Yeni bölüm geldi. Biraz kısa oldu tabii. Hızlı yazdım çünkü. :D Beni destekleyen ve hikayemi okuyan herkese ama özellikle @uglygirll'e çok ama çok teşekkür ederim.
"Beni yanlış anlama. Ama biz olmayız." Bu cümleyi gördüğüm anda başımdan aşağı kaynar sular boşalmıştı. Cümle kafamda defalarca yankılanıyordu. Gözlerim yanıyordu. Ama ağlayamıyordum. Bir cevap yazmam gerekiyordu. "Peki ama neden?" Ben o yazmadan tahm etmiştim. Çünkü beni beğenmemişti. Onun aradığı zayıf, popüler, güzel kız değildim. Cevap çok geçikmeden geldi. "Yani hoşlanmamakla ilgili. Hem bu sene basketbol, okul dersleri falan derken yoğun olacağım. Kimseyle çıkmayı düşünmüyorum." dedi. Yalancıydı o. Öyle olmaycağını kendi de biliyordu. Ama ona böyle yazamazdım tabii. Ben de dünyanın en saçma cümlesini kurarak "Teşekkürler." dedim. Ve o ne yaptı? Tahmin edin " :D " yaptı. Cidden güldü. Bu komik miydi? Ben burada ağlamak üzereydim ve o gülüyordu. Ben de " :) " yaptım. Ve konuşma bitti. O anda bende bittim tabii. Dakikalardır gözümde ağırlık yapan göz yaşları birden sel gibi akmaya başladı. Durduramıyordum ve astımım olduğu için bu çok tehlikeliydi. -Lanet astım! Her sporu yapmam yasak. Ama ben bunu dinliyor muyum? Tabii ki de hayır. Basketbol olmadan yaşayamazdım. Ne pahasına olursa olsun.- Bir an nefesim kesilir gibi olduğunda telefonun sesiyle kendime geldim. Arayan Cortney'di. Benim en yakınım. Nasılda ona ihtyacım olduğu anda aramıştı. "Evanna ne oldu? İyi misin?" dedi Cortney. Ama iyi olamdığımı o da biliyordu. "Cortney lütfen yanıma gel" dedim ve telefonu kapattım. Erkek kardeşim özel dersteydi ve annem de çalışıyordu. O yüzden rahat rahat ağlayabilirdim. Daha doğrusu böğürebilirdim. Çünkü şu an ağlamaktan daha çok böğürüyordum. Yaklaşık 15 dakika sonra zil çaldı. Cortney gelmişti. Kapıyı açar açmaz ona sarıldım ve ağlamaya devam ettim. Ayakkabılarını hemen çıkardı ve bana omuz atarak yatağıma beni götürdü. Oturduğumuz andan itibaren nefessiz bir şekilde konuşmaya başladım. "Cortney ben ilk kez böyle bir şey hissediyorum. Nefes alamıyorum. Onun bana söylediklerini sanki kafama matkap ile teker teker işliyorlar. Canım çok yanıyor. Onu o kadar çok seviyorum ki." "Evanna biliyorum. İnan bu durum için bir şeyler yapacağım.Şimdi sen uyu. Ben annen ile konuşurum" Cortney'e güveniyordum ve uyumaya başladım. Rüyamda onu başka kızlarla görüyordum. Sürekli koşturup yeni kapılar açıyordum. Her seferinde başka kızlar oluyordu. Çığlık çığlığa uyandığımda saat altıydı. Annem yanıma gelmişti. Beni o halde görünce o da şok olmutu. "Evanna prensesim ne oldu sana?" dedi. Gerçeği anlatamayacağım için "Yarınki sınav için endişelendim." dedim ve uyuamaya başladım. Annem ise bir süre başımda bekleyip saçlarımı okşadı. Bu beni hep rahatlatırdı. 1 saat sonra uyandım ve saçımasaçma salak bir topuz yaptım. Okul kıyafetlerimi giyip mutfağa uğradım. Anneme yemeyeceğimi söyleyip onun cevabını beklemeden -bunun için ceza alacaktım- aşağı servisi beklemek için indim. İlk defa kahvaltı yapmadım ve bu benim gibi iştahlı biri için ilginç bir şeydi. Ama yiyemezdim. İnanın boğazında düğüm olma olayı doğruydu. Bunları düşünürken aklıma Cortney geldi. Acaba anneme ne demişti de annem hiçbir soru sormamıştı. Bunu okulda ona soracaktım. Servis geldiğinde bindim ve okula doğru yola çıktım. Okula gitmek istemiyordum. Sevdiğim çocuk yatılı kalıyordu ve benim okula giriş saatimle onların pansiyondan çıkış saati aynı zamandı. Servis okula vardığında indim. Ve karşımda o vardı. Bana dik dik bakıyordu. Bana doğru yürüdü ve el salladı. Hadi ama! Bu olamazdı. Bu çocuk dün beni reddetmişti. Hala yürüyordu. Tanrım bana yardım et.
