Այդ օրվանից անցավ մեկ ամիս, ես ու Մհերը շատ էինք մտերմացել,հաճախ էինք հանդիպուն ու զրուցում:
Այդ օրերից էր նաև այս օրը.
Պատրաստվեցի ու ներքեւ իջա .
-Աղջիկս ես ուր?.(պապա)
- Մհերի հետ զբոսնելու ,լավ պապ ջան ես շտապում եմ
-Հա գնա բալես ,զցույշ կլինես
-Հա մերսի պապ ջան լավ դե ես գնացի -համբույրեցի նրան և դուրս եկա տանից : Փողոցը անցնելիս մի մեքենա եկավ ու հարվածեց ինձ։ Ես ընկա բայց հարվածը ուժեղ չէր միայն ոտքս էի ոլորել ու չէի կարողանա քայլել։ Վարորդը ուզում էր դուրս գալ բայց հետեւում նստած մի մարդ չթողեց ու ինքը դուրս եկավ։ Կոստյումով տղա էր շատ էլեգանտ ու հմայիչ մոտավորապես 22 կամ 23 տարեկան կլիներ հավանաբար հարուստ ընտանիքից։ Տղան մոտեցավ ինձ ձեռքը պարզեց որ բռնեմ
-Դժվար կարողանամ քայլել երևի ոլորել եմ(ես)
-Լավ սպասի
Վարորդին կանչեց եկավ ինձ օգնեց նստեցրեց մայթի նստարանին
-Լավ ես? թող նայեմ ոտքդ կարողա ջարդվելա?
-Չեմ կարծում ուղղակի ոլորվելա
- հեսա կնայեմ
Նա նայեց ոտքս
-լավա ջարդվածք չկա ուղղակի ոլորվելա
Չնայած մարդկանց մոտ տպավորություն կա որ հարուստի երեխաները երեսառած են բայց այս տղա ինձ մոտ լռիվ ուրիշ տպավորություն թողեց։
-բայց ամեն դեպքում եկեք գնանք հիվանդանոց թող նայեն։ Համ էլ կներեք պատահական ստացվեց
-Ամեն ինչ կարգինա հիվանդանոց գնալու հարկ չկա ես լավ եմ։ Հիմա կգա Իմ ընկերը նա մոտերքում է
-ընկեր ...դե ուրեմ մենք կսպասենք մինչև նա գա, գոնե էտ թողեք անեմ ձեր համար
-Լավ
- Լավ դե մինչև ընկերտ գա, արի ծանոթանանք
- Ես Սոսն եմ :
- Շատ հաճելիա Մանե
Այդ պահին մոտիկացավ Մհերը
- Ման ինչա եղել
-Ոչ մի լուրջ բան
- Կներեք, որ միջամտում եմ ախպերս անունս Սոս է ուղղարկի շտապում էի, այդ պատճառով վարորդս չնկատեց աղջկան .
- Լուրջ բան չկա իրոք ամենինչ լավա
- Ման հաստատ լավ ես պետքա տանեմ հիվանդանոց
- Չէ Մհեր ես լավ եմ
- Կներեք ինձ բայց ես շտապում եմ , սա վերցրեք սա իմ այցեքարտն է, անհրաժեշտության դեպքում կզանգահարեք ես ամեն ինչ մասին հոգ կտանեմ
- Շնորհակալ ենք բայց դրա կարքը չի լինի ...
-Ամեն դեպքում... ցտեսություն
- Հաջողություն
- Ման կարողա ամեն դեպքում տանեմ քեզ հիվանդանոց
- Ես լավ եմ արդեն կարող եմ քայլել ... լավ դե արի գնանք զբոսնելու
- Լավ դե արի համել քեզ կարևոր բան պիտի ասեմ
-Ինչ կարևոր բան
-Ման ուզում եմ քեզ ասեմ, որ ես
Այդ ժամանակ զանգահարեց հեռախոսս .
-Մի վարկյան Ման ջան
-Ալո
-Տղես ուրես. հյուրեր ունենք
- Իսկ ովա մամ
-Արի տուն կիմանաս
-Լավ դե մամ ես Մանեին կտանեմ տուն նոր կգամ.
-Լավ դե սպասում ենք տղես
-Բանա եղել Մհեր
- Չէ Ման ջան, հյուրեր են եկել պետք գնամ, արի քեզ տանեմ տուն հետո գնամ
- Լավ ոնց ասես
...Մհերի անունից...
Մանեին ճանապարհեցի ու գնացի տուն :
- Մամ ես արդեն տուն եմ
- Հա բալես արի ներս
Ներս մտա ու ինչ տենամ......
