Άννα P.O.V.
Γύρισα στο σπίτι και είδα την μάνα μου στην κουζίνα να ετοιμάζει το φαγητό. Πάλι νηστικιά θα έμενα. Ποτέ δεν έτρωγα το φαγητό της μάνας μου, τουλάχιστον όταν δεν ήταν κοτόπουλο ή παστίτσιο. Οτιδήποτε άλλο φαγητό έφτιαχνε, ποτέ δεν το έτρωγα. "Γεια σου μαμά". "Γεια σου μπέμπα μου. Πως πήγε το σχολείο;". 14 είμαι, όνομα έχω, και ακόμα με λέει μπέμπα. Αμάν πια αυτές οι μανάδες και οι προσπάθειες τους να είναι γλυκές.
"Έχω να σου πω κάτι". "Σχετικά με τι; Με το σχολείο;". "Ε... όχι, πως σου ήρθε; Σχετικά με εμένα και με μερικά πράγματα που με μπερδεύουν". Το ξέρω πως είμαι ψεύτρα, επειδή είμαι σίγουρη για αυτό, αλλά έπρεπε κάπως να ξεκινήσω. Και αυτό το "κάπως" να μην προκαλέσει κατευθείαν εγκεφαλικό ή έμφραγμα στην αγαπημένη μου μητέρα.
"Με τρομάζεις". Χαμογέλασα. "Μην τρομάζεις μαμά, απλά... είμαι λεσβία". "Τι;". "Θέλω κορίτσια, πως το λένε;". Με κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια. "Γιατί έχεις τέτοια φάτσα; Τι είπα;". Άρχισε να κλαίει και κάλυψε τα μάτια της με τα χέρια της. "Χριστέ μου! Όχι η κόρη μου, η δικιά μου κόρη, το κοριτσάκι μου!". Γονάτισε στο πάτωμα και μόνο που δεν χτυπιόταν. Πήρα το μαχαίρι επάνω από τον πάγκο και το πέταξα μέσα στον νεροχύτη.
"Γιατί, Θεέ μου; Γιατί; Τι αμαρτίες πληρώνω;". "Πώς κάνεις έτσι; Είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο". Πήρε τα χέρια της μπροστά από τα μάτια της και με κοίταξε με τα κόκκινα μάτια της. "Μην με κάνεις χειρότερα κι εσύ! Ποιο είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου; Το να είσαι ανώμαλη και να μην μπορέσεις ποτέ να παντρευτείς και να κάνεις οικογένεια; Το να θέλεις άτομα του ίδιου φύλου; Αυτό είναι αμαρτία". "Ωραία, έχεις αμαρτωλή κόρη. Και τι θα κάνεις τώρα; Θα με σκοτώσεις; Θα με διώξεις από το σπίτι;". "Δεν ξέρω τι θα κάνω με σένα". "Αν με αγαπάς πρέπει να με αποδεχτείς και να μην προσπαθήσεις να με αλλάξεις".
"Δεν μπορώ να πω ότι συνεχίζω να σε αγαπώ όσο σε αγαπούσα πιο παλιά". Ένιωσα τα μάτια μου να τσούζουν. Θα σταματούσε δηλαδή να με αγαπάει; Αυτό ήταν, τέρμα; Το μόνο που περίμενα και ήθελα ήταν να γυρίσει και ο μπαμπάς από την δουλειά για να δω την δικιά του την αντίδραση επάνω σε αυτό το θέμα. Αλλά αυτοί θα συμφωνούσαν και στο τέλος θα με έδιωχναν από το σπίτι. Και θα κοιμόμουν στους δρόμους. Μαζί με εκείνη, γιατί και οι δικοί της γονείς με τον ίδιο τρόπο θα αντιδρούσαν.
