Timeless Souls [COMPLETED]

Chapter 16: My Princess

Xerafin's POV

Days have passed magmula nung karumal dumal na insidente. Joshua got arrested right away. Mabuti naman. Di ko masisikmuraan makita ang hayop na yon. Mabuti na lang talaga at hindi niya tuluyang nagalaw si Carrot. Makakapatay talaga ako.

Di talaga ako makapaniwala. Of all the fucking people ay si Joshua Madrigal pa? The guy who was my best friend. The guy who helped me, who understood me, who knows my whole story?

Alam naman niyang naranasan kong magahasa. It was traumatizing. Horrible. Nakakasuka. Pagpasapasahan ng ganon lang.  Hawakan ka ng ganon? It was torture.
Nakakawalan ng respeto para sa sarili. It took me months bago ako tuluyang maka-move on sa nangyari sakin pero deep inside, it's still there.

Ayaw na ayaw kong mangyari yun sa iba. I fucking told him that tapos makikita kong minomolestiya niya si Carrot?! Sa pamamahay ko pa?! The audacity.

Kaya pala.

Ngayon ko lang napansin ang mga maliliit na detalye tulad ng pagpilit niya na siya na ang magpapaligo kay Carrot, ang paghalik sakanya, yung paghimas niya pa nung nagkaroon ng fieldtrip. Yung pagkahilig niya sa mga bata, may ibig sabihin pala. Nakakadiri. It's all making sense now. How could I've been so blind?! Matagal niya nang binabastos nang palihim si Carrot. Napakahayop talaga! Wala rin namang kaalam-alam si Carrot dahil buong akala niya, buong akala namin na sweet lang at natural na ginagawa yon ni Joshua. Halos tumaas ang balahibo ko dahil sa mga nalaman ko.

Ngayon lumala yon at buti na lang ay nahuli namin ito bago pa siya tuluyang mademonyo.

Ang pinagtataka ko lang, bakit nabasag ang mga bintana at bakit nasa sahig si Joshua samantalang nasa kama si Carrot. Napakalayo ng agwat nila nung madatnan ko iyon. Tsaka parang takot ito.

Tinanong ko kay Carrot anong nangyari sa araw na yon at sinagot niya lamang sa akin na si Jake daw ang may kagagawan non. Para akong biglang nabuhayan ng loob when she mentioned Jake. Akala ko ay bumalik na ito pero hindi pa rin siya nagpapakita hanggang ngayon.

Naniniwala naman ako na si Jake ang nagligtas kay Carrot. Pakiramdam ko nga na siya yung parang tumatawag sa akin para bumalik sa bahay.

I wanted to thank him personally. Sobra sobra ang pasasalamat ko dahil sa ginawa niya. He just saved Carrot.

Bahala na. Ang importante ay nakulong na si Joshua. He kept on telling me stuffs na gaganti daw siya sakin at wala raw akong utang na loob and some other bullshits.

I sighed dahil may prinoproblema pa rin ako. It's Carrot.

"Carrot please kumain ka naman" pagmamakaawa ko kay Carrot. Tulad ng sabi ko, it's been days nung nangyari yon. Napabuntong hininga na lang ako as I stroked her hair gently.

Ever since then ay hindi nagsasalita si Carrot. Lagi lang siyang lutang at halos hindi na ito kumain. Hirap na hirap akong kausapin siya. She won't talk to me. She's acting like I don't exist. Parang wala siya sa sarili niya. She's traumatized.

Naalala ko sakanya si Lexy. Parang ganito rin ang nangyari sa amin right after what happened. Pakiramdam mo napakarumi mo. Parang binasag yung dignidad mo hindi lang bilang isang babae kundi bilang isang tao.

Mas malala ang naranasan namin kumpara kay Carrot ngunit sa napakamura niyang edad ay napakabigat na nito para sakanya. Syempre, we treat her like a princess, lagi kaming maingat pagdating kay Carrot. She was fragile to us then suddenly one day she almost got rape by a guy we've known for years. Nakakagago.

Nakatitig lang sa kawalan si Carrot with a blank expression on. I sighed at napailing na lang. Hirap na hirap na akong idilat ang mata ko dahil sa antok. Anong oras na kasi. Sinusubukan kong samahan si Carrot ngunit inaantok na talaga ako.