Chapter 10: Free

244 16 0
                                    

James' POV

That bitch.

I don't care kung nababaliw na ba ako or what. I want her dead. I want anyone who is related to my precious son in any way, dead.

Matalino talaga ang batang yon.

Napangisi na lang ako. Akalain niyong napeke niya ang sarili niyang kamatayan. She managed to show the world that her corpse was already cremated. Who knew na ibang bangkay pala yon. It's been years since that happened.

Muntik ko nang makalimutan kung sino si Xerafin Velasquez sa tagal. Pero you can't really forget someone like her, naging kakaiba ang huli naming pagkikita.

Lucky for me ay nabuhay ako. Kaya nga satisfied na ako noon at hinayaan ko na lang ang sarili kong makulong dahil wala na rin naman na akong tatapusin. They all died. Just the way I wanted. I have no other purpose in life. Tapos na.

Tapos malalaman ko after all these years ay buhay pa pala ang babaeng yon thanks to some random stranger na tumawag sa akin?

Soon after that call ay may natanggap akong sobre. Naglalaman ito ng mas maraminh ebidensya tulad ng pictures at details ni Xerafin sa Batanes. There were pictures na nasa loob ito ng classroom, sa bahay, sa labas at iba pa. It only angered me more.

It's been what? Eight years ata or more nung huli naming pagkikita. Di ko aakalain na nakuha nitong magtago mula sa akin o sa realidad ng ganon katagal. Impressive.

But then again, walang sikretong hindi nabubunyag.

"Sir you are officially bailed out from prison. Maaari na kayong lumabas kinabukasan" saad ng attorney ko saakin kaya tinanguan ko lamang ito habang nakangisi.

I may be sentenced a lifetime in prison pero maraming nagagawa ang pera at kapangyarihan. Maraming marami. Money will always be above the law.

Bumalik na ako sa selda ko habang nakangisi. I'll get her. One way or another ay tatapusin ko ang buhay niya, once and for all this time. Hindi patas na mabuhay ang babae na yon. She should follow her friends six feet beneath the ground.

My hands are already tainted. Why would I stop now?

Just wait Velasquez, for now enjoy your remaining time. Enjoy your little escapade. You can't hide from reality forever. That's the sad and painful truth. 

***

Kinabukasan ay nakalaya na ako sa kulungan gaya ng napag-usapan. I'm once again a free man. Unang una kong ginawa pagkalabas sa kulungan ay dumiretso ako sa Easton Academy. The school I formerly owned. 

Nakasuot ako ng sumbrero at shades upang hindi ako makilala.

I observed the school from afar. Mukhang mabuti naman ang kalagayan ng skwelahang tinayo ko. It seems like the new owner knows how to manage the school. Makalipas ang ilang taon ay mas lumawak ang ground ng Easton Academy at mas dumami ang estudyante.

Napangisi ako when I saw the students na lumalabas na. They looked happy and calm. Siguro dahil wala ng weekly killings na nagaganap. They probably forgot about that, hindi na siguro ito alam ng mga new students. The blackouts and all. That was a twisted game of mine. I enjoyed it.

Call me a psychopath. I don't really care.

The screams of agony, blood on my hands and gory scenes made me calm. After reading what happened to my son, napag-isipan kong gawin din ito sa iba. Ang unfair naman para sa nag-iisang anak ko na siya lang makaranas non. So I did things that were far worse. It satisfied my anger.

Anger towards everything.

Napansin ko naman ang isang grupo ng estudyante na nagpangiti sa akin nang malungkot. They were wearing similar black jackets with gold outlines and a patch sa likod. Scourge.

Timeless Souls [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon