'Hey Cal, jij had vorige week toch een afspraakje met Cece?' Riep Owen over het voetbalveld. Calum nam een laatste slok van zijn bidon en rende het veld op. 'Gast hoe ging je date met Cecilia?' Vroeg Owen opnieuw wanneer hij naast Calum rende. Calum rolde met zijn ogen voodat hij antwoord gaf. 'Ging niet door.' Hij had totaal geen zin om over Cecilia te praten, hij wilde gewoon voetballen. Coach Wilson had een nieuw, zwaarder trainingsprogramma opgesteld voor het komende jaar en Calum kon niet wachten om te beginnen. De afgelopen twee uur waren besteed aan een intensieve conditietraining die volgde op een techniektraining. Het hele team was nat van het zweet en uitgeput, maar niemand stopte. 'Waarom ging het niet door dan?' Vroeg Owen door. Calum draaide zich om naar zijn donkerblonde teamgenoot en stopte met rennen. 'Ik was het vergeten oké?' Snauwde hij. 'Ik had een vreselijke kater dus toen ik thuis kwam ging ik op bed liggen.' Na een kleine stilte barstte Owen uit in een brullend gelach. 'Gast, dat is niet grappig!' Zei Calum waarna er een kleine lach over zijn eigen lippen ging. Het was ook heel dom. Hij had een date met het populairste meisje van de school en hij was het vergeten. 'En toen? Hoe reageerde Cece?' Vroeg Owen toen hij bijgekomen was. 'Ik heb haar gebelt. Ze zei dat het niets uitmaakte omdat zij het ook vergeten was... ofzo.' Antwoorde Calum verward waardoor Owen opnieuw in een deuk lag. Calum geloofde niet dat Cecilia het vergeten was. Toen hij wakker werd in de avond had hij een sms'je gekregen met details voor hun date. Het sms'je was dan wel in de middag verzonden, maar het leek hem sterk dat ze het al vergeten was. 'Calum, Calum, Calum... Zo zijn meisjes nou eenmaal. Zeker Cecilia is hard to get.' Zei Owen terwijl hij zijn arm over Calum's schouder heen sloeg en over het veld begon te lopen. 'Meisjes zeggen dat het ze niks doet wanneer een jongen hun date vergeet, maar geloof me, ze kunnen erom janken. Dus... vraag haar gewoon nog een keer mee uit.' Lachte hij. Calum gaf hem een afwezig knikje waarna de donkerblonde jongen hem een schouderklopje gaf en naar de rest van het team toe rende.
Vermoeid liep Calum de kleine veranda van zijn huis op. De sporttas die over zijn schouder hing stond nog open waardoor er constant spullen uitvielen. Calum had het niet door totdat hij bij de voordeur kwam en zijn huissleutel uit zijn tas wilde pakken. Er lag een spoor van voetbalspullen van de kleine oprit naar de voordeur. Zuchtend zette hij zijn sporttas neer en liep terug om zijn spullen op te rapen. In gedachten oefende hij hoe hij Cecilia mee uit zou vragen. Wat ging hij dan doen als ze "ja" zei? Naar de film, uit eten, picknick in het park? Het waren de meest cliché dates die Calum kon bedenken. Om eerlijk te zijn vond Calum het maar niks. Hij had al zo vaak een meisje mee uit eten genomen, naar de film of naar het park. Meisjes vonden het leuk, maar Calum vond het te voorspelbaar. Halverwege de oprit trok iets in zijn linkerooghoek zijn aandacht. Een van de ramen van de enorme villa aan het eind van de straat stond open. In de vensterbank van het raam zat een meisje. Haar been dat uit het raam hing zat in een versleten donkerpaarse skinny jean met een zwarte laars eronder. In haar ene hand hield ze een sigaret en de ander zat in haar blauwe haar. Ze had totaal niet door dat ze bekeken werd, ookal kon het haar vrij weinig schelen als ze het wel wist. 'Calum! Wat ben je aan het doen?' Calum schok op en raapte snel zijn handdoek en sokken van de oprit. Zijn moeder stond in de deuropening van zijn huis en keek hem glimlachend aan. 'Je zus is er.' Zei ze. Een grote glimlach verscheen op Calum's gezicht. Zijn zus zat op een universiteit in Californië, terwijl Calum, zijn kleine zusje Kaylee en zijn ouders in florida zaten. Hij zag zijn zus nauwelijks door de grote afstand, maar ze kwam eens in de zoveel tijd naar huis. Calum rende het huis binnen waar hij opgewacht werd door zijn zus, Mali-koa. 'Mali!'
'Calum!'
Lachend omhelste Calum zijn zus. In de zomervakantie was ze op reis gegaan met wat vriendinnen van de universiteit, dus het was al een tijd geleden dat ze elkaar hadden gezien. 'Ik dacht, laat ik maar eens m'n broertje opzoeken om te kijken of hij al een profvoetballer is geworden.' Lachte ze plagerig. Calum liet haar los en deed een stap terug. 'Hoelang blijf je?' Vroeg hij, blij om zijn zus te zien. Mali-koa zuchtte. 'Alleen het weekend.' Calum's glimlach maakte plaats voor teleurstelling. Hij was erg gehecht aan zijn zus. Misschien was het omdat zij de enige was die Calum behandelde als een gelijke. Zijn ouders behandelden hem zoals elk ouder zijn kind behandelt... als een kind. De rest van het dorp behandelde hem als een één of andere beroemdheid. Het was heerlijk en irritant tegelijk. Hij werd geprezen door zijn talent in voetbal. Hij was gelieft door zijn uiterlijk, sociale vaardigheden en intelligentie. Maar in de ogen van zijn zus was hij gewoon Calum. Het broertje dat talent had, maar nog steeds haar jongere suffe broertje was. Calum keek naar de donkerblauwe trolly die bij de trap stond. De witte sticker met "Mali" erop zat nog steeds op de zijkant van de trolly vastgeplakt. Niemand noemde haar nog bij haar volledige naam, zelfs hun ouders niet. Vroeger toen Calum klein was zei hij altijd Mali inplaats van Mali-koa omdat hij haar naam niet kon uitspreken. Sinds dien noemt niemand haar meer Mali-koa, maar gewoon Mali. 'Calum, kleed je snel om, we gaan uiteten.' Zei zijn moeder die naar de zitkamer liep. Het was al laat, maar Calum was gewend om laat te eten sinds zijn voetbaltraining altijd precies na school begon. Hij pakte zijn sporttas die nog op de veranda lag op en sprintte de trap op.
Terwijl de familie Hood gezellig samen uit eten ging, at de familie Murray apart. Meneer en mevrouw Murray waren nog steeds op zakenreis en Jessie bleef achter met de dienstmeisjes en de kok. Ghanese muziek vulde de keuken terwijl Nigel druk bezig was met het koken van een overheerlijke maaltijd. De geur van vers gebakken vlees met mexicaanse kruiden ontsnapte uit het grote keukenraam dat op een kier stond. Jessie drukte haar peuk uit en gooide hem naar beneden. Ze zat nog steeds in de venserbank met haar raam wagenwijd open. Ze kon Nigel mee horen zingen met de muziek en de geur van mexicaanse kruiden prikkelde in haar neus. Het duurt niet lang voordat ik hier weg ben, dacht ze. Jeremy kan de pot op met z'n laatste kans. Mijn laatste kans. Als ik het in dit gezin ook verpest dan ben ik eindelijk vrij. Geen Jeremy, geen nieuw pleeggezin, niemand die meer zegt wat ik moet doen. Het enige nadeel is dat ik nooit meer in een huis zoals deze zal wonen, dacht ze. Het is het waard. Alles om vrij te zijn van deze mensen. Ik red het echt wel. Ik heb zo vaak maanden op straat rond gezworven, ik red het heus wel. Een zacht geklop op de deur van haar kamer onderbrak haar gedachten. Jessie draaide haar hoofd richting de deur waar Mary stond. 'Het eten is klaar, kom je met ons mee eten.' Vroeg ze vriendelijk. Jessie zuchtte diep. 'Hoe vaak moet ik nog zeggen dat ik niet met jullie mee eet! Ik eet alleen!' Mary draaide zich teleurgesteld om. Jessie wist wel dat ze haar best deed om haar een welkomend gevoel te geven, maar Jessie had niemand nodig. Ze wilde niet dat iemand zich aan haar opdrong of close met haar was, want uiteindelijk zou ze ze allemaal teleurstellen. Jessie bleef nog lang genoeg in de vensterbank zitten om te zien hoe een familie verderop in de straat hun huis uit kwam. Net toen ze weg wilde kijken herkende ze iemand. Ze ging rechtop zitten om hem beter te bekijken. Donker haar, lang, een licht getinte huid en een knap gezicht. 'Shit.' Fluisterde ze toen ze zich realiseerde dat ze in dezelfde straat woonde als haar tutor.
A/N:
Hey hey! Eindelijk een update!! WHOOHOOO! Heek erg bedankt voor het wachten. Dit hoofdstuk was een beetje een filler, hopelijk vonden jullie hem wel leuk :)
Laat me in de comments weten wat je ervan vond en alsjeblieft stem op dit hoofdstuk. Buiten dat:
Hoe gaat het? Zijn jullie over naar het volgende schooljaar? Veel plannen voor de vakantie?
xxx
StoryTimeWith
JE LEEST
Bad Reputation || Calum Hood || UNFINISHED
Fanfiction'Jij bent zo lastig om te begrijpen weet je dat?' Zei hij, ookal wist hij dat het haar niks kon schelen. *WAARSCHUWING: grof taalgebruik