-Ինչ?
-Մենք պետքա ձեւացնենք որ սիրում ենք իրար -Գժվել ես?
-Չէ մինչեւ վերջ լսի պապան իմացելա իմ ընկերուհու մասին ու առավոտ ինձ սպառնաց ասեց եթե ես քո հետ չամուսնանամ կվնասի Աննային։ Հիմա մենք պետքա ձեւացնենք որ սիրում ենք իրար ու ուզում ենք ամուսնանանք։
-Բա ես? Բա հետո??
-Հետոն հիմա կարեւոր չի կարեւորը մեր հարազատները հավատան որ մենք սիրում ենք իրար իսկ հետո մի բան կանենք
-Լավ համաձայն եմ։ Բայց ամեն ինչ պետքա անենք որ մեզ չամուսնացնեն
-Լավ դե արագ պատրաստվի իջի
-Լավ
Սկսեցի պատրաստվել ու ինձ կարգի բերել։ Մտածեցի ու հասկացա որ ավելի լավա դեմ դուրս չգալ ծնողներիս ու ցույց տալ որ ես ուզում եմ ամուսնանալ Մհերիի հետ։ Տենց իրանց ուշադրությունը կշեղենք մեզնից իսկ էտ ընթացքում մի բան կմտածենք որ չամուսնանանք
Հագնվեցի ու իջա ներքեւ բոլորի ուշադրությունը դեպի ինձ ուղղվեց
-Ահա եւ աղջիկսս։ Արի բալես(պապա)
-Եկա պապ ջան(կեղծ ժպիտը դեմքիս)
Մհերը մոտեցավ ինձ նույն կեղծ ժպիտով համբուրեց ձեռքս
-Տեսքդ հիասքանչա
-Ապրես
Բռնեց ձեռքս ու մոտեցանք բոլորից բարեմաղթանքներ ստացանք։ Նրանց բոլորին մոտենալուց ու ողջունելուց հետո մոտեցանք սեղանին։ Մհերի հայրը բաժակ բարձրացրեց
-Արմեն ջան քո թույլտվությամբ ուզում եմ մի կենաց ասել(Մհերի հայրը)
-Հա իհարկե ասա խնամի ջան(պապա)
-Արդեն խնամի(ես Մհերի ականջին)
-Դիմացի(Մհեր)
-Ուրեմն ուզում եմ խմել մեր ջահելների կենացը։ Ու մեր հետագա գործերին հաջողություն։ Երջանիկ եղեք երեխեք ջան
-Երջանիկ եղեք
Բոլորը բաժակ բարձրացրին ու մեր կենացը խմեցին
-Մերսի բոլորիդ(Մհեր) կարծում եմ թույլ կտաք որ հարսնացուիս մի քանի րոպեով գողանամ
-Հա իհարկե գնացեք երեխեք ջան(Մհերի պապա)
-Շատ են սիրում է իրար(պապա)
-հաաա շատ են սազում(Մհերի մամա)
-Արի կյանքս գնանք(Մհեր)
Գնացինք բալկոն...
