Άγγελος P.O.V.
Πόσο άχρηστος παίζει να ήταν αυτός ο Στέφανος που μου είπε η αδερφή μου; Πως τόλμησε να της κάνει κάτι τέτοιο, για να την "διορθώσει"; Γιατί να ζουν στον ίδιο χώρο με τους καλούς οι άνθρωποι που θέλουν το κακό των άλλων; Αυτός θα το πλήρωνε όμως ακριβά, η Άννα είναι αδερφή μου. Από την στιγμή που γεννήθηκε ορκίστηκα να την προστατεύω σε όλη μου την ζωή και να προτάξω το σώμα μου σε κάθε σφαίρα που στόχο έχει την δική της καρδιά. Και θα το κάνω όταν και όσες φορές χρειαστεί.
"Πες μου πού μένει" της είπα καθώς χάιδευα τα μαλλιά της ενώ έκλαιγε. Πέρασα τα χέρια μου γύρω της. Έπιασε την μπλούζα μου και κούνησε καταφατικά το κεφάλι της. "Όχι, όχι". Τι όχι; Θέλει να μείνει ατιμώρητος; Θέλει να κυκλοφορεί αυτός ελεύθερος και η κάθε κοπέλα να υπάρχει περίπτωση να περάσει αυτό που πέρασε και η αδερφή μου; Είναι τρελός και πρέπει να μπει σε κλινική. Αφού πρώτα όμως πω εγώ την τελευταία λέξη πριν τον πάνε σε κάποια κλινική υψίστης ασφαλείας και να πεθάνει εκεί μέσα.
"Ή θα μου πεις πού σκατά είναι το σπίτι του ή θα το βρω μόνος μου". "Δεν μπορείς απλά να το ξεχάσεις; Με πονάει όταν συζητάμε για αυτό". Ξεκίνησε να κλαίει πιο δυνατά. Την λυπήθηκα, εκείνον όμως δεν πρόκειται να τον λυπόμουν καθόλου.
Άργησε να μου το πει, όμως κάποια στιγμή μου ψιθύρισε στο αυτί την διεύθυνση αυτού του κόπανου.
--------------------------------------------------------
Στέφανος P.O.V.
Ήμουν μέσα στο σπίτι και σκεφτόμουν αν η Άννα είχε διαβάσει το σημείωμα που της άφησα. Μπορεί και να το πέταξε χωρίς να το διαβάσει. Εγώ όμως ήθελα να το διαβάσει για να πιστέψει πως έχω μετανιώσει πραγματικά και να μπορέσω να την ξαναπλησιάσω. Ναι, την ήθελα. Αλλά της αρέσουν οι γκόμενες, οπότε δεν έχω και πολλές ελπίδες. Δεν ήθελα όμως να της δημιουργήσω και τέτοιο πρόβλημα. Το μόνο που ήθελα ήταν να καταλάβει πως είμαι καλός στον συγκεκριμένο τομέα, να της αρέσω και μετά να συνεχίσουμε. Αλλά δεν μπορούσα να της αλλάξω γνώμη. Και εμένα όταν μπαίνει κάτι στο μυαλό μου δεν μου το βγάζεις με τίποτα.
Ναι, τα θέλω όλα δικά μου. Και αυτή την στιγμή θέλω το κορμί της δίπλα μου. Αμέσως! Τώρα, λέμε!
Μόλις έκλεισα τα μάτια μου και άρχισα να την σκέφτομαι άκουσα κάποιον να χτυπάει δυνατά την πόρτα. "Άνοιξε!!!". Δεν την ήξερα την φωνή, οπότε αποκλείεται να άνοιγα. Τώρα είχα άλλα να σκεφτώ, δεν θα άνοιγα την πόρτα στον κάθε άκυρο. "Άνοιξε γαμώ! Άνοιξε να λογαριαστούμε σαν άντρες!". Άρχισα να γελάω δυνατά. Η πόρτα άρχισε να κουνιέται ελαφρώς. "Άνοιξε μαλάκα, θα την σπάσω!". Μόνο και μόνο για να δω ποιος μαλάκας ήταν και από που με ήξερε αποφάσισα να ανοίξω. Μόλις άνοιξα την πόρτα, ο τύπος έπεσε πάνω μου και ξεκίνησε να μου δίνει μπουνιές στην μούρη. "Έι, τι κάνεις;". Ποιος ήταν αυτός που με χτυπούσε έτσι;
"Μαλάκα, θα πληρώσεις για αυτό που έκανες στην αδερφή μου. Το κατάλαβες;". Δεν σταμάτησε να με χτυπάει. Στην αρχή αντιστεκόμουν, όμως μετά από μια κλωτσιά στο κεφάλι η αντίσταση μου έγινε μικρότερη. Δεν καταλάβαινα απολύτως τι γινόταν. "Η Άννα δεν θα ξεπεράσει ποτέ αυτό που της έκανες". Κάλυψα το κεφάλι μου για να τον αποτρέψω να με χτυπήσει ξανά εκεί. Μου έδωσε κλωτσιά στην μέση. "Θα πληρωθείς με το ίδιο νόμισμα, να το θυμάσαι. Ότι της έκανες, θα σου γίνει. Να μην το ξεχάσεις".
Έφυγε με βαριά βήματα χωρίς να κλείσει την πόρτα πίσω του.
