HAYAT Mührü

1.

Küçükken hep büyümek 16-18 yaşa gelmek isterdik değil mi ? Hiç bir şeyden habersiz yaşardık çünkü. Hiç birşeyi bilmeden ,büyüdüğümüz de de öyle sanardik öyle olacağını düşünürdük hiç sıkıntı yaşamadan hiç sıkıntı görmeden yaşamak , çünkü küçükken hep mutluyduk büyüyünce de öyle sanardık de mi ? sanki öyle olacakmış gibi hissederdik ne sevmeyi bilirdik ne de sevipde sevilmemeyi bilirdik küçüktük daha bilmezdik şarkıyı dinlemek için ve yahut dans edebilmek için ama şimdi istediğimiz yasa geldiğimizde ise onu hatırlamak için dinleriz ne dans için ne de dinlemek için sadece onu düşünüp hayal etmek için dinleriz. Büyümek sevip sevilmememk ne kadar kotu değil mi ?
Eee bu istediğimiz yasa geldik de ne oldu mutlu olacağımızı düşündük de ne oldu ? Sonuçlar nasıl çıktı ? Çok ters çıktı demi ne mutlu olmayı basarabildik ne de baska bişey sadece hap üzülenler olduk yas büyüdükçe dert bi o kadar büyüyor sıkıntı bi o kadar artıyor. Yağmurdan kacardik küçükken korkardik şimdi ise yağmura koşuyoruz yağmura sığınıyoruz ağladığın belli olmasın diye yağmurda düşünüyoruz düşüncelerimizi sonradan silip atsın diye gözden akan yas değilde yağmur olarak bilinsin diye yağmura sığınıyoruz , çünkü rahatladigimizi düşünüyoruz ve akan göz yaşı değilde yağmur olarak bilinsin için daha da çok agliyoruz ruhumuzu rahatlatmak için hafifletmek için buyumek zor be kucukken hep mutluyduk balonun patlamasina ya da sekerin bitmesine aglardik simdi ise ne balon ne şeker asil ağlamamız umutlarin bitmesine aglamak oldu umutlarin tukenmesi kucukken umut degildi sekerdi oysa...😖