- Յա ես ումեմ տեսնում ,ես ում հորաքույր նա , մոտիկացա ու ամուր գրկեցի - Բա ես երբես եկել - Նոր եմ եկել, -Բա ինչոր բանա եղել,որ եկել ես -Հա տղես - Ինչա եղել, լուրջ բանա - Վայ Մհեր ջան չգիտես -Ինչը չգիտեմ, մամ բանա եղել -Չէ տղես բան չի եղել - Հորքույր կաողա ասես սիրտս կանգնեց -Վայ Մհեր ջան, ոնց ասեմ հեսա 3 շաբաթից հարսանիքտա լինելու ու ես շոր չունեմ հագնելու - Վայ հորքույր ես ինչնես - Հանգստացի կատակ էի անում -ծիծաղելով ասեցի ես :
Միշաբաթանց ...Մանեի անունից... Շատ լավ հիշում եմ մարտի 28 էր ,արդեն երեկո էր, անձրև էր գալիս և հանկարծ, զանգահարեց հերախոսս, Մհերն էր , քիչ էր մնում ուրախությունիցս խելագարվել էի, բայց հավաքեցի ինձ ու վերցրեցի. - Ալո - Բարև Մանե - Բարև -Մենք պետքա խոսանք շտապ -Ասա լսում եմ քեզ,ամենիչ լավ է? -Հելի դուրս - Այսինքն? -ՈՒղիղ ,ես ձեր տան դեմն եմ - Հիմա լուրջ ես ասում Ես արագ իջա ներքև, ես մոտիկացա իրեն և նա գրկեց ինձ, ես շատ զարմացա . - Մհեր անենիչ կարգինա -Ես կարոտել էի քեզ -Մհեր... -Ոչ մի բան մի ասա միայն լսի -Լսում եմ -Ես շատ երկար եմ մտածել այն օրվանից հետո, և ես հասկացա, որ ես քեզ սիրում եմ,սիրում եմ,և պատրաստ եմ տալ իմ կյանք ,ես հասկացել եմ, որ դու ինձ համար ամբողջ աշխարհ ես , ես արանձ քեզ չեմ կարող ,դու իմ տեզերքն ես , իմը եղիր միշտ Ես այդ խոսքերից հետո սկսեցի լացել ,չկարողացա պահել :
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
Նա ամուր ամուր գրկեց ինձ, ես ուրախությունից յոթերորդ երկնքում էի. -Մհեր եսել եմ ուզում քեզ մի բան ասեմ, ես ել քեզ եմ սիրում:
