Timeless Souls [COMPLETED]

Chapter 3: His Story

Xerafin's POV

I shifted my position because the sun rays was hitting my eyes. Unti-unti akong nagising as I slowly opened my eyes to look for the blanket dahil nilalamig nanaman ako.

Pagkamulat ng mata ko ay napasigaw nanaman ako sa gulat at muling nahulog sa kama dahil sa bumungad saakin. Seriously?!

"You really like falling from the bed huh?" narinig kong tanong nung lalaki at  narinig ko ang mahina nitong pagtawa kaya agad akong nabalik sa huwisyo and grabbed the closest thing I could possibly get at binato ko ito sakanya. His voice seems really familiar.

"Ano nanaman ginagawa mo dyan?! Kahapon ka pang lintek ka! Where the hell did you came from?! Sino ka ba?!" natataranta kong sambit and threw him my pillow.

"Chill woman. Akala mo naman natatamaan ako" prangkang sagot niya kaya natigilan ako. Huh?

Iyon ang unang pagkakataon na natignan ko nang mabuti kung sino ba talaga yung nasa kama namin ni Carrot. Nainis ako dahil hindi ito nakatingin sa akin kaya hindi ko maaninagan ang buong mukha nito. Nakayuko lamang siya pero kitang kita ko ang ngisi sa labi niya.

"Hoy tumingin ka nga saki-" hindi ko natapos ang sasabihin ko sapagkat pagkabato ko sakanya ng pangalawang unan ay kitang kita kung paano tumagos ang unan sa katawan niya. Holy shit.

"AHHH!" tili ko sa sobrang taranta nang mag-sink in sa utak ko na tumagos lang ito sa katawan niya. Bakit hindi siya natamaan?! What the fuck was that?!

"Hoy! Ang ingay mo. Aga aga eh" irita nitong saad saakin kaya napatigil ako sa pagsigaw. Shit. Baka nagising ko yung mga kapitbahay namin.

"Edi natahimik ka rin" naiiling nitong sambit at awtomatikong nalaglag ang panga ko nang tumingin ito sa direction ko. Our eyes met and I saw how he smirked. Those eyes.

"J-Jake?" wala sa sarili kong tanong habang nakangangang nakatitig sakanya. It's him! Siya yung napaginipan ko! Siya yung tumulong sa amin! It's fucking him!

It's actually him. Right in front of me.

"Hey Xerafin. I missed you" nakangiti niyang saad saakin which caught me off guard. What. H-He missed me?

"A-anong pinagsasabi mo?" nauutal kong tanong, trying to find the right words to use in front of him. Parang biglang nagblangko ang utak ko dahil sa sinabi niya, no scratch that, dahil sa presence niya.

Tumayo ito at unti-unting lumapit sa akin kaya agad akong napaatras at nakita ko sa refletion ng bintana ang pigura naming dalawa. He was slowly coming closer to me hanggang sa wala na akong maaatrasan. My heart was beating abnormally fast as my eyes were frantically wandering, trying to avoid his gaze. Damn it!

What on earth is wrong with me?!

"I said, I missed you" pag-ulit niya at sa hindi malamang dahilan ay bigla akong nakaramdam ng kakaibang lamig na bumalot saakin. Napatingin ako sa reflection ng bintana at hindi agad ako nakakibo dahil nakitang kong nakayakap sa akin si Jake. Kaya siguro parang may bumalot sa akin na lamig. He's hugging me. A fucking ghost is hugging me! It felt so wrong yet so... right.

"Ate Xerafin!" pagtawag saakin ni Carrot at napanganga ako when Jake suddenly disappeared and I saw how his silhouette vanished at kasabay naman non ang pagbukas ng pinto at doon iniluwa si Carrot na parang may hinahanap.

"Hmm I guess umalis na si kuya Jake" pagkibit balikat niya kaya agad akong natigilan at napataas ang kilay. What did she just say?

"Kuya Jake?" pag-uulit ko sa sinabi with a hint of curiousness. So kilala na ni Carrot si Jake? Paano? Kelan pa?