YAZ AŞKIM

Güven

Kendime defalarca ondan uzak duracağım diye söz vermiştim ama zorlamanın bir alemi yoktu. Onsuz olamı- yordum işte. Onsuz yaşamak anlamsız geliyordu. Ve biraz daha ondan ayrı durursam tütün ürünlerine başlamam an meselesiydi. Ölümüne sarhoştum ama son dediğim şeyi bilinçli olarak söylemiştim. Poyraz bir süre donup kalmış, ben de üzerine yengeç atmıştım. Yengeç ile birlikte ken-dine geldiğinde beni ölümüne kovalamıştı. Sarhoş halimle dengesizce koşmuş, en sonunda yere çakılmıştım. Çok klişe ama orangutan ağırlığındaki Poyraz üzerime düşmüştü ve felç kalma ihtimalim yüksekti.

"Poyraz kalk, hadi ya, söz bir daha üzerine yengeç, akrep, yılan falan atmayacağım. Hatta kalkarsan seni kavanozdaki örümceğim Ruhi ile tanıştıracağım."

Güldü. "Örümceğine Ruhi adını mı verdin? Cidden garipsin." Sırıtarak göz kırptım. "Farkım tarzım takılıyorum, odun."

        Bana garip bir bakış attı. "Az önce nasıl bir etkideysen dudaklarıma çok garip bakıyordun. Şimdi de bakar mısın?"

Onu itmeye çalıştım. "Pis sapık! Sarhoşum."

Utanmadan gözlerine bakmam garipti. Çünkü hâlâ sarhoştum. "Beni bir daha üzmeyeceksin, Poyraz söz ver."

Kahkaha attı. "Nasıl diyordun? Vermeyeceğim işte, vermeyeceğim! Benim değil mi? Vermeyeceğim."
Bakışlarımı kaçırdım. "Ya Poyraz, bilincim yerinde değildi. Hadi kalk."

"Hayır," dedi kararlılıkla. Yavru kedi demeyeceğim, kedileri hiç sevmem, bunun için ona yavru köpek bakışı attım. "Bak Poyraz kalk üzerimden, geleceğimi karartıyorsun. Felç kalacağım sonra çocuğum olmayacak. Kocam çocuk doğuramıyorum diye beni terk edecek. Kalacam ortada, sonra anamgiller beni eve almayacaklar. Ben de kilise avlusunda yaşamaya başlayacağım. Acı sonum bu olacak, hadi kalk."
Dudak büzdü. "Beni öpersen kalkarım."
Ağırlığını üzerime çok vermese de bileklerimi başımın üzerinde birleştirmişti.

"Seni öpmeyeceğim pis sapık, kalk ya, gövde benim, bilek benim."

Güldü. Aklıma gelen fikirle sırıttım. "Poyraz kaç! Cem elinde testereyle buraya doğru geliyor!"

Poyraz'ın gözleri irileşti ve favori vampirim Edward Cullen'ı bile kıskandıracak bir hızla kalktı. Ayağa kalkıp suratımdaki kocaman sırıtmasıyla ona baktım. Durumu idrak edip nalları toplamaya başlamıştım. Poyraz'ın jetonu onikigen olduğundan sonunda düştüğünde peşime düştü.
"Bittin Azra sen."
"Poyraz! Affet beni Poyraz!"

Bir yandan koşup diğer yandan saçmalamayı nasıl yapıyordum, bilmiyorum ama salla dostum bu işte iyiyim. Hâlâ halay çeken kalabalığı görünce sırıttım ve rastgele halaya girdim. Poyraz beni bakışlarıyla öldürürken haince sırıtmam yüzümden silinmiyordu.Yarın bu olanları hatırlarsam intihar edeceğim aşikardı.

***

"İrem! Bırak beni atacağım kendimi."
İrem kolumu tekrar ve tekrar çekiştirdi. "Azra saçmalama kızım, ne intiharı!"

"Bırak İrem atlayacağım. Dün neler yaptım, bir bilsen." "Ne yaptın?" diye sordu ciddiyetle.
Ağlamaklı sesimle konuştum. "Poyraz Ersen'e tahrik
edici şeyler söyledim İrem, bırak atlayayım."
"Azra sapık mısın sen? Cem yaşatmaz seni."

Kolumu tekrar çekiştirdim. Dün gece olanların hepsi
aklımdaydı. Halay çekerek okuldaki meteorlara rezil olmak. Poyraz'a öleceğimi bilsem söyleyemeyeceğim şeyler söylemek. Uyandığımdan beri kayalıklardan atlamaya çalışıyordum. İrem ise engellemeye niyetliydi.