-Բայց պապ մենք նոր ենք նշանվել ,մի քիչ շուտ չի ամուսնանալու համար?(Մհեր)
-Տղա ջան ինչնա շուտ, ձեր մեջ ամեն ինչ որոշվածա էր ինչ կա վարանելու ինչքան հնարավորա շուտ Ես ու մայրդ ուզում ենք մեր հարսիկին տանել մեր տուն
-Հա Մհերը ճիշտա ասում բայց։ Շուտա(ես)
-Բալես շուտ չի։ Ոնց որ սիրահար զույգ չլինեք այ երեխեք ուրիշները ինչքան հնարավորա շուտ են ուզում ամուսնանալ դուք հակառակը
-Չէէ մենք էլ ենք ուզում ուղղակի..(Մհեր)
-Ուղղակի չկա վերջ։ Երկու ամսից ձեր հարսանիքնա
-Ինչ????(Ես ու Մհերը միասին)
-Հա երեխեք ջան
-Աստված իմ երկու ամսից???
Ես ու Մհերը առանձնացանք
-Ինչ ենք անելու?
-Գաղափար չունեմ(Մհեր)
-Ես չեմ ուզում ամուսնանալ
-Ես էլ։։ Չգիտեմ Աննային ոնց եմ ասելու
-Դժվարա լինելու
-Շատ
Մենք ոչ մի բան չկարողացանք անել ու ծնողները մեր սկսեցին պատրաստվել հարսանիքին։........Մհերի անունից......
Քայլում եմ ու մտածում թե ինչ է լինելու մեզ հետ,- Մանեն շատ լավ աղջիկա՝ գեղեցիկ, խելացի, ես չեմ ուզում նրա կյանք փչացնել .
Ման էի գալիս ու տեսա Աննաին ուրախացա, մոտենալով նրան տեսա որ նա մենակ չի ինչ-որ տղայի հետա, չուզեցա մոտիկանամ, մտածեցի կարողա եղբայրնա, բայց չէի կարծում, որ եղբայրնա,
ու զանգեցի Աննաին
-Ան ուրես?
-Մհեր.....ըըըը տան եմ հիվանդ պարկած եմ
-Աաա լավ դե առողջացի
-մերսի լավ դե պակա ջանուլ
- տեսնես ինչի խաբեց
ՈՒ որոշեցի մոտիկանամ նրանց.
-բարև ձեզ
-Մհեր...
- ախպերս ով ես (անծանոթ տղա)
-Ան ծանոթես ես տղու հետ(անծանոթ տղա)
-Ան ովա ինքը.. ձայնս բարձրցնելով ասեցի ես (Մհեր)
- ձայնտ մի բարցացրու աղջկա վրա (անծանոթ տղա)
- արա դու սուս մնա . (Մհեր) ու հարվածեցի նրան
-Մհեր ինչ ես անում հանգստացի (Աննա)
-Ան վերջապես կասես ովա (Մհեր)...