My Precious Lover [Zawgyi/Unicode]

EP.2

Zawgyi ☆

Minho အခန္းတံခါးကို အသာဖြင့္ရင္း အထဲဝင္သြားခဲ့ေတာ့ ကုတင္အစြန္းမွာ ေက်ာက္႐ုပ္အလား ထိုင္ေနတဲ့ hyung...။ ငိုခ်င္စိတ္တို႔ကိုတင္းခံထားေနမွန္း သိသာလြန္း​ေနခဲ့သည္...။

Minho ခ်က္ခ်င္းပင္ hyungရဲ႕ အေရွ႕မွာ သြားရပ္လိုက္ၿပီး hyungကို ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲယူဖက္ထားမိသည္...။ ဒီအခ်ိန္မွာ hyungအတြက္ သူဟာႏွစ္သိမ့္မႈေလးတစ္ခုေတာ့ျဖစ္ခ်င္မိတယ္...။

"hyung စိတ္ထဲတင္းထားၿပီးမေနပါနဲ႔ ငိုခ်လိုက္ပါ...ကြၽန္ေတာ္ရွိေနတာမို႔ ငိုလိုက္ပါ..."

Minhoရဲ႕ စကားအဆုံး တအိအိနဲ႔ငိုလာတဲ့ hyungရဲ႕ ေက်ာျပင္ေလးကို ခပ္ဖြဖြပြတ္သပ္ေပးေနမိသည္...။ တခ်က္တခ်က္ ရႈိက္သံတို႔ကထြက္လာ၏...။

"Minho ah... Appaတို႔က hyung ကိုတကယ္ပဲ ထားသြားရက္တယ္ေနာ္...။ ေဆြမ်ိဳး​ေတြဆိုတာကလည္း မလိုခ်င္...။ Arjushi သာေခၚမလာရင္ ခုဆို hyung မိဘမဲ့ေဂဟာေရာက္ေနေလာက္ၿပီ..."

ရႈိက္သံတို႔ျဖင့္ေျပာေနေသာ hyung ေၾကာင့္ Minhoလည္း မ်က္ရည္ဝဲမိသည္...။

"Hyung အနားမွာ ဘယ္သူမွ မရွိလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ရွိတယ္... ဘာမွ အားမငယ္ပါနဲ႔..."

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္... hyung Arjushiနဲ႔ လိုက္လာခဲ့တုန္းက ေၾကာက္ေနခဲ့တာ... hyungကို လက္ခံႏိုင္ၾကပါ့မလားဆိုၿပီး..."

"Hyungရာ... ဘာလို႔ အဲ့လိုေတြးရတာလဲ... ကြၽန္ေတာ္တို႔ hyungကို ဘယ္ေလာက္ သတိရေနခဲ့လဲ... hyungမသိဘူးမလား..."

Minho ေျပာရင္း သူ႔ရင္ခြင္ထဲက hyungကို ပိုတင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားမိသည္...။

"hyung ခုစိတ္ႀကိဳက္ငိုလိုက္... ၿပီးရင္ ဝမ္းနည္းစရာေတြေမ့လိုက္ေတာ့... ခ်က္ခ်င္းႀကီးေမ့ပစ္လိုက္ဖို႔ ေျပာေနတာ မဟုတ္ဖူးေနာ္... hyung ရဲ႕ေဘးနားမွာ ကြၽန္ေတာ္ရွိေနသ၍ hyung စိတ္ညစ္စရာေတြ... ဝမ္းနည္းစရာေတြ မေတြးမိေအာင္ ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေပးမွာ.."

ေႏြးေထြးလွပါတယ္...။ Onew ခိုဝင္ကာငိုေနမိေသာ Minhoရဲ႕ရင္ခြင္ငယ္ေရာ ႏွစ္သိမ့္စကားတို႔​ေရာဟာ Onew ကိုေႏြးေစခဲ့ပါတယ္...။

အဲ့ဒီရင္ခြင္ငယ္ကို ထာဝရပိုင္ဆိုင္ခ်င္တယ္ဆို hyung ေလာဘမ်ားႀကီးေနမိမလား...။ ငယ္ငယ္ထဲက ခုခ်ိန္ထိ တစ္ရက္မွ မေမ့ခဲ့ဘူး... 'hyung ဆုေတာင္းမိတယ္ hyung ေဘးနား Minho အၿမဲအတူရွိႏိုင္ပါေစလို႔ေပါ့'...။