Elif || Texting ✔

16

Elif: İyiyim, merak etme.

Mustafa: Merak etme öyle mi? Meraktan öldüm, öldüm dirildim.

Mustafa: Nereye gittin, niye haber vermedin?

Elif: Okuldan uzaklaşmam gerekiyordu. O ara da telefonumu almayı akıl edemedim. Kusura bakma!

Mustafa: Elif, niye böyle yapıyorsun? Çok endişelendim senin için.

Elif: İçin rahat olsun iyiyim.

Mustafa: Niye bayıldın birden, bir şeyin mi var?

Elif: Tansiyonum düşümüş, bir şeyim yok.

Mustafa: Seni o an öyle görünce çok korktum Elif, dikkat et kendine.

Mustafa: Saat geç olmuş, uyu artık hadi.

(Görüldü)

***

Genç kız mesajları en baştan okuyup, Mustafa'nın meraklı sorularının mantığını çözmüştü. Kendisi hakkında her şeyi öğrenmek istemiş, bunun için de kendisine arkadaş olarak yaklaşmıştı.

Başlarda aynı sınıfta olmamaları ve buna rağmen kendisi ile arkadaş olmak istemesini garipsesede şimdi anlıyordu. Kendisini nasıl gördüğünü bilmiyordu, en azından gerçekleri öğrendikten sonra ki düşüncelerini merak ediyordu.

Eğrisi doğrusu yoktu bu işin. Ap açık ortada bir ihanet vardı, annesi ihanete uğramış bir kadındı. Bunu bilerek mi yaşamıştı yıllarca? Kendisini yıllardır kandırıyor muydu?

Bunu öğrenmek için en doğru adrese gidecekti. Annesinin yanına...

Geldiği kapının önünde bir süre bekledi. Duyacaklarını kendine hazırlamak için derin derin nefes alırken, kapı çalınmadan açıldı.

Esma hanım odasından çıkarken karşılaştığı manzara alışık olduğu bir durumdu. Elif, bağzı geceler annesi ile uyumak için gelir; uykusundan uyandırmamak için kapıda bekleyip geri odasına dönerdi. Şimdide öyle bir durum da olduklarını düşündü ama duyduklarıyla gerçekleri anlatmanın zamanının geldiğini anlamıştı.

"Babam seni aldattı mı anne?"

Esma hanım gerçekleri kızının ağzından duyunca bir kez daha yüzleşti ihanetin soğuk yüzüyle. Odaya girip, açılmış yatağa giren anne kıza bir süre sessizlik eşlik etti.

O gece Elif geçmişin acı dolu sayfalarına şahit oldu. Babasının eve geç geldiği günleri anımsayıp, "Bana istediğim oyuncağı almak için geç geliyor." dediği zamanlarda aslında babasının kendilerinden uzaklaştığını öğrenmişti.

Mazinin tozlu sayfalarının sonuna geldiklerinde anne kızın yüzünde geçmişin izleri kalarak uykuya daldılar...

Yeni gün yeni umutlar diye düşünürek bulunduğu yataktan kalktı genç kız. Yeni gün yeni olaylara gebeydi, üstlerinde bulunan kara bulutlar geçmek bilmiyordu. Annesinin sıcak göğsünden kalkıp kahvaltı için mutfağa gitti.

Annesi için hazırladığı kahvaltıyı gece yapılan konuşma yapılmamış gibi keyifle yaptılar. Toplanan kahvaltı masasının ardından anne kız durağa gittiler, kısa süre sonra Esma hanımın bineceği otobüs gelmiş anne kız sarılarak vedalaşmışlardı.

"Elif!" İsmini duyunca sesin geldiği yöne bakınca koşarak gelen Ozan'ı gördü. Yanına gelince soluklanan genci bir süre izledi.

"Yetiştim sonunda." diyerek kesik kesik nefes alan Ozan doğrulup,

"Otobüs boş olur inşallah, bacaklarım sızlıyor."

"Kaldırıma otur istersen, daha zamanı var."