Ο Πρώην

Κεφαλαιο 35

Φορούσα ένα μαύρο διακριτικό φόρεμα με Μπορντό γόβες. Όταν χτύπησε το κινητό μου, κατέβηκα κάτω χωρίς να χαιρετήσω την μητέρα μου . Μπήκα στο αμάξι και το άρωμα του πλημμύρισε τα ρουθούνια μου.

"Χαιρομαι που δεν εφυγες για Αθήνα τελικα" μουρμουρισε βαριά.

" Καλυτερα να ξεκαθαρισουμε την κατασταση Δημητρη .Πρεπει να βαλω ενα επισημο τελος σε ολο αυτο για να συνεχισω την ζωή μου ."

"Δεν θελω να σε χασω μετα το σημερινο"

" Ακους τι λες ; Μαλλον δεν αντιλαμβανεσαι την πραγματικοτητα " του φωναξα μηπως και συνέλθει.

"Το σκεφτηκα ξανα και ξανα . Δεν με ενδιαφερει τιποτα πια , παρα μονο εσυ. Μπορουμε να ζησουμε μαζι. Να μετακομισουμε σε μια αλλη πολη που κανεις δεν θα μας ξερει . Να ζουμε ανώνυμα και αθορυβα μαζι . Τιποτα δεν προκειται να βγει στη δημοσιοτητα αν δεν το θελουμε"

Κουνησα χαμενα το κεφαλι μου γιατι η προταση του ηταν τοσο δελεαστική και ταυτοχρονα οδυνηρή.

"Ειμαστε αδελφια.." ψιθύρισα την αληθεια ξανα και ξανα .

"Ποιος θα μας βαλει φραγμους Πηνελόπη; Θα πεθανουμε καποτε , το καταλαβαινεις; και τοτε τιποτα δεν θα εχει σημασια πια.. Δεν πιστευω σε καμια κολαση και σε κανεναν παραδεισο . Ολα ειναι εδω , στο τωρα, σε αυτη την ζωη που ζουμε τωρα . Δεν θα βλαψουμε κανεναν , παρα μονο τους εαυτους μας αν δεν ειμαστε μαζι . "

"Σταματα αυτη τη κουβεντα σε παρακαλω , δεν εχω το κουραγιο να την κανω αυτη τη στιγμη" τον παρακαλεσα αγανακτισμένη και κρατησα το κεφαλι μου .  Συνεχισε να οδηγει αθορυβα ωσπου αντίρκισα το φωτισμενο του πατρικο που ελαμπε απο δεκαδες μετρα μακριά . Ειχα να ερθω εδω απο την ημερα των αρραβώνων μας, επτα χρονια σχεδον πριν. Υπηρχε παρκαδόρος στην εισοδο της αυλης που εξυπηρετούσε τα πολυτελή αμαξια που πλησιαζαν .

"Πφφ" ξεφύσιξα αμηχανα με την τοση χλιδη και βουλιαξα στο καθισμα μηπως και με καταπιεί. Εκεινος παρκαρε στο υπογειο γκαράζ του οικοπέδου και βγηκε βιαστικά για να μου ανοιξει την πορτα.

" Σε ευχαριστώ " ψελλισα ευγενικα για τους ιπποτικούς του τροπους και εκεινος μου χαμογελασε.

" Εισαι πολυ ομορφη απόψε " ειπε με ευθύτητα και εσκυψε κατα πανω μου δινοντας μου ενα απαλο φιλι στο μαγουλο . Ελιωσα κατω απο το αγγιγμα του και ξεροκατάπια . Μου προσφερε απαλα το χερι του για να με καθοδηγησει . Μπηκαμε απο την εσωτερικη πορτα του γκαράζ μεσα στο σπιτι και ξαφνικα , με πλημμύρισαν μουσικη και ομιλίες . Πολλοι χαιρετούσαν τον Δημητρη οποιος δεν με αφηνε απο κοντα του δινοντας μου ετσι μια περιεργη ασφαλεια.  Ξαφνικα ενας ψηλος ώριμος αντρας , ντυμενος με ναυτική στολη , ηρθε κατα πανω μας και χαμογελασε πλατιά .