"Baekhyun sanırım biri bizi izliyor..."
"Nerden biliyorsun!"
"Sevgilim korkma tamam mı? Arkamızdaki ağaçların orada, siyah kapüşonlu biri var."
"Chanyeol, ne yapacağız?"
"Yavaşça kalkacağız, çaktırmadan. Elimi tut ve ben bırak diyene kadar bırakma sonra eve doğru koş anladın mı?"
"Tanrım! İstemiyorum, birlikte gidelim. Seni bırakmayacağım, yıllar sonra tekrar bulmuşken bırakamam...bırakamazsın."
"Sevgilim, seni seviyorum..."
"Lanet olsun Chanyeol!"
Gayet rahat bir şekilde banktan kalkmıştık, ellerimiz birbirine kenetlenmişti. Kafamı hafifçe arkamıza çevirdiğimde adamında bizimle beraber hareketlendiğini farkettim.
Chanyeol ile yürümeye devam ediyorduk, kalabalık caddeye çıktık. Adamı kontrol etmek için arkamıza baktığımızda bize yaklaştığını gördük. Chanyeol bir anda elimi bıraktı ve koş diye bağırdı.
O da koşuyordu, görmüştüm. Ben de koşmaya başladım o an. Deli gibi koşuyordum, çarptığım insanlardan özür diliyordum. Neden koştuğumu bilmiyordum sadece Chanyeol öyle söylemişti.
Yaklaşık 15 dakika sonra eve varmıştım. Kapıyı çalamadım, kolumu kaldıracak enerjim yoktu. Nefes nefeseydim, çok yorulmuştum. Acaba Chan ne yapmıştı...
...
Chanyeol adamı atlatmayı başarmıştı, eve doğru koşuyordu. Minik sevgilisini çok merak ediyordu. Eve gireceği sırada kapının açık olduğunu farketti. Yavaşça kapıyı aralayıp içeri girmişti. Evde kimsenin olmadığına emin olunc-
"ANNE!"
Chanyeol evde annesinin olmadığını farkettiğinde korkudan ve sinirden çıldıracak duruma gelmişti. Sonra kapının yanında bir not gördü:
"Kaç yıl oldu evlat, 5-6? Bence artık görüşmemizin vakti geldi Chanyeol. Zaten baban da seni özlemiştir ha?"
Kısa oldu biliyorum özür dilerim, bir sonraki bölüm telafi edicem. Sizi seviyorum ^*^
ŞİMDİ OKUDUĞUN
i just want to say that i love you || 𝗰𝗵𝗮𝗻𝗯𝗮𝗲𝗸
Hayran Kurgu[tamamlandı] "Seni seviyorum Park Chanyeol, beni hatırlamalısın... Sen de beni severdin, o gece sahilde sana elveda ederken böyle söylemiştin, seni seviyorum demiştin sevgilim."
