Κεφαλαιο 38

1K 140 9
                                    

Ο Δρακάκης για άλλη μια φορά έκανε πάλι το δικό του . Οσες φορές και αν το πήρε τηλέφωνο το πρωί ο Δημήτρης , με το που άκουσε για τεστ Dna αρνήθηκε να ξανά επικοινωνήσει . Ο Πάνος με καλούσε συνεχόμενα και έκανε τις τύψεις μου ακόμα χειρότερες ειδικά μετά τα χθεσινοβραδινα. Δωσαμε ραντεβου στο ιατρειο σε δυο ωρες και πηγα κατευθειαν στο σπιτι της μητερας μου για να αλλαξω . Με το που εβαλα το κλειδι στην πορτα ακουσα αμεσως την φωνη της απο μεσα .

"Τι ειναι αυτα που μου λεει ο πατερας σου ;" ουρλιαζε απο το κρεβατι μη μπορώντας να σηκωθει ακομα ευκολα λογω του ποδιου της. 

" Φυσικα και στα προλαβε.." ειπα αδιαφορα και πηγα κατευθειαν να κανω ενα ντουζ χωρις να της δινω και πολυ σημασια . 

" Δεν με πιστευεις; αυτο ειναι ; δεν πιστευεις την ιδια σου την μανα;; το ξερω οτι σου εκρυψα πραγματα αλλα αυτο δεν με κανει και ψευτρα. Δεν θα καλυπτα ποτε τα ψεματα με αλλα καινουργια.." φωναζε προσβεβλημένη εξω απο την πορτα. Καλυφθηκα με μια πετσετα και ανοιξα για την αντικρισω . 

"Τι θες να σου πω μαμα πια; Δεν εμπιστευομαι κανεναν σας πια . Η κυρια Αννα εδωσε την ιδεα. Ειναι η μονη καθαρη σε ολη αυτη την υποθεση και νομιζω της χρωσταμε αυτη την εξεταση , δεν νομιζεις;" 

" Πιστευεις μια γυναικα που μολις εμαθε οτι ο αντρας της την απατουσε τοσα χρονια ; ξερεις τι μισος θα κρυβει αυτη τη στιγμη ; Θα εκανε τα παντα για να με βγαλει ψευτρα!!"

"Αχ  σε παρακαλω.. Δεν ειναι ολοι τοσο κακοι οσο εσυ και ο Δρακακης . Υπαρχουν και αληθινοι ανθρωποι εκει εξω..Ευτυχως που ο Δημητρης πηρε απο την μητερα του" την μειωσα ξανα και κλείστηκα στο δωματιο μου .Αρχισα να ετοιμαζομαι και συνειδητοποιησα πως προσπαθουσα να γινω ομορφη για εκεινον.. Μια σουβλια ενοχης χτυπησε το στομαχι μου . Τι θα γινοταν αν το τεστ εβγαινε θετικο; 

" Μην σκεφτεσαι" ψιθυρισα στον εαυτο μου και συνεχισα να φτιαχνομαι . 

Οταν βγηκα στο σαλονι, η μητερα μου ηταν ξαπλωμένη στο καναπε κλαιγοντας. 

" Αν δεν εχεις τιποτα να κρυψεις μαμα δεν χρειαζεται να κλαις . Απλα θα επιβεβαιωθουν τα λογια σου" 

"Δεν κλαιω για το αποτελεσμα Πηνελόπη, ξερω πολυ καλα οτι ο πατερας σου ειναι ο Αλεξης. Κλαιω γιατι ακομα τρεφεις ψευτικες ελπιδες. Φαινεται τοσο  στα ματια σου ποσο πολυ ελπιζεις να λεω ψεματα.. Το εχεις τοση αναγκη να μην ειστε αδελφια! Δεν τον εχεις ξεπερασει ουτε τοσο δα!! Πως θα συνεχισεις ετσι;; Πες μου οτι εχετε διακοψει.. Που κοιμηθηκες εχθες ; ησουν μαζι του..;" δεν τολμουσε να ξεστομίσει τις τελευταιες λεξεις.  Δεν μπορουσα να ακουω την πικρη αληθεια , ειδικα απο την μητερα μου .

Ο ΠρώηνOnde histórias criam vida. Descubra agora