Κεφάλαιο 13

1.5K 191 31
                                    

"Μαμα..." ημασταν μεσα στο ταξι και πηγαιναμε προς το μαγαζί . Ειχα αγχωθει τοσο λες και  ημουν μικρο παιδι.

" Πεσ'το, αντε να δω τι θα ακουσω με αυτο το υφος " με ψυχολογησε αμεσως και εκανε την κατασταση χειροτερα . Καλυτερα να της το ελεγα τωρα παρα να τον εβλεπε μπροστα της και να ελεγε καμια κοτσάνα μπροστα στην υπολοιπη ομαδα.

" Τον θυμάσαι τον Δημητρη ;" μολις ξεστομισα το ονομα του το προσωπο της παγωσε .

" Ποιον Δημητρη;" πλεον ολος ο ενθουσιασμος της ειχε κανει φτερά.

" Απο την Θεσσαλονίκη μαμα.. τον πρωην μου " της εξηγησα αν και ειχε καταλαβει πολυ καλα απο οτι φαινοταν.

" Ναι , γινεται να ξεχασω ολο αυτο το δραμα;"

" Να.." κρεμοταν απο τα χειλη μου και ηταν γραμμενο το απολυτο σοκ στα ματια της.

" Πες μου οτι δεν ειστε ξανά μαζι; " το πε σχεδον ψιθυριστά λες και ηταν το χειροτερο πραγμα στο κοσμο .

"Οχι!! " αρνηθηκα αμεσως και το προσωπο της χαλαρωσε.

" Απλα να.. δουλευουμε μαζι , ειναι μελος της μπαντας" ομολογησα και περιμενα την αντιδραση της.

" Τι ατυχο που εισαι ρε παιδι μου! Τοσο μεγαλη πολη σε αυτον τον καταραμένο βρηκες και επεσες επανω;;; Και γιατι την δεχτηκες την δουλεια αφου ηταν και αυτος μεσα; να πληγωθεις παλι ηθελες ; Δεν φτανει ολο αυτο που τραβηξαμε πριν πεντε χρονια και κοντεψα να πεθανω" αρχισε το παραλήρημα και εβγαλε ενα χαπακι και το καταπιε.

" Τι ειναι αυτο;; τι πινεις ;"

" Τι θες να πινω; ενα ηρεμηστικο.. Ηδη δεν νιωθω καλα !"

"Μαμα υπερβάλλεις . Δεν ειναι δα και κανενας εγκληματιας ο ανθρωπος , απλα δεν πηγε καλα η σχεση μας " της εξηγησα πως η υπολοιπη ομαδα δεν ηξερε τιποτα και δεν χρειαζοταν να μαθει .

" Επρεπε να μου το πεις εξ αρχης.. " μουρμουρισε και κοιταξε αναστωμένη τον οδηγο.

" Δεν ειμαι 10 χρονων μαμα  , 30 φτάνω !" της φωναξα γιατι δεν αντεχα αλλο αυτη την κατασταση . Και πριν απο πεντε χρονια ειχα τον πονο μου , ειχα και την μανα μου που τρελαινόταν με τον Δημητρη για ολη την τραγωδια που ειχε προκύψει.  Φτασαμε στο μαγαζι και εκεινη βιαστικα μπηκε μεσα .

" Καλως την Πηνελοπη" με χαιρετησε το αφεντικο και τον συστησα στη μητερα μου . Αδιαφορα τον χαιρετησε και ζητησε να παμε στο καμαρίνι .

Ο ΠρώηνDonde viven las historias. Descúbrelo ahora