Άκουσα το κουδούνι για διάλειμμα να χτυπάει δυνατά πάνω από το κεφάλι μου. Σκούπισα μερικά δάκρυα που είχαν ξεμείνει στα μάγουλα μου και περίμενα να ανοίξει η πόρτα της τάξης. Η Άννα ήταν η πρώτη που βγήκε και με αγκάλιασε. "Συγγνώμη για πριν" ψιθύρισα, ενώ προσπαθούσα να μην κλάψω ξανά.
"Δεν χρειάζεται να ζητάς συγγνώμη". Την κοίταξα στα μάτια. Με φίλησε στο μάγουλο με τρυφερότητα. Ήταν τόσο ωραία... "Ελπίζω μονάχα να μην αλλάξει η συμπεριφορά σου απέναντι μου, μόνο αυτό θέλω". Χαμογέλασα. "Στο σχόλασμα έχω να σου πω κάτι, μην το ξεχάσεις". "Εντάξει". Χαμογέλασε και εκείνη. Τι ωραίο χαμόγελο που είχε τελικά. Δεν ήταν κι άσχημη... Το κακό ήταν πως βλέπαμε η μία την άλλη με διαφορετικό τρόπο. Τουλάχιστον, μέχρι τότε.
-------------------------------------------------------------------------------------
(Στο σχόλασμα)
Μετρούσα λεπτό προς λεπτό μέχρι το τελευταίο κουδούνι της ημέρας. Στο δρόμο για τα σπίτια μας σταματήσαμε στο πάρκο να της πω αυτό που είχα να της πω τέλος πάντων. Και ξέρεις τι θα της έλεγα; Ότι τελικά είμαι έτοιμη. Δεν ήθελα να την πληγώσω. Και ναι ρε, με γοήτευσε το γεγονός ότι κάποιος -κάποια- αισθάνεται κάτι για εμένα. Απίστευτο, ε; Ναι, υπάρχει κάποιος που γουστάρει ένα βόδι τόσο άσχημο σαν εμένα. Και δεν με ενδιαφέρει που είναι κορίτσι, ακούς;
Πήρα μια βαθιά ανάσα. "Σχετικά με αυτό που μου είπες στο σχολείο, επίσης". "Τι επίσης;". "Σε γουστάρω και εγώ". Προσπάθησα να χαμογελάσω, αλλά δεν τα κατάφερα. Το έκανε όμως εκείνη για εμένα. "Ευχαριστώ". Με τράβηξε στην αγκαλιά της. "Χα, παρακαλώ Άννα". Όμως μετά από μερικά δευτερόλεπτα, με έσπρωξε μακριά της. "Δηλαδή, τώρα τα έχουμε;". Ανασήκωσα τους ώμους. "Δεν μου τα ζήτησες, οπότε όχι". "Το κάνω τώρα". Μου χάρισε για μια ακόμα φορά το χαμόγελό της. "Όκευ λοιπόν, ναι". Με φίλησε στο μάγουλο. Βγήκαμε από το πάρκο και συνεχίσαμε να περπατάμε προς τα σπίτια μας.
"Ξέρεις, πρέπει να σου πω πως μάλλον είμαι bi, γιατί μου αρέσουν και τα αγόρια, και εσύ" είπα κοιτώντας την στα μάτια. "Εγώ θέλω μόνο κορίτσια". Χαμογέλασα από αμηχανία. "Και αυτή την στιγμή μου αρέσεις μόνο εσύ". Πέρασε τα δάχτυλα των χεριών της ανάμεσα από τα δικά μου. "Η μάνα μου δεν το ξέρει αυτό όμως" ψιθύρισα. "Και όταν το μάθει, αν σε αγαπάει θα πρέπει να σε αποδεχτεί όπως είσαι. Και η μάνα σου και ο πατέρας σου, και οι δικοί μου. Αν μας αγαπούν δεν θα προσπαθήσουν να μας αλλάξουν".
Η μόνη ευχή που έκανα τώρα ήταν να μην με δείρει η μάνα μου μόλις της το πω. Και να μην διαλύσει το σπίτι ο μπαμπάς. Πρέπει να κρύψω όλα τα μαχαίρια για καλό και για κακό.
