Bir radyo programında denk gelmiştim. Herkes acılarını, dertlerini, aşklarını, ayrılıklarını.. yani.. geçmişe dair tüm kötü yaşanmışlıkları anlatıyordu.
Bir adam da çıkıp şöyle demişti.
"Hep acılardan bahsediliyor, ayrılıklardan ve geçmişte yaşanmış tüm kötü anılardan. Bizler, hiç mi mutlu olmadık ?
Geçmişe dair hiç yaşanmış güzel anılarımız yok mu ?"
Sahi, yok muydu ?
Hiç bir sokak köpeğinin başını okşamamış mıydık ya da bir yetimin karnını doyurmamış mıydık ?
Biz hiç aşık olmadık mı ?
Ve yahut bir lunaparkta eğlenmedik mi delice ?
Birkaç parça fotoğraf, birkaç satır cümle bile mi yok güzel yaşanmışlıklara dair ?
Elbette var.
Bizde aşık olduk. Sarıldık kemiklerini kırarcasına. El ele tutuşup ıslandık yağan yağmurlarda. Gece sahil kenarına uzanıp yıldızları saydık birer birer. Dilek tuttuk belki de kayan bir yıldız da.
Bizde yaşadık bu hayatı.
Bizde güzel anılar bıraktık geride.
Ama yıllar geçtiğinde sanki yüreğimizde bir kırgınlık, bir acı gibi anımsayıp iç çektik.
Peki ya neden mi ?
Çünkü.. çünkü bir daha o şehire ayak bassak bile o şehrin sokakları, caddeleri farklı olacak. Koca koca binalar, fabrikalar dikilecek belki de anılarımızın üzerine.
Gidip o anılarımızın, geçmiş hikayelerimizin kahramanını bulsakta. Hiçbirşey eskisiyle aynı olmayacak.
Yüzler değişecek, düşünceler, duygular belki de kalpler..
Delice eğlendiğiniz dönme dolap yerinde olmayacak, beraber yıldızları izlediğiniz o sahil kenarı başka insanların hikayelerine sahiplik edecek ve belki de yağmur birdaha asla o an ki kadar güzel yağmayacak.
İşte bundandır geçmişe duyduğumuz hüzün, acı, kırgınlık..
Artık hiçbirşey, eskisi gibi olmayacak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİMİZDEKİ SAVAŞ
De Todo'Tarih kitaplarında yazmaz belki ama insanın en büyük savaşı kendisiyle olandır.' Bu kitapta; aşktan, ayrılıktan, vazgeçişlerden, kaybedişlerden, acılardan, kırgınlıklardan, gidenlerden, unutulanlardan, pişmanlıklardan, keşkelerden.. Kısaca.. Sende...
