Znoace (uit mijn standpunt)

5

Na het eten ging commandant ZR om een nieuw shirt gaan. Die zat blijkbaar onder bloed. "Wat is er gebeurd?" Vroeg ik aan een van de nieuwe. "Bloedneus." Antwoordde eentje kort. Ik moest me inhouden om in de lag te schieten. "Over een half uur op de muur aan kanon 3." Zei ZR waarop we allemaal roepen "Ja commandant!" Ze ging weg, en ik begon wat te praten met de nieuwe. "Wat vinden jullie van haar?" Vroeg ik gewoon wat random. "Kweenie. Ik denk dat ik nog wat aan haar moet wennen." Zegt een van hen. "Ja, same." Zegt de rest. Ik begon ze beter te kennen en voor ik het wist had ik een soort van vriendschap. "In ieder geval, wij moeten naar ZR gaan." Zeg ik plots tegen de nieuwe. "Is het niet commandant ZR?" Vroeg er een. "Ja, maar het kan me niet echt meer schelen. Ze heeft me al vaak genoeg tegen bomen laten knallen en zo dus ja..." "Echt?" De herinneringen van mijn beste vriend boom terug boven. "Maakt niet uit nu. We moeten vertrekken." Jean was blijkbaar al vertrokken. Toen we daar aankwamen, begonnen we met de training.

Na de training moest ik nog wat rondjes rond de cafetaria lopen. Het was ondertussen al middag, dus dat betekende ook eten. Ik ging naast haar zitten, en zei eens mijn gedachte. "Jij bent streng." Iemand die passeerde schoot in de lach waarna ZR zich rechtstelde en ging voor hem staan. "Wat is er zo grappig?" Vroeg ze aan die gast. "N-niks commandant." En hij loopt door waarna zij haar weer neer. "Ik hoorde dat je vaak vecht." Zei ik plots tegen haar. Een ding was alvast zeker: ze was niet alleen. "Correctie: vocht. Ik hou me gedeisd. Die die lachte zou ik normaal al lang een klap verkocht hebben." Ik keek haar raar aan. Waarom deed ze dat gewoon niet? Ik zou het gedaan hebben moest iemand mij uitlachen. "Je eten wordt koud." Ik snokte uit mijn trance. Ik richte me weer op mijn bord en at gewoon mijn eten op. "Commandant ZR?" Hoorde ik plots een zware stem zeggen. Toen ik achter mij keek zag ik een man in de deuropening staan. Hij deed een gebaar om mee te komen. Ik mocht ook mee van ZR om de een of andere reden. "Zin om een paar klappen uit te delen?" Vroeg CR, aan, hoogst waarschijnlijk, ZR. Ik had zitten hopen dat ik er ook wat mocht geven, maar hoogst waarschijnlijk niet. Best jammer om eerlijk te zijn.

Toen we er aankwamen, ging ik tegen de muur staan. Aangezien ik toch geen klappen mocht geven. Ze liep naar de persoon die vastgebonden zat aan een stoel. "Ga met barbies spelen!" Zei de persoon die aan de stoel zat vastgebonden. Ze gaf hem een klap. Kom op! Mag ik ook pls? Ach welja, laat maar. "Wat is je naam?" Vroeg ZR aan hem. "Gaat je niks aan!" Ze gaf hem nog een klap. Pijnlijk. Ik zou hem niet graag willen zijn op dit moment om eerlijk te zijn. "Weet je, ik ga hier met plezier door. Ik deel graag klappen uit." Ze ZR. Ik ook. Maar spijtig genoeg mag ik niet. En toen gaf ze hem een schop. "Goed. Mijn naam is Jordan." Waar had ik die naam eerder gehoord? Ik zweer het je dat ik die ergens van herkende! Van waar? ZR liep naar CR en vroeg iets. Geen flauw idee wat ze zeiden. Ik was te gefocust op Jordan, en hield hem deftig in de gaten. Ik zag hem mij vreemd aankijken, alsof hij me ooit iemand zag moorden of zo. Alsof ik een demoon of zo was. "Wat moet je hier?" Vroeg ZR aan hem toen ze weer bij hem was. Jordan begon te lachen. "Ik ben echt niet bang voor een meisje zoals jouw. Serieus je bent echt nog een kind." Antwoordde Jordan op haar. Ze nam dat niet aan. Direct daarna haalde ze een mes uit haar achterzak en sneed in zijn arm. Kon ik dat niet doen? Plssss! Weet je wat? Ik geef op! Ik geniet gewoon van de show, ok? "Ik vraag het nog eens. Wat wil je?" "Wat er nu gebeurd." Antwoordde hij waarop ze hem een schop gaf. "Weet je, nadat ik van je hoorde wou ik je al te graag zien en met je vechten." Zei hij vervolgens. "Goed je krijgt wat je wilt. Messen toegestaan, maar je moet je tegenstander in leven houden." Zei ze vervolgens. Dit word goed! Ik kijk er al naar uit dat die Jordan wordt gevloerd door haar. Haha!

Christie kwam aangelopen. "Je bent echt gek!" Riep ze naar ZR. "Ik weet het." Antwoordde ze waarna ze zich naar Jordan draaide. Het is zover! Man, wat heb ik hier zin in! (Ja, Yiku kan best duister zijn. Maar dat is best logisch voor hem.) Na elkaar wat uit te dagen, begonnen ze met elkaar te vechten. Ik kreeg een vreemd gevoel tijdens het gevecht. Om eerlijk te zijn, volgens mij moest iemand me ook op een bepaald moment even tegenhouden voor ik een beetje ernaar toe begon te wandelen. Maar dat was niet het vreemdste gevoel. Ik weet niet wat het was, maar toch. Na een tijdje liep ik gewoon weg, op naar het bos. Ik weet nog dat ik er eigenlijk best snel was, om gewoon te lopen daarnaartoe.
Ik was die avond niet naar de eetzaal geweest, maar toch had ik geen honger. Alsof ik toch al had gegeten, terwijl ik niks had gegeten.

Na een tijdje keerde ik terug naar kamp. En ik wachtte nog even, want ik had het gevoel dat er iemand van op mijn kamer er nog niet was. Ik keek nog even naar mezelf. "Shi-!" Ik probeerde het zo snel mogelijk weg te doen, en zag toen commandant ZR naar me toe wandelen. We gingen samen naar de slaapzaal, en gingen direct slapen.