Married to Mr.Chiu

Kabanata 17 - Panganib

Karl's POV

"K-kasalanan mo ito Megan! Walang hiya ka talaga!" singhal ko kay Megan habang nagdadrive.

Umiiyak ako ngayon.

Ang hirap, napakahirap magsinungaling kay Lexi na hindi ko na sya mahal.

Naaawa ako sakanya kanina. Lumuhod pa sya para saakin. Tinulak ko pa sya dahil yun ang sabi ni Megan.

Isa akong malaking gago para saktan sya ng ganon. Pero, kailangan ko yung gawin kesa nama'y mapahamak siya.

Bakit kasi nakilala ko pa ang bruhang kasama ko ngayon?

"Anong sabi mo?!"

"Bingi ka." sabi ko at pinahid yung mga luha ko.

"Psh. So, saan na tayo?" aniya.

"Ewan ko sayo." sabi ko at lumabas ng kotse.

"Karl! Where are you going?"

"Babalikan ko ang asawa ko!" sigaw ko habang naglalakad.

"Sige! Bumalik ka! Urghh!" narinig ko ang pagdadabog niya.

Napatigil ako sa paglakad.

Pinapalaya na ako ni Megan?

Napangiti ako at tumakbo pabalik sa bahay namin ng asawa ko.

Alam kong nasa bahay na sya. Malapit lang naman yung tinakbuhan ko kaya hindi ako masyadong napagod.

Nakita kong bukas ang front door pero walang ilaw ang bahay.

"Lexi?"

Umakyat ako sa kwarto ng asawa ko pero walang tao roon.

Isasara ko na sana ang pinto ng marinig ko ang tunog ng shower sa CR.

Kumunot yung noo ko.

"L-Lexi?" tawag ko sakanya pero no response.

Nakita kong slightly opened ang pinto ng CR pero walang ilaw.

Pumasok ako roon at naririnig ko ang pagbuhos ng shower.

I opened the lights and..

O_O

"LEXI! FVCKING SHIT!"

Lumapit ako sakanya at sinara ko ang shower.

Wala siyang malay at basang basa siya.

Shit! Naglaslas siya sa mga braso niya! Fvck! Kasalanan ko ito!

"Lexi.. Wife.. I'm sorry! I'm so sorry! Gumising ka please!" natataranta na ako.

Binuhat ko siya at isinakay sa isa ko pang kotse.

Sinugod ko siya sa hospital.

"Wife. Hold on. Please."

* * *

"The patient is stable. Dala ng stress, sobrang iyak at pagod ang natamo niya kaya siya nawalan ng malay. Hindi naman masyadong malalim yung mga sugat niya kaya okay na siya. You may visit her in her room. I must go." sabi ng doctor.

"Thanks doc." sabi ko at nag bow.

Pumasok ako sa kwarto kung nasaan si Lexi.

Umupo ako malapit sa hospital bed.

Hinawakan ko yung kamay niya at natutulog pa rin sya.

The next thing i knew, nakatulog na rin ako.

* * *

Lexi's POV

Ouch! Bakit ang hapdi ng braso ko?

Ay oo nga pala. Naglaslas ako.

Naramdaman kong may nakahawak sa kamay ko.

Minulat ko yung mata ko at may isang lalaking tulog sa side ng kamang hinihigaan ko ngayon.

Nasa hospital ako? Paano ako nakapunta rito?

At sino naman ito?

Harry?

Niyugyog ko yung kamay nito kaya bigla itong nagising at humarap sakin.

O_O

"K-Karl?"

"Wife.. Gising ka na pala.. Okay ka na? Gutom ka na ba? Gusto mo ng--"

Hindi ko sya pinatapos. Niyakap ko sya ng mahigpit na parang ayoko syang mawala.

"K-Karl.. You came back."

Then he chuckled. "Of course I came back. And that's because I love you."

Napahagulgol naman ako sa iyak.

"Shhh Lexi stop crying. Bawal sayo ang mastress. Baka mahimatay kana naman." aniya at tila nag aalala.

"S-sabi mo hindi mo na ako mahal--"

He put his index finger on my lips. "Shh. It's a long story. Sasabihin ko nalang sayo kapag magaling ka na. You wanna eat?" nakangiti nyang sabi at pinahid ang luha ko.

Ngumiti naman ako at tumango tango.

"Sige. I'll be right back." aniya at hinalikan ako.

Lumabas na sya ng kwarto at naghintay naman ako habang nagbabasa ng libro.

Nagulat ako ng bumukas ang bintana ng kwartong ito.

Nanlaki yung mata ko ng may nakita akong isang taong nakablack at may takip sa mukha na hindi mo talaga siya makikilala.

Pumasok siya galing sa bintana at palapit ng palapit sakin.

"S-sino ka?" kinakabahan kong tanong.

"Your worst nightmare." boses ng babae.

Nagulat ako ng bigla niyang tinakpan ng panyo ang ilong ko.

May naamoy akong kakaiba na nagpahilo saakin.

And the next thing I knew,

Everything went BLACK

to be continued...