-Բայց պապ մենք նոր ենք նշանվել ,մի քիչ շուտ չի ամուսնանալու համար?(Մհեր) -Տղա ջան ինչնա շուտ, ձեր մեջ ամեն ինչ որոշվածա էր ինչ կա վարանելու ինչքան հնարավորա շուտ Ես ու մայրդ ուզում ենք մեր հարսիկին տանել մեր տուն -Հա Մհերը ճիշտա ասում բայց։ Շուտա(ես) -Բալես շուտ չի։ Ոնց որ սիրահար զույգ չլինեք այ երեխեք ուրիշները ինչքան հնարավորա շուտ են ուզում ամուսնանալ դուք հակառակը -Չէէ մենք էլ ենք ուզում ուղղակի..(Մհեր) -Ուղղակի չկա վերջ։ Երկու ամսից ձեր հարսանիքնա -Ինչ????(Ես ու Մհերը միասին) -Հա երեխեք ջան -Աստված իմ երկու ամսից??? Ես ու Մհերը առանձնացանք -Ինչ ենք անելու? -Գաղափար չունեմ(Մհեր) -Ես չեմ ուզում ամուսնանալ -Ես էլ։։ Չգիտեմ Աննային ոնց եմ ասելու -Դժվարա լինելու -Շատ Մենք ոչ մի բան չկարողացանք անել ու ծնողները մեր սկսեցին պատրաստվել հարսանիքին։
........Մհերի անունից......
Քայլում եմ ու մտածում թե ինչ է լինելու մեզ հետ,- Մանեն շատ լավ աղջիկա՝ գեղեցիկ, խելացի, ես չեմ ուզում նրա կյանք փչացնել .
Ման էի գալիս ու տեսա Աննաին ուրախացա, մոտենալով նրան տեսա որ նա մենակ չի ինչ-որ տղայի հետա, չուզեցա մոտիկանամ, մտածեցի կարողա եղբայրնա, բայց չէի կարծում, որ եղբայրնա,
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
