Turn Me On [R18]

Kabanata 4

Kabanata 4

I FIX my necktie while looking at my self in the mirror. I have this meeting about the new sales of my company. Hindi pwedeng hindi ako maparoon dahil gustong gusto kong nakikita ang mga mukha nilang natatakot kapag dumarating ako.

I admit, namamahiya ako ng board members. I don't care, kung hindi nila tanggap ang ugali ko ay kunin nila ang share nila. Then get lost, as easy as pie. F*ckers.

Isang oras na akong late, but d*mn. I don't care. Hindi sila makakapagsimula ng wala ako. It's my rule. Ako ang masusunod.

"Sir, the head of board director Mr. Lopez called a few minutes ago. Everyone is waiting in your conference hall---" I don't want to finish him talking that why I raised my hand to stop him. Nilabas niya ang recorder.

"Tell them to fucking shut up before I kill them. Hindi ba at nasa rules ko ang bawal magreklamo? Gago siya. Hindi ko ito papalampasin." May pinindot niya sa recorder at nasave na iyon. Kapag nasend iyon sa mga bobo maya maya lang ay kakabahan na sila.

Naalala ko ang bilanggo ko. Ilang araw na simula ng puntahan ko siya sa kwartong iyon. Iyon na rin ang huli niyang kain at inom ng tubig. I think, three days have past. I don't even really care.

Her father, Rowan Smith Michaels. The man who killed both my mother and father. His men raped my mother and sister. Pagkatapos ay pinatay nila. My little sister. She was raped too, by that motherfucker Rowan, in my parents room. Sobrang sakit. Lahat ng hirap ay dinanas ko. Sinisi ko ang sarili ko, ni hindi ko manlang naipagtanggol ang nakababata kong kapatid maging si mama. The hero I adore so much, seeing my father like that. Puro bugbog at tama ng baril. Naliligo sa sariling dugo niya. I almost faint. 

He was our former investor in our company that time. Halos manakaw pa niya ang kalahati ng yaman namin. I don't know what to do. Wala akong alam sa business ng mga panahong iyon. I was just ten that time. I'm so fucking depressed. One time, nagpunta ako sa kompaniya. Nandoon si Rowan. Alam ko, siya ang may kagagawan ng lahat. Pero anong laban ng isang batang kagaya ko noon sa kaniya. Sinalpakan ng pera ng gagong iyon ang kaso at mga taong kakampi ng pamilya ko para manahimik. Ginawa niya ang lahat para mapahiya ako sa korte at hindi mabigyan ng hustisya ang pagkamatay nila mama.

That time, nangako ako. Ako ang papatay sa kaniya. Sa asawa niya. Wala akong nakitang anak sa kanilang dalawa. I got curious. Imposible naman iyon dahil manyak si Rowan.

I search everything, pinagsabay ko ang paghahanap ng hustisya at pagsisisikap na makatapos ng pag aaral. Wala akong naging sandalan, kapag napapagod na ako ay iisipin ko lamang ang dinanas ko sa buhay at mabubuhay nanaman ang galit sa puso ko. Alam kong hindi maganda iyon. Pero wala na akong pakielam. Kailangan kong maghiganti.

Halos magbunyi ako ng malaman ng secret agent na nirentahan ko na may anak si Rowan. Ngunit nawala iyon ng manganak ang kaniyang asawa. Tinago niya iyon dahil sa takot na mapahiya at pinalabas na patay ang bata pagkalabas sa sinapupunan.

And the best thing is. Pati ang asawa ni Rowan ay hindi alam na buhay pa ngayon ang anak niya. Si Rowan lang ang nakakaalam na nawala ang bata. Nagluksa ang asawa nito at nagpakamatay. Doon pa lang ay alam kong sinisingil na siya sa lahat ng kasalanan niya. Pero para sa akin ay kulang pa iyon. Kulang na kulang.

Napakagago talaga ng isang iyon. Nasa mundong ibabaw pero sunog na ang kaluluwa sa impyerno ang matandang iyon.

Well, siguro pati ang kaluluwa ko ay sinusunod na rin. But Rowan is different, tusta na ang kaluluwa niya doon. Sa kaharian niya.