Զանգեց Մհերը
-Ման ես ձեր տան դեմն եմ, հելի
-լավ եկա.
-Մհեր ինչա եղել... աչքերիտ նայելով հասկանում եմ, որ լուրջ բանա եղել.
- արի կքայլենք էդ ընթացքում կպատմեմ.
- լավ . գնացինք.
- գնացինք
- դե պատմի ինչա եղել, ես արդեն գժվա
-դե... ես ու Աննան բաժանվել ենք .
- ինչ? ինչ ես խուսում Մհեր, ախր դուք էդքան շատ էիք սիրում իրար. Մհեր կատակ ես անում, ես չեմ հավատում քեզ .
- գիտես ես իմ ասածին հավատում եմ. Եսօր տեսա իրան ու ինքը ինձ ասեց .
- լուրջ ես ասում, ետ ոնց...
Մհերը պատմեց կատարվածը, ես ուղակի շոքի մեջ էի, Աննան ոնց կարող էր այդպես վարվել Մհերի հետ: Ես տեսնում էի թե ոնցա տանջվում,բայց ես անզոր էի մի բան փոխել:
- Մհեր բա ինչ ես անելու .
- չգիտեմ Ման ջան.
- լավ մի տխրի Մհեր. ես գիտեմ ինչը անեմ:
Բրնեցի նրա ձեռքը ու գնացինք:
-Հասանք
- Ման ես որտեղ ենք մենք , ինչա ես ուզում ես ,որ ես ինձ ստեղից քցեմ ,
- չէէ չէէէ , ուզում եմ ,որ դու հիմա ամբողջ ուժով գոռաս.
- գոռամ?
- հաաա .ինչ կա ներսումտ կուտակված դուրս նետի.
- բայց կոգնի?
- հաաա փորձած միջոց եմ ասում .լավ դե մինչև 3 հաշվում գոռում ես .
-սկսեցինք 1.2..3
-աաաաաաաաաաաա
- տենց չէ ,լավ միասին կանենք .1.2..3 աաաաաաաաաաաաաաաա
- ինչ լավա .աաաաաաաաաաաաա
- հանգստացար
-հաաաաաա . մոտիկանալով նրան համբուրեցի նրա ճակատը ու ամուր գրկեցի, -ապրես Ման ջան .որ ես դժվար պահին իմ կողքիս ես.
Մենք երկուսով ետ քաշվեցինք ու նայեցինք իրար-ըըըը Ման....
-Մհեր արդեն ուշա ես պիտի գնամ . -շփոտված ասեցի ես
- լավ ես քեզ կճանապարեմ
-լավ.
Սկսեցինք քայլել դեպի տուն:
-հասանք տուն արդեն.-Ման....ամեն բանի համար քեզ շնորհակալ եմ
-չարժի -ասեցի ժպտալով .
Նայեցինք իրար ու սկսեցինք երկուսով ծիծաղել.
-լավ դե մտի ներս չմրսես .
-լավ դե բարի գիշեր
- հաաաա(Մհեր)
- չէէէէ(Մանե)
-եսիմ (Մհեր)
- լավ դե ես գնացի պակա.
-պակա Մանե. - ցածրաձայն ասեցի ես.
.....Մանեի անունից...
Բարձրացա վերեւ։ Ժպտում էի մի տեսակ էնքան ուրախ էի ։
-Բալես լավ ես?
-Հա մամ
-Բա Մհերը ինչ էր ասում?
-Առանձնապես ոչ մի բան ուղղակի եկել էր խոսում էինք
-Ես պատուհանից տեսա որ ծիծաղում եք
-Հետեւում էիր?
-Չէ պատահական ստացվեց
-Լավ ես բարձրանամ վերեւ քնեմ
-Լավ բարի գիշեր իմ աղջիկ։- բարի գիշեր մամ.