Multide (Arin Neşe Demircan )var..
Sevmek nedir bunu uzun zamandır düşünüyordu Arin ama cevabını bulamıyordu .
Sevmek acı çekmekmiydi yoksa açı çekeceğini bile bile sevmeye devam etmekmiydi acı çeke çeke canı yana yana seviyordu Arin buna engel bile olamıyordu vazgeçmek istiyordu ama yapamıyordu bunu düşünmek bile ona acı veriyordu o Alpaslan Yigit'te aşıktı ve ne yaparsa yapsın vazgecemiyordu.
Sevmeyi bilmeyen kendisi Alpaslan Yiğit'tin aşkıyla yanıyordu ve bunu kimseye de söyleyemiyordu , sevmek ona açı veriyordu kendisini görmeyen birine deliler gibi aşık olmuştu ve en çok zoruna giden ise canı acıya acıya sevmeye devam etmek,vazgecmek istemişti onu sevmemeyi istemişti ama olmamıştı başını yastığa koyar koymaz aklına gelirken nasıl olurda unutabilirdi ki ?
Şeyma'yı ona sarılırken gördüğünde deli gibi kıskanmıştı hakkı olmadığını bile bile kıskanmıştı.
Yanında olan arkadaşıyla her ne kadar samimi olsada hiç bir zaman Alpaslan Yiğit'ti kimseye anlatmak istememişti.
Alpaslan Yigit onun hayallerinde kendisinin olsun istedi onun için kimseye anlatmak istemedi.
Arkadaşına belli etmek istemediği için hemen bahce kapısından iceri girip kendi anahtarıyla dış kapıyı açtı arkasından gelen adım sesleriyle Nisa'nın geldigini anlamıştı, sesinin neşeli çıkmasına özen göstererek
-Bize gelsene vildan tontişim sarma sarmış
Ne kadar sesinin iyi çıkmasını istesede boğazına düğümlenen hayal kırıklıklarından dolayı boğuk çıkmıştı, böyle olmak istemiyordu eski Arin olmak istiyordu.
Kimseye kırılmayan, kimseden nefret etmeyen kendisine yapılan kötülüklere rağmen gülen Arin olmak istiyordu neden görmüştü ki onu , neden sevmişti ki onu belki o lanet balkona çıkmasaydı gülüşünü görüp tutulmazdı o her zaman asık ve sinirli olan yüzünden dolayı görmezden gelirdi ama görmüştü ve bu bir yıl içinde sahte tebesümler dışında güldüğünü görmemişti
-Bak ona hayır demem
Daldığı düşüncelerden çıkıp kendisiyle konuşan arkadaşına odaklanmaya çalıştı yüzündeki hayal kırıklığına rağmen gülümseyip cevap verdi arkadaşına
-O zaman yürü bakalım nisa hanım
Kalp kırıklıklarını sakladığı maskesini takıp gülümsemeye devam etti
-Sen çık ben üstümü değiştirip anneme söyleyeyim
-Tamam çabuk gel yoksa seni beklemem yemeye başlarım
Kendisine dil çıkartıp arkasını dönen arkadaşının içeri girmesini beklemeden merdivenleri yavaş yavaş çıkıp kapını önüne geldi kendisinin açmasına gerek kalmadan açılan kapıya şaşırmadı çünkü bu bir alışkanlık haline gelmişti anneannesi için kendisi merdivenleri her ne kadar yavaş çıksada anneannesi geliş saatini bildiği için kapıyı açardı ondan önce
-Arinimm
-Ama olmuyor öyle Vildan tontişim
Kendisine tebesüm eden anneannesine sarılıp yanaklarından öptü
-Kapılarda beni beklemene gönlüm razı gelmiyor bilmiş ol vildan tontişim
Sarılışından kurtulmak için uğraşan anneannesine daha cok sarılıp öpmeye devam etti
-Off arin bırak artık beni
Kendisine sitem eden anneannesini serbest bırakıp çantasını sırtından indirip ayakabılarını ayağından çıkartmak için eğildi .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mahalle Arası
Fiksi RemajaAşkı onun bir gülüşünde bulmuştu sadece tek bir an tek bir an onu adama bağlamıştı kısa bir an olsa da görmüştü genç kız ve o gülüşe mahkum olmuştu
