon gebeuren. We namen dan gewoon ons eten en gingen aan een tafel zitten. Clow passeerde ons en ZR keek hem boos aan. "G-goedemorgen commandant. Eet smakelijk." Zei hij gespannen. Ik moest mij inhouden om te grinniken. En toen... schoten we gewoon allemaal in de lach. Daarna werden ze geroepen naar CR zijn bureau. Ik bleef daar alleen achter, en at gewoon de rest van mijn eten op. Ik ging naar buiten eens ik klaar was, en ging naar de slaapzaal. Ik zat daar voor een paar minuten alleen, en ging gewoon even op mijn bed zitten. Ik was nog steeds in de war van vanochtend. "Hoe kom ik in het bos zonder dat ik iets van vannacht kan herinneren? En hoe kon ik..." Er kwam iemand binnen. "Tegen wie praat je, Yiku?" Vroeg een van mijn kamergenoten. "Gewoon, luidop eenzaam zijn. Denken over wat er vanochtend was gebeurt." "Wat is er dan gebeurt?" "Ik werd ergens anders wakker, ik ga niet zeggen waar, maar ik vond het best vreemd." "Ok?" Zei de persoon voor hij de slaapzaal verliet, om naar zijn vrienden te gaan. Ik zat nog even alleen, starend naar mijn handen voor de een of andere reden. "*zucht* Wel, gebeurt is gebeurt." ZR loopt de slaapzaal binnen. "Wanneer starten we de training?" Vroeg ik aan haar. "YMIR?!" Riep ze toen. Wie in godsnaam is d- ow, die persoon die nu in de deur staat. "Jij traint hem vandaag. Minstens 4 rondjes rond de cafetaria, als hij koppig doet, doe je er eentje bij. Geen pauzes tijdens het lopen. Direct daarachter moet hij het parcour doen en dan mag hij een pauze van 10 minuten. Voor de rest, oefen met de paarden en de ODMG (Omni- Directional- Manouver- Gear)" Zei ze tegen Ymir. Ze knikte en liep samen met mij de kamer uit. Het was best stil. Eens in de cafetaria, begon ik direct te lopen. Ze keek verbaast naar hoe ik er gewoon direct voor ging. Ik had een vreemd gevoel in mijn benen. "Niet nu!" Fluisterde ik tegen mezelf. "Zei je iets, Jeager?" "Nee hoor!" Zei ik en versnelde mijn pas. Na het vierde rondje, spurtte ik naar het parcour. "Die heeft blijkbaar veel energie..." Zei Ymir tegen zichzelf na ik wegliep naar het parcour. Ik kreeg het gevoel weer in mijn benen, maar lette er niet echt op. Ze kwam wel wat later aan dan ik had verwacht, maar toch. "Kan je niet sneller, Yiku?!" "Raagh!!" Ik werd er een beetje pissig van. Ik ging er vollop in, en was best snel klaar. Natuurlijk met minstens 1 keer tegen een van de palen te lopen. Maar toch. "Klaar, Ymir!" "Goed, neem je pauze." Fijn. Ook al had ik niet echt het gevoel dat ik moe was, ik vond het wel geweldig. Na de pauze gingen we naar de stallen. We haalden de paarden uit, zadelden ze op, en vertrokken. Daarna gingen we met de ODMG. Tot mijn verbazing knalde ik niet tegen mijn beste vriend aan.(sarcasme) We waren vroeg klaar, waar ik best blij om was. Ik ging naar de plaats waar ik voor het laatst Aden had gezien, en daar zag ik hem ook. Blijkbaar dacht hij er ook aan om even me op te zoeken. "Yow, de-" "Neen, neen Aden. Gewoon niet nu alsjeblieft." Hij zag dat er iets mis was. "Wat is er gebeurt?" "Gewoon, vanochtend werd ik wakker in het bos, en het was weer zover." "Neeee!" "Jawel, en ik kon het gelukkig wel stoppen. Ik weet echt niet waarom, maar toch." "Ok... Vreemd. Maar het is niet... jeweetwel wat geweest. Anders..." "Ik weet het. Maar ja. Het is wat het is i guess." "In ieder geval, ik moet gaan. Bye de- ik bedoel Yik!" "Bye maat!" Hij liep weg, en ik was weet alleen. Ik besloot om naar de slaapzaal te gaan, wachtend op ZR.

Toen het tijd was, ging ik naar de cafetaria. Ik zag dat ZR daar al zat. Er zaten nieuwe gasten bij haar. Ze zaten gewoon wat te kletsen, en het werd even stil.