Ο Πρώην

Καφαλαιο 32

Δημήτρης

Χτύπησα με δύναμη την πόρτα του γραφείου μου και προσπάθησα να ηρεμήσω τα νεύρα μου. Δεν θα ησύχαζα ποτε με αυτόν τον γερό. Λες και το έκανε επίτηδες.. Πρέπει δηλαδή να την βλέπω συνεχόμενα..Έκατσα στην καρέκλα μου και άρχισα να παίζω με το δαχτυλιδι σκεπτόμενος αν ένα καλά που το φορούσα. Είχε νόημα πια να την κουβαλάω ακόμα επάνω μου; Ήταν τόσο ταραγμένη με την μητέρα της που με έμενε δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα.. Αυτό ήταν δηλαδή.. Κοιταξα την φωτογραφία της Ειρήνης να μου χαμογελα και ξεφυσηξα . Την είχα ανάγκη αυτή την στιγμή για να μου πάρει τις ηλίθιες σκέψεις που πάλι έμπαιναν στο μυαλό μου. Την πήρα βιαστικά τηλέφωνο όμως δεν το σήκωνε. Ουρλιαξα στην γραμματέα απέξω να μου φέρει ένα καφέ και προσπάθησα να επικεντρωθώ στην δουλειά μου.
« Μην την σκέφτεσαι..» μονολογησα και μετά από μια γρήγορη απόφαση άνοιξα τον υπολογιστή μου και έψαξα την βραδια των βραβείων. Έψαξα το βίντεο για τον ανερχόμενο καλλιτέχνη και πάτησα το κουμπί. Μόλις ακούστηκε το όνομα τους , οι κάμερες έδειξαν την Πηνελοπη που έμοιαζε τρελαμενη. Η καρδιά μου χοροπηδησε που φαινόταν τόσο όμορφη και ο Πάνος δίπλα της την φίλησε δυνατά. Το στομάχι μου έδωσε μια σουβλιά με το θέαμα και έκλεισα με δύναμη την οθόνη. Τράβηξα από το ντουλάπι τα χαρτιά με τους στίχους και τους διάβασα άλλη μια φορά. Νομίζω πως ήταν τέλειοι..
Τηλεφώνησα στον Πανο και στο δεύτερο χτύπημα το είχε σηκώσει.
« Έλα ρε φίλε πως είσαι;» Προσπάθησα να είμαι χαλαρός και να σκέφτομαι το ποσό καλός μου φίλος ήταν.
« Καλησπέρα Δημήτρη» τον ένιωθα λίγο σφιγμένο αλλα τον καταλάβαινα. Από τότε που ήταν με την Πηνελοπη , με το ζόρι μου μιλούσε. Δεν ήξερα αν ένιωθε ενοχές που έμπλεξε με την πρώην μου ή απλά δεν γούσταρε πια να μου μιλάει.
« Σε πήρα για δουλειά.. Έχω έτοιμα τα νέα τραγούδια που λέγαμε..» Με τον Πανο είχαμε κάνει μια μυστική συμφωνία. Μπορεί να είχα φύγει επίσημα από την μπάντα αλλά τα τραγούδια τους τα έγραφα εγώ, με την προϋπόθεση ότι δεν θα έλεγε σε κανέναν τίποτα. Δεν ήθελα να μαθευτεί πως κρατούσα ακόμα σχέσεις μαζί τους. Του είχα πει πως μπορούσε να τα παρουσιάζει και σαν δικά του, δεν με ένοιαζαν τα δικαιώματα. Ήθελα απλά να νιώθω κοντά στην μουσική που έκανα τόσα χρόνια .
« Είσαι γρήγορος φίλε μου!» Τον άκουσα λίγο πιο ενθουσιασμένο αλλά και πάλι, τελείως ψυχρό. Μιλήσαμε για τα τυπικά λίγο ακόμα και μετά βρήκα μια δικαιολογία να του το κλείσω. Αν συνέχιζα να υποκρίνομαι για το ότι όλα πήγαιναν τέλεια, δεν θα το άντεχα.

Όταν τελείωσα από την δουλειά πήγα από το πατρικό μου για να δω λιγάκι την μητέρα μου. Αμέσως με υποδέχτηκε με αγκαλιές και άρχισε να κάνει παράπονα
« Αχ βρε παλιόπαιδο, τόσες μέρες έχεις να έρθεις.. Εσυ και ο πατέρας σου όλη μέρα δουλεύετε σαν τα σκυλιά! » της έδωσα ένα φιλί αγνοώντας το σχόλιο για τον Δρακάκη . Καμία φορά σκεφτόμουν μήπως έπρεπε να της πω πως ο αντρας της την απαταει πάνω από τριάντα χρόνια και πως έχει και μια κόρη.. Δεν ξέρω αν την αξίζει η πραγματικότητα.. ίσως καλύτερα να ζει μέσα στο ψέμα, όλη της η ζωή θα καταστραφεί.
« Λοιπόν αύριο έρχεται και ο αδελφός μου από την Κρήτη. Κανόνισε να είσαι εδώ, ξέρεις ποσό σε λατρεύει» με χάιδεψε απαλά στην πλάτη και της υποσχέθηκα πως θα ερθω.