Znoace (uit mijn standpunt)

12

Ik kon volgens mij iets horen van 'word wakker... bla bla bla'. Ik had absoluut nog geen zin in opstaan dus bleef gewoon slapen. Maar natuurlijk liep dat niet goed af. Vanaf dat ik wakker werd vloog ik met mijn kop tegen het plafond aan en draaide eruit, met mn smoel in een of ander matras dat onder dat ding waar ik zojuist uitvloog. Het verbaasde me enorm hard dat die Znoë niet in de lach schoot. En dan noemen ze mij soms een psychopaat. Dat ze eerder eens kijken bij wat ze elke ochtend hier bij ons uithaalt. Ze ging weg en ik zet me recht. "Godvervlammende-" "Zeg maar niks meer, Yiku. Deze keer ben je niet de enige." Hoor ik een van die gasten zetten. "Welkom in mijn allerdaagse hel, maat. Dus stop nu met janken en te denken dat nu jullie het ook eens hebben meegemaakt dat de wereld vergaat." Zeg ik terwijl ik me rechtstel om mijn hoodie en m'n uniform aan te doen. Ze waren verbazingwekkend stil nadat ik dat had gezegd. Zouden die het al weten? Van... jeweetwel. Als ze dat ook al heeft gezegd dan word ik toch echt gek van haar. Nu ja, als je de rest niet meerekent. Ik doe mijn routine en hoor in de verte geschreeuw. Het was Znoë. Ik liep er direct op af, gooide gewoon mijn schoenen aan de kant omdat dat toch gewoon ging tegenwerken en bracht haar zo snel als ik kon naar het EHBO. Eens ze daar was ingenesteld kwamen al snel haar vrienden hiernaartoe. "Wat is er gebeurd??" Vroeg Jace met een enorm gestreste blik op zijn gezicht. "Geen idee. Ik hoorde gewoon geschreeuw en vond haar met haar hoofd tussen haar handen." Mika kwam even gestrest binnen als de rest, enkel had ze een paar schoenen vast. "Wat er ook is gebeurd, deze schoenen lagen er dicht in de buurt." Iedereen begon rond te kijken. "Is dat waarom je geen schoenen aanhebt, Jeager?" Vroeg iemand die ik nog niet zo goed kende alsof ik haar had neergeslagen had met mijn schoenen. "Uhm... Nee. Ik heb die dingen gewoon uitgedaan omdat... Wel, dat gaat je niks aan! Maar het enige wat ik weet is dat ze daar al zo zat toen ik daar aankwam!" Ik wete zeker dat ze me nog steeds niet vertrouwde, maar deed gewoon mijn schoenen weer aan. Eens we allemaal neerzaten aan haar bed, begon ze stilletjes aan maar zeker wakker te worden. Eens ze redelijk goed wakker was, kon ik eindelijk mijn vraag stellen. "Wat is er gebeurd?" Vroeg ik als ze zag wie er allemaal bij haar neerzaten. "Ik zat op de muur en kreeg hoofdpijn, ik wou naar het kamp komen, viel op de grond, werd opgepakt en dan werd alles zwart.

-1 week later-

Znoë zit nu al een aantal dagen in dat paleis van die prins. Ik heb de laatste paar dagen nog niet met m'n kop ergens tegen geknald en Mica maakt me redelijk humaan wakker. Mijn zogenaamde 'periode' is ook al even voorbij. Het is hier wel wat vreemd zonder die luidruchtige wandelende blauwe blub die hier rondloopt. Ik vraag me af wanneer ze eindelijk eens weer zou komen.