Κάτσαμε στην πρώτη καφετέρια που βρήκαμε μπροστά μας. Αρχίσαμε να λέμε τα νέα μας, εκείνη μιλούσε περισσότερο. Εγώ χανόμουν μέσα στα μάτια της και ένιωθα τόσο χαζή μπροστά της. Ήμουν όμως περήφανη για τον εαυτό μου που κατάφερα να την ξαναβρώ και να είμαι μαζί της ξανά. Θα ήμουν όμως ακόμα πιο περήφανη όταν θα την έκανα δικιά μου, ολοκληρωτικά δικιά μου, και δεν θα μπορούσε να μου την πάρει κανείς.
"Πες μου κι εσύ τα νέα σου, μονάχα εγώ μιλάω τόση ώρα". Με κοίταξε στα μάτια χαμογελώντας. "Εντάξει, σκηνοθεσία τέλειωσα το καλοκαίρι". "Τελείωσες κιόλας ρε θηρίο; Εγώ έχω ακόμα δύο εξάμηνα για την νομική". Πάντα ήξερα ότι ήθελε να γίνει δικηγόρος. Από μικρή της άρεσε να υπερασπίζεται αυτόν που έχει δίκιο σε έναν καβγά και να κριτικάρει αυτόν που έχει άδικο. Έβγαζε μάτι ότι αυτό το γλυκύτατο κοριτσάκι θα γινόταν μία γοητευτική και πανέμορφη δικηγόρος όταν θα μεγάλωνε.
"Με το καλό. Είμαι περήφανη που πραγματοποιήσες το όνειρο σου και θα γίνεις δικηγόρος, όπως ήθελες από πάντα". Χαμογέλασα πλατιά. "Επίσης, Άννα". Την κοίταξα στα μάτια και εκείνη για μερικά δευτερόλεπτα κοίταξε κάτω. Όμως με ξανακοίταξε στα μάτια. "Τα προσωπικά σου πως πάνε;". Χαμογέλασε αμήχανα. Το ξέρω πως δεν ήταν σωστό, αλλά δεν άντεχα. Έπρεπε να την ρωτήσω για να μάθω αν είναι μόνη της. "Πες μου πρώτα εσύ". "Εγώ δεν έχω σχέση με κανέναν, μόνη μου είμαι". "Κρίμα. Ε, ούτε εγώ έχω σχέση αυτόν τον καιρό". *Σούπερ* Χαμογέλασα.
------------------------------------------------------
Ύστερα από τον καφέ πήγαμε για ποτό και πριν το καταλάβουμε είχε πάει δύο το πρωί. "Πού μένεις; Θέλω να σε πάω σπίτι σου". "Δεν, δεν χρειάζεται. Μπορώ να πάω μόνη μου, δεν φοβάμαι". Της έπιασα το χέρι. "Θα σε γυρίσω εγώ, τελείωσε". Με κοίταξε στα μάτια. "Ευχαριστώ". Πλήρωσα τα ποτά και βγήκαμε από το μαγαζί. Ξεκλείδωσα το αυτοκίνητο και μπήκαμε μέσα.
Φτάσαμε στο σπίτι της μετά από αρκετή ώρα. Πάρκαρα και την κοίταξα χαμογελώντας. "Εδώ είσαι". "Και πάλι ευχαριστώ". Χαμογέλασε αλλά δεν έκανε κίνηση να βγει από το αμάξι. Την κοίταξα στα μάτια και ακούμπησα τα χέρια της στα μάγουλά μου. Ένιωθα την ανάσα της στο πρόσωπο μου. Έσκυψα ελαφρώς και ακούμπησα τα χείλη μου στα δικά της. Όλο μου το σώμα ήταν σαν είναι μέσα σε φωτιά και να καίγεται. Για αυτή τη στιγμή ζούσα, για αυτή τη στιγμή είχα γεννηθεί. Για τη στιγμή που θα φιλούσα τα χείλη της και για τη στιγμή που θα γινόμασταν ένα εμείς οι δύο. Και από την στιγμή που έγινε η αρχή, δεν θα αργούσε να έρθει και η δεύτερη στιγμή που επιθυμούσα.
