Znoace (uit mijn standpunt)

7 (een maand verder)

Zoals gewoonlijk, moest ik rondjes lopen van ZR, waarna ik direct het parcour aflegde. Hoe kon ik deze routine nog niet kennen? Aangezien ik het al vaak genoeg had moeten doen. Eens ik het 2 keer had gedaan, liet ze me met het ODM gear oefenen, maar deze keer eens in het stadje. Ik was best enthousiast om eindelijk niet bij mijn boom-vrienden moest gaan trainen.(sarcasme) Het kamp was blijkbaar rond dat stadje gebouwd. Terwijl ik aan het oefenen was, zag ik uit mijn ooghoek dat haar zus, commandant MR bij haar kwam staan. Ik had geen flauw idee waarover ze het over hadden, maar zo veel kon het me toch niet interesseren.

Nadat ik klaar was, ging ik naar ZR. "Trainen we soms buiten de muren?" Vroeg ik op een bepaald moment aan haar. "Ja, maar wij niet." "Leuk." Antwoordde ik er sarcastisch op. "Ik wil wel maar heb een verbod om buiten de muur de andere te trainen." Zei ze vervolgens. "Heb ik weer." Mompelde ik stilletjes, hopend dat ze me niet zou kunnen horen. Ik had niet bepaald veel zin in vandaag, sinds ik doodop was van de vorige nacht. Ik kon niet slapen. Ik had de hele tijd een enorme druk in mijn hoofd, en ook nog een paar andere pijnen. Namelijk aan mijn benen, armen... technisch gezien gewoon mijn hele lichaam. Ik wist dat aangezien ik niet kon slapen, ik maar beter gewoon naar buiten kon gaan of zo, om toch de tijd op de een of andere manier te doen vooruitgaan. Eens buiten, kreeg ik een enorme steken in mijn benen. Ik herkende dat gevoel maar al te goed. Ik probeerde het te negeren, en begon even rondom het kamp te wandelen. Midden in mijn korte wandeling, zag ik een schaduw in de verte staan. Ik besloot om wat dichter ernaartoe te gaan. Eens dicht genoeg, herkende ik die vorm. Het was Aden. Ik liep naar hem toe om te zien of het echt hem was. Inderdaad, het was Aden. "Wat doe jij hier??" Vroeg ik gestrest aan hem, terwijl ik zenuwachtig om me heen om te zien of er niemand anders in de buurt was. "Hetzelfde als waarom jij hier bent." Ik staarde hem raar aan. Wat bedoelde hij? In ieder geval. We hoorde voetstappen en vluchtten terug naar onze kamers.

En nu ben ik hier. Na ik het zei (heb ik weer) rolde ZR met haar ogen en ze liep naar de cafetaria. Op weg naar daar, zag ik een schaduw uit de hoek van mijn oog. "Dat zal hoogst waarschijnlijk niks zijn." Zei ik luidop tegen mezelf en liep de cafetaria binnen.

"Jeager, sneller!" Riep ZR naar mij. Volgens mij zag ze dat ik niet echt mijn best deed. "Waarom?" Antwoordde ik haar. "Doe gewoon je best." *zucht* Neen, neen ik ga niet mijn best doen! Ik heb echt geen zin in vandaag dus laat me alsjeblieft met rust! "Jaja commandantje." Waarom. Zei. Ik. Dat?? BREIN WTF?! Wel, ik ben dood. "Yiku Jeager, genoeg!" Riep ze naar mij, wat me wel wat afschrok im eerlijk te zijn. Er kwam iemand de zaal binnen. "Wat heb je nu weer gedaan Jeager?" Het was Aden. Man wat was ik blij dat deze guy hier was! "Aden hou je er buiten. Moet jij niet in het kamp zijn?" Zei ZR best geïrriteerd. Komaan, laat hem alsjeblieft! Nu er eindelijk mijn beste maat hier is! "Ik ben overgestapt." Zei Aden, wat mij best happy maakte. Dit maakte mijn dag alvast veel beter. Ik bedoel, ik heb eindelijk mijn vriend van mijn childhood bij me bij trainingen. Dat gaf me alvast een enorme energiekick. "Wel Aden, dan kan je met Jeager 5 rondjes lopen." Zei ze tegen Aden, wat hem niet echt bepaald aanstond. "En als ik niet wil?" Aden was en is nog steeds min of meer even koppig als mij. Misschien wel veel meer van een humorist, maar even koppig al mij. "Dan doe je er 6." Antwoordde ZR erop. "Nope!" "Ze blijft vermeerderen tot je akkoord gaat." Zei ik tegen Aden. "Je weet wat te doen na de rondjes he Jeager?" Waarna ik knikte en Aden en ik startte aan het parcour. Ik zag uit mijn ooghoek dat Eren bij ZR ging staan. Ik verstond niet wat ze zeiden, maar eens Aden doorhad dat Eren daar stond, vond ik het best awkward. "Hé! Ik ken jou!" Riep Aden waarna hij wees naar Eren. *ademt diep in* DEZE GUUUY!! "Euh. Ok, maar ik jou niet." Antwoordde Eren erop. ZR lachte even, en Eren liep weg. Ondertussen was het 12, dus we gingen met zen allen naar de cafetaria. "Weet je Jeager, ik ga vanaf nu Yiku proberen zeggen." YES! Eindelijk ging ze me bij mijn voornaam noemen! Wacht... betekende dat iets? Ik hoop niet op die manier, maar wel een beetje op de vriendschappelijke manier. Ik kinkte, en Aden en ik gingen bij haar zitten.

ZR was eerder klaar dan ons, en volgde wat verdachte jongens. "Wie traint ons nu dan?" Vroeg Aden aan mij na een tijdje van stilte. "Hoogst waarschijnlijk weer Ymir. Die traint mij altijd wanneer ze afwezig is of zo." "Ow, ok... Maar euh, klijn vraagje." "Hm?" "Wie is Ymir?" "*facepalm* Zul je dan wel zien." "Ok dan..." We maakte ons eten af en we gingen naar Ymir toe, klaar om de training te beginnen.