Kamer 422

Hoofdstuk 1.

POV WELMOED⬆️

De wekker gaat en meteen schrik ik op uit een prachtige droom. Zes uur pas?!
God, wat mis ik de zomervakantie. Nu gaat de jaarlijkste routine van school weer in.

De zomervakantie was zo'n mooie onderbreking... Zon, zee, strand, en Ross...

Oh Ross...
Waar ben je nu, Ross?

'Welmoed! De wekker is gegaan, opstaan!!' roept mijn moeder van beneden.

Vermoeid zet ik een voet uit bed, en de andere.
Rustig kleed ik me aan, eet ik.

Omdat ik zo rustig was moet ik me nu haasten om op tijd bij de verzamelplek te komen. Veel mensen wachten me op.

'Ben je daar nu eindelijk?' roept Aleida.

Snel fietsen we naar school.

'Juffrouw van Leeuwen! Juffrouw Martens! Waarom zijn wij zo laat?'
De scheikundeleraar staat in de deuropening. Net dan gaat de bel.

'Uh, we zíjn niet te laat, de bel was nog niet gegaan,' zegt Aleida bijdehand.

'Ik houd jullie goed in de gaten dit jaar, stelletje snotneuzen.' De scheikundedocent, meneer de Wolf, kijkt met priemende ogen naar ons terwijl wij haastig naar binnen gaan.

'En omdat van veel klassen mensen niet overgingen en de rest niet in een eigen klas kon, vormen elf gymnasiasten en een vwo-klas een compleet nieuwe groep. Deze kinderen zul je helemaal opnieuw moeten leren kennen, en ik verwacht géén pestgedrag en géén huilende kinderen omdat ze buitengesloten zijn. Jullie zijn zestien, bijna volwassen en jullie moeten je ook gedragen als bijna volwassen.'

Het hoofd van de school, mevrouw van der Meer, kijkt streng de aula door.
Ongeveer honderd kinderen kijken terug, wachtend tot hun naam genoemd word en ze naar hun klas kunnen, voordat Van der Meer opnieuw begint te spreken.

'Ik zal allereerst de namen opnoemen van de gymnasiasten die wél overgingen, op alfabetische volgorde van achternaam: Van Dijk, Berber.'

Een schattig meisje met bruin haar en een zwarte bril stapt zenuwachtig naar voren en gaat naast mevrouw Van der Meer staan.

Daarna komen nog
Van Doorn, Lucas (zwart, vettig haar en prachtige bruine ogen);
De Haan, Thirsa (erg klein, met bruin haar en zwarte bril);
Hofman, Amy (donker haar en verschrikkelijk zenuwachtig);
Van der Horst, Jurgen (met driedelig pak en lang, bruin haar);
Van Leeuwen, Aleida (bruin/blondachtig haar en mijn beste vriendin);
Martens, Welmoed (blond, lang haar met bril, ik dus);
De Ruiter, Emma (blond haar, blauwe ogen en erg zelfverzekerd);
Verbeek, Dylan (Chinees, wit haar en witte huid, bril);
De Vries, Hester (bruin haar en misschien nog wel zenuwachtiger dan Amy);
Wolters, Martijn (ontzettend jong met blond krulhaar).

Zodra mijn naam genoemd wordt en ik naar voren stap, merk ik dat naast ons ook nog ongeveer twintig kinderen staan.

'En kijk niet zo, juffrouw Martens, jij en juffrouw van Leeuwen hebben de opening gemist en dus ook de namen van deze VWO-klas. Dat zoek je zelf maar uit.'
Mevrouw Van der Meer kijkt me streng aan, ongeveer net zo als meneer De Wolf.
Eng gewoon.

De kinderen van VWO kijken me allemaal zenuwachtig aan. Na mij komt Emma de Ruiter, zij lijkt me aardig. Verder zijn het allemaal vage kinderen.

Lucas heeft mooie ogen maar kijkt erg arrogant.
Thirsa lijkt op zich wel aardig, maar niet mijn soort mens denk ik.
Wat gaat dit jaar een hel worden. Kon ik maar bij mijn oude klas blijven. Niet dat die veel beter waren, maar ik kén ze tenminste.

Nadat álle regels nog zijn opgenoemd (ongeveer 500, Van der Meer vindt het leuk om er elk jaar een stuk of 50 aan toe te voegen) stormt iedereen rumoerig en kennismakend naar een lokaal. Aangezien ik totaal geen idee heb waar we naartoe gaan, loop ik Aleida achterna.

'Waar gaan we naartoe?' sis ik tegen haar.

'Lokaal 275,' antwoordt zij kort en slim zoals altijd.
Onze school is niet groot, maar drie verdiepingen, maar het is een speciale school met alleen VWO en gymnasium.

Dan maken we kennis met onze mentor, mevrouw van Leverburg. Wát een kutnaam. Ze heeft blond haar, een bril en is waarschijnlijk net afgestudeerd. Toch kijkt ze elke leerling eens duidelijk en streng aan alsof ze wil zeggen:
"Ik heb de bevoegdheid jullie van school te trappen en dat ga ik ook zeker doen als jullie je niet aan mijn regels houden."

Een uur later zijn we uit, en de lessen starten pas op vrijdag dus hebben we de komende drie dagen vrij.

DRIE DAGEN LATER

Is het nu al vrijdag? Getverdemme. Langzaam komen gymnasiasten stuk voor stuk binnendruppelen maar Aleida en ik waren als eerst. Iedereen gaat apart zitten. De VWO-leerlingen gaan allemaal bij elkaar zitten en negeren ons, hoe aardig van ze.

'Weet je wat?'

'Ah?' Aleida is duidelijk niet geïnteresseerd, maar dat komt nog wel.

'Ik heb een vakantievriendje, en het is niet uit.'

'Wát?!' Aleida draait zich meteen om.

'Wát?!' zegt een bemoeizuchtig kind achter ons. Prettig.
'Oh sorry, ik ben Emma.' Een hand reikt over mijn schouder en als ik me omdraai zie ik Emma de Ruiter, het blonde meisje met blauwe ogen en een extreem zelfverzekerde look. Dat is nu wel duidelijk, ik zou nooit op iemand af durven stappen en me in hun gesprek mengen.

Ze glimlacht naar me, en eigenlijk mag ik haar meteen wel.
'Welmoed.' Ik wil haar hand schudden maar Aleida tikt die weg.
'Aleida.' Ze grijnst naar me.

'Dylan, en dit is Lucas.' Ik schud nog twee handen van jongens die plotseling achter ons staan. Ze gaan allemaal om onze tafel van zes zitten zodat er nog één stoel over is. Ik vraag me af wie daar gaat zitten, nog iemand die opeens opduikt?

'Dus, waar hadden we, of eigenlijk jullie, het over?' vraagt Emma.

'Eh, niks.' Ik geef Aleida een veelbetekenende blik. Zij houdt wijselijk haar mond.

Maar dan moeten we naar de les, en terwijl we door de gangen lopen heeft heel het groepje (Ik, Aleida, Emma, Dylan en Lucas) een interessant gesprek.
Niet dat ik weet waar het over gaat.

Ik ben totaal niet aan het luisteren omdat ik de hele tijd denk aan Ross, en onze geweldige tijd samen. Wat mis ik hem.

'Welmoed? Waar denk je aan?' Aleida kijkt me bezorgd aan terwijl de rest vrolijk verder praat.

'Nou ik dacht zo- ROSS!!'

....

'Wát?'

(A/N: Hey! Dus, dit is het eerste deel van mijn boek. Ik schrijf het samen met twee vriendinnen, het verhaal gaat over iets dat wij meegemaakt hebben. Als je het leuk vond, vergeet dat niet te stemmen (en comments zijn ook altijd leuk). En wees gerust: het wordt nog enger ;).)