"Anak, mag-iingat kayo dun ha?" sambit ni nanay sa akin atsaka bumaling ng tingin kay Fer. "Fer, ijo. Wag mo papabayaan ang anak ko ha?" bilin ni nanay. Jusko naman para naman gusto akong pabayaan ni Fer dun no. No way.
Tumango naman si Fer at bumeso sa nanay ko.
Isang bwan ko din hindi makikita si nanay. Kung bakit naman kasi ganun katagal? Kung bakit naman kasi isang bwan eh pwede naman isang linggo lang . Phi Phi Islands lang naman ang gusto ko ditong makita eh. Wala na akong iba pang balak.
"Ma, sabihin nyo kay Tine na wag sya manghihingi ng pasalubong sakin. Hindi nya ako sinamahan dito sa airport." biro ko.
"Ayaw lang nya makita na aalis ka, isang bwan kang mawawala Giselle, isang bwan na wala syang bestfriend." Sagot ng nanay ko sa akin.
"I understand nay, and besides. She have her best bestfriend." intindi ko at saka ngumiti kay nanay.
Tumango si nanay at sinenyasan kaming pumasok na dahil nga may trabaho pa sya. Hindi daw naman ako tatagal duon ng isang buong taon para magdrama sya.
Inaya naman na ako ni Fer at kinuha sa kamay ko ang maleta na hinahatak ko.
Kumaway kami ni Fer kay nanay bago pumasok.
"I'll assure your safety milady." biglang sambit ni Fer out of nowhere.
"Hahaha I know that Fer." mapagbirong sagot ko.
"You wanna meet him right?" biglang tanong nya.
Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko sa tinanong nyang yun. Bumalik lahat. From that accident, from that Oab followed me and told me that that's BANK THITI MAHAYOTARUK. And from that they hold onto us. And from they really didn't hold onto us. They really wanna have some acquaintances here in the Philippines. And that date and then I don't know what happened next. All I know is he wants to leave here. I don't know what made him think of that. Kasi feeling ko naman ayaw nya pa talagang umalis dito.
Ang hirap. Naalala ko na naman ang pinakamasakit na alaala para sa akin so far. Miss ko na sya pero wala na akong balak makita sya. I'm moving on.
Binuksan ko ang instagram app ko at tiningnan kung may bagong post ba sya.
Wow, ang ganda talaga ng kapatid nya. Medyo hawig nya. Yung Mama nila ang ganda din. Kita ko na ang pinagmanahan nila.
"Elle, you need a hug?" biglang singit sa akin ni Fer.
Hindi pa man ako nakakatango ay biglang nya akong niyakap.
"If you don't need a hug, well, I do. I really do." Narining kong sabi nya sa gitna ng pagyakap nya sa akin.
Niyakap ko sya ng mahigpit. He really need a hug.
"Iloveyou Giselle, can you please love me back? Love me the way I love you?" bulong nya sa akin.
Hindi ako makagalaw, why does he sound so desperate there.
"Fe-Fer, w-what are you s-saying?" bulol kong tanong.
"Because I can't take away my heart from you." sagot nya ng walang kagatol gatol.
"Hey stop that." sagot ko
Bumitaw sya sa yakap namin at nakita ko ang mapait nyang mukha. Tinitigan nya ako kaso hindi ko sya matagalan ng titig.
Nagulat ako ng papalapit na ang mukha nya sa akin.
Hindi na ako mapakali at nag iikot na ang mata ko. Napapikit ak nang sobrang lumapit ang mukha namin. I felt his breath in my face.
I hold my breath.
BINABASA MO ANG
Signos
Fanfiction"Sabi ko naman sayo Giselle, magbigay ka ng signs para makita na natin yang si Mr. Right mo, college ka na pero anyare besh? NBSB pareeeeen?" Bwisit talaga yang si Kristine. Hindi naman kasi ako choosy, kung sinong dumating sya na yun, kaso walang d...
