Ο Πρώην

Κεφαλαιο 1

"Τι αλλο μπορει να μου συμβει σημερα Θεε μου ;; Τι;;" κοιταξα τον ουρανο και μουρμουρισα με την ατυχια μου . Όλο το παντελονι μου είχε γίνει χάλια από τα νερά που μόλις είχε πετάξει αυτό το αμάξι .
« Ηλίθιε!! Δεν βλέπεις πως υπάρχουν και άνθρωποι στα πεζοδρόμια ;» Γκρίνιαξα καθυστερημένα και έψαξα για χαρτομάντιλα στην τσάντα μου . Φυσικά!!!! Μου είχαν τελειώσει !! Γαμωτο σήμερα! Κοιταξα την ώρα και κατάλαβα πως οι ελπίδες μου για αυτή την δουλειά έπρεπε να σβήσουν . Αγχος γέμισε το στομάχι μου με την σκέψη πως ότι λεφτά μου είχαν μείνει, έπρεπε να τα δώσω για το ενοίκιο . Ήμουν απελπισμένη.. Άρχισα να περπατάω πιο γρήγορα , τουλάχιστον ας πήγαινα και καθυστερημένα . Το ρεμπετάδικο του κυρίου Στάθη ήταν κάπου εδώ . Με είχε ενημερώσει πως μια μπάντα που επαιρνε κατά καιρους στο μαγαζί , έψαχνε για γυναικεία φωνή . Ήταν η ευκαιρία μου για κάτι πιο σταθερό! Αν κατάφερνα να μπω σε μια μπάντα και ειδικά σε αυτή, που σύμφωνα με τον κύριο Στάθη είχε αρχίσει να δικτυώνεται , όλα θα πήγαιναν πολύ καλύτερα στην ζωή μου . Στάθηκα για ένα λεπτό στην γωνία και έβγαλα ένα μικρό καθρεφτάκι για να στρώσω λίγο τα μαλλιά μου. Νομίζω πως ήμουν σε άθλια κατάσταση . Λερωμένο παντελονι , βρεγμένα φριζαρισμενα μαλλιά , άβαφη με πρησμένα μάτια . Ναι Πηνελοπη εσένα σίγουρα θα πάρουν με τέτοιο σουλούπι.. Πήγα να βάλω το καθρεφτάκι μου ξανά μέσα στην τσάντα αλλα παραδόξως γλίστρισε από τα δάχτυλα μου και έγινε χίλια κόμματια πάνω στα πλακάκια .
« Όχι !!! Επτά χρόνια γρουσουζιά!!» Μονολογησα ξανά! Δεν ήμουν ιδιαίτερα προληπτική , όμως η μητέρα μου δεν μπορούσε ποτε να δεχτεί ότι θα εσπαγε καθρέφτης και ειδικά μέσα στο σπίτι . Όποτε ίσως μου είχε περάσει αυτές τις ανοητες δεισιδαιμονίες της . Πήρα μια βαθειά ανάσα για να βρω κουράγιο και μπήκα μέσα στο μαγαζί .
« Να το το κορίτσι μας!» Με υποδέχτηκε με ανακούφιση ο κύριος Στάθης και έπειτα άρχισε να με περιεργάζεται .
« Μα καλά πηνελοπη μου , τι σου συνέβη ;»
« Αφήστε , είναι μια δύσκολη μέρα σήμερα..» προσπάθησα να μην του γκρίνιαξω αλλά η απελπισία πάνω μου φώναζε από χιλιόμετρα . Χάζεψα γύρω μου και παρατήρησα κάτι κοπέλες να κάθονται ανυπόμονα η μια δίπλα στην άλλη . Όλες τους φτιαγμένες λες και βγήκαν από την τηλεόραση . Μαλλιά , χείλη , νύχια.. Και έπειτα ήμουν εγώ.. Βρώμικη και άυπνη!
« Τα κορίτσια είναι και εκείνα για ακρόαση;» Τον ρώτησα χαμηλόφωνα και μου έγνεψε.
« Ναι ! Πάντως να ξέρεις πως εγώ τους μίλησα για τα καλύτερα λόγια για σένα Πηνελοπη μου , τόσο καιρό ερχόσουν στο μαγαζί και το γέμιζες με την μελωδική φωνή σου»
« Να στε καλά κύριε Στάθη αν και σήμερα δεν νομίζω πως είναι η τυχερή μου μέρα!»
« Μόλις τους τραγουδήσεις είμαι σίγουρος πως η τύχη σου θα αλλάξει» χαμογέλασα για τα ενθαρρυντικά του λόγια και έκατσα και εγώ μαζί με τις υπόλοιπες .
Μπήκαν στο μαγαζί 3 άντρες και χαιρέτησαν ευγενικά τον κύριο Στάθη . Αμέσως ανέβηκαν στην πολύ μικρή σκηνή του μαγαζιού και έστησαν τα όργανα τους .
« Γεια σας κορίτσια ! Είμαστε οι νερό και αλάτι    και ψάχνουμε μια όμορφη παλιά λαϊκή φωνή να δέσει την ομάδα μας» Αμέσως ξεκίνησαν οι ακροάσεις και μια μια ανέβαινε επάνω για να τραγουδήσουν . Μερικές είχαν όμορφη φωνή, σε άλλες όμως έλειπε τελείως η ψυχή . Όταν ήρθε η σειρά μου πλησίασα βιαστικά τα παιδιά και τους συστήθηκα . Χωρίς να πουν τίποτα για την εμφάνιση μου με ρώτησαν ποιο τραγούδι θα πω και άρχισαν αμέσως να το παίζουν. Όταν οι πρώτες λέξεις βγήκαν από τα χείλη μου , τα βλέμματα τους σηκώθηκαν να με κοιτάξουν . Ήξερα πως τους είχα μαγέψει, ήταν ξεκάθαρο στα μάτια τους.. Με άφησαν να τελειώσω όλο το τραγούδι και έπειτα απομακρύνθηκαν ευγενικά για να συζητήσουν. Δεν περιμένα πολύ και αμέσως ο ένας από αυτούς μας πλησίασε . Η καρδιά μου πεταρισε περιμένοντας αυτή η μέρα να μου φέρει κάτι καλό επιτέλους . Έδιωξε τυπικά τις υπόλοιπες κοπέλες και στάθηκε μπροστά μου .
« Πηνελοπη μας αρεσες πολύ! Όλοι μας συμφωνούμε να μπεις στην παρέα μας» είπε χαμογελαστός και με πληροφόρησε πως τον λένε Πανο. Κανένας τους δεν ήταν πάνω από 30 και όλοι φαίνονταν πολύ καλά παιδιά . Αμέσως όταν μου το πε πήδηξα από την χαρά μου .
« Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι χαρά μου δίνετε» φώναξα ενθουσιασμένη και σχεδόν τον πήρα αγκαλιά .
« Κοιτα , περιμένουμε και τον μπουζουκτσή της μπάντας που έχει καθυστερήσει . Αν συμφωνήσει και αυτός τότε και επίσημα είσαι μέλος του νερό και αλάτι. Αλλά μάλλον δεν θα έχει καμία αντίρρηση . Ας μην αργούσε άλλωστε! » Αστειεύτηκε και με καθησύχασε. 
Όσο περιμέναμε , ο κύριος Στάθης με πήρε μέσα στην κουζίνα για να μου δώσει να δοκιμάσω το νέο του πιάτο . Ήταν πεντανόστιμο! Ειδικά με τέτοια πείνα που είχα ..Βγαίνοντας ξανά , άκουσα την πόρτα τους μαγαζιού να ανοίγει.
« Ρε μωρό μου δεν ξέρεις τι έχω τραβήξει σήμερα! Η γκαντεμιά προσωποποιημένη επεσε ολόκληρη πάνω μου . Τώρα να φανταστείς έφτασα στην ακρόαση » φώναζε στο κινητό του και βηματισε προς τα μέλη της μπάντας χαιρετώντας τους αθόρυβα . Προσπάθησα να αναπνεύσω όμως μου ήταν αδύνατο . Το ήξερα ότι ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό.. Αυτή η βαρια φωνή του , τρυπισε τα τύμπανα μου και έκανε την καρδιά μου να χτυπά σαν τρελή . Ασυναίσθητα έκανα δυο βήματα πισω και κρύφτηκα σε μια κολώνα . Δεν ήθελα να με δει .
« Δημήτρη που είσαι ρε φίλε ;» Μουρμουρισαν και έκατσαν μαζί όλοι σε ένα τραπέζι .
« συγνώμη ρε παιδιά αλλά πραγματικά σήμερα η μια αναποδιά μετά από την άλλη μου συμβαίνουν» Φαινόταν και εκείνος βρεγμένος και λερωμένος  και δεν είχε αλλάξει και πολύ . Πριν από 5 σχεδόν χρόνια ολόιδιος ήταν . Ίσως τα μαλλιά του πλέον να ήταν πιο κοντά και τα ρούχα του πιο περιποιημένα.
« Διαλέξατε φωνή ; » ρώτησε και αμέσως όλοι μίλησαν ταυτόχρονα . Με υμνούσαν σε εκείνον και έλεγαν τα καλύτερα λόγια για μένα . Διαφορετικά θα ένιωθα περήφανη που με είχαν λατρέψει τόσο, όμως τώρα τίποτα δεν μπορούσε να με αγγίξει . Ήξερα πως αυτή η μέρα τελικά δεν είχε τίποτα καλό να δώσει .
« Ωραία ωραία μάγκες αν σας μάγεψε τόσο πολύ πια έχω δεν έχω καμία αντίρρηση . Είναι εδώ ή έφυγε ;»
« Πηνελοπη! » φώναξε ο Πάνος και ενιωσα να χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου .
«Μολις την ακουσεις είμαι σιγουρος πως θα τρελαθεις και εσυ »
«Από εμφάνιση ; » ρώτηςε χαμηλόφωνα με το πρόσωπο του ηδη να φαίνεται ανήσυχο χωρις καν να με είχε δει . Άραγε το όνομα μου και μόνο να τον αναστάτωνε; Ρωτας από εμφάνιση ε; Θυμάμαι πως τα βραδιά με κοιτουσες και μου ελεγες πως τα αστέρια με έκαναν ακόμα πιο όμορφη .
« Είναι πολύ ωραία Δημήτρη! Απλά εντάξει είναι λίγο απεριποίητη, αλλά αυτό φτιάχνεται»
Δεν με ένοιαζαν όλα αυτά τα σχόλια που άκουγα . Δεν μπορούσα να κουνηθώ . Δεν μπορούσα να τον αντικρίσω ξανά .  Όχι! Πως γίνεται να ήμουν τόσο άτυχη ! Γιατί γαμωτο μου !! Όλες οι σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου σε κλάσματα δευτερολέπτου. Η δουλειά που μόλις θα έχανα , εκείνος, το μωρό που μιλούσε στο τηλέφωνο, εκείνος, εκείνος, εκείνος...  Ξεροκατάπια και χωρίς να έχω κάποια άλλη επιλογή πήρα την απόφαση . Βιαστικά άρχισα να περπατάω προς εκείνους κοιτάζοντας το πάτωμα . Μόλις σήκωσα το βλέμμα μου είδα το πρόσωπο του παγωμένο να με κοιτάζει . Θεέ μου ήταν τόσο όμορφος! Ακόμα με έκανε να ανατριχιάζω.
« Πηνελοπη από εδώ ο μπουζουκτσής μας ο Δημήτρης που σου έλεγα » η φωνή μου εξαφανισμένη , έγνεψα και τον κοιταξα κατάματα . Και εκείνος σοκαρισμένος προσπάθησε να μιλήσει .
« Χάρηκα..» είπε με χρονοκαθυστέρηση και άπλωσε το χέρι του . Δεν μπορούσα να σηκώσω το δικό μου , έτρεμε! Όλοι με κοιτούσαν περιμένοντας αμήχανα την κίνηση μου . Βιαστικά ένωσα τα χέρια μας και τα δέρματα μας ενώθηκαν . Η καρδιά μου παραπονέθηκε και μου ζήτησε να τρέξω μακριά . Θα κάναμε πως δεν γνωριζόμασταν λοιπόν ; Προτιμούσες να μην με είχες γνωρίσει μάλλον..
«Λοιπόν , πρέπει να την ακούσεις. Να δεις ποσό δίκιο έχουμε » είπε ο Πάνος ζεσταίνοντας την ατμόσφαιρα . Εκείνος πάλι δεν με κοιτούσε . Είχε κάνει δυο βήματα μακριά μου και έπειτα απλά χάζευε το ξύλινο πάτωμα.
« Δεν χρειάζεται , δεν χρειάζεται..» μονολόγησε και άρχισε να ψάχνει τις τσέπες του . Ήμουν σίγουρη πως δεν είχε κόψει το τσιγάρο ακόμα . Πάντα μου έλεγε πως θα το κάνει!
« Μα πως, πρέπει να μας πεις και εσυ την γνώμη σου ρε Μητσο » Ήξερε πολύ καλά την φωνή μου.. Του άρεσε πάντα να του τραγουδάω . Όταν ειδικά ήταν στις ακεφιες του , ξάπλωνε πάνω στα πόδια μου και ζητούσε την φωνή μου .
«Λοιπόν , Πηνελοπη ποιο θες να μας πεις ; »
Ο λαιμός μου είχε γίνει κόμπος . Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να βγάλω ήχο . Ίσως έτσι έβρισκε και μια δικαιολογία για να αρνηθεί στους φίλους του . Έκλεισα για ένα δευτερόλεπτα τα μάτια και ανοίγοντας τα ξεστόμισα
« Το αγάπη που γίνες δίκοπο μαχαίρι..» είπα σχεδόν ψιθυριστά . Ο Δημήτρης δεν σήκωσε το βλέμμα του να με κοιτάξει και εγώ πλησίασα τα παιδιά . Άρπαξε το μπουζούκι του και έκανε νόημα στους υπόλοιπους να μην παίξουν . Έκανε μια μικρή εισαγωγή στο τραγούδι δείχνοντας μου ποσό ακόμα καλός ήταν και πήρα ανάσα
« Αγάπη που γινες δίκοπο μαχαίρι..» Μόλις οι πρώτες λέξεις βγήκαν από το στόμα μου , τα μάτια του σηκώθηκαν επιτέλους για να με κοιτάξουν .
« άλλοτε μου δίνες μόνο την χαρά..» Για καποιο λόγο η φωνή μου δεν έτρεμε . Μόνο που έλεγε ένα βαθύ παράπονο..
« μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ
δε βρίσκω άκρη, δε βρίσκ...»

«Μου είναι αρκετό, φτάνει » πετάχτηκε όρθιος κόβοντας μου τους στίχους στην μέση . Η υπόλοιπη μπάντα τον κοίταξε νευρικά και εγώ ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα . Έπρεπε να είχα φύγει απο την στιγμή που μπήκε μέσα . Το πρόσωπο του ήταν σκληρό και επιθετικό . Αμέσως απομακρύνθηκα και πήγα ξανά στην κουζίνα . Δεν μπορούσα να αναπνεύσω..
« Σε πήραν έτσι ; Αχ το ξερά !» Μου είπε ενθουσιασμένα ο κύριος Στάθης .
« Δεν ξέρω.. Ο μπουζουκτσης ήταν λίγο δύσκολος» μουρμούρισα με μαγκωμενα χείλη και έβαλα λίγο νερό . Αν μια στο εκατομμύριο με δεχόταν , πως θα μπορούσα να τον βλέπω ξανά. Πως θα έκανα σαν να μην τον ήξερα ; Πως θα μπορούσα να αναπνέω φυσιολογικά δίπλα του ; Αλλά δεν είχε νόημα να σκέφτομαι κάτι τέτοιο . Θα έκανε τα αδύνατα δυνατά για να πείσει τους υπόλοιπους να μην με δεχτούν .
«Πηνελοπη!!» Άκουσα να με φωνάζουν από μέσα και χωρίς καθυστέρηση πήγα για να τελειώσει αυτό το μαρτυρίο.
Ο Πάνος με πλατύ χαμόγελο μου ανακοίνωσε
« Συγχαρητήρια! Είσαι επίσημα μέλος της μπάντας μας»
Τι πράγμα ;; Όχι οχι.. Πως καταδέχτηκε κάτι τέτοιο ; Αυτή η μέρα μόνο ατυχίες μου έφερνε.
« Δεν σε βλέπω πολύ χαρούμενη , όλα οκ ; » ρώτησε ένας άλλος που δεν θυμόμουν αν ήξερα το όνομα του . Προσπάθησα να χαμογελάσω και έγνεψα θετικά.
« Ναι φυσικά! Απλά το σοκ είναι λίγο μεγάλο!» Είπα αστεία αλλά μάλλον ακούστηκα σαν να με είχαν μαχαιρώσει .
« Άρεσεις και στον Δημήτρη! Δηλαδή ήταν λογικό να του αρεσες με τέτοια φωνή » σχολίασε χιουμοριστικά και εγώ κοιταξα γύρω μου. Είχε φύγει.

Γεια σας ξανά!! I'm back bitches!! Αυτή είναι η νέα μου ιστορία. Σήμερα θα ανέβουν τα 3 πρώτα κεφαλαία και έπειτα θα υπάρχει ένα κάθε μέρα. Πως σας φάνηκαν οι νέοι μας χαρακτήρες; Αφήστε σχόλιο και πείτε μου την γνώμη σας για την νέα μου ιστορία❤️❤️

Η Πηνελοπη

Ο Δημήτρης

Και ναι είναι ο Αλέξης Γιωργουλης!!Ααααα!