Cehennem Meleği

Cehennem ve Ecel

Bu bölümü bu şarkıyla dinlerseniz güzel olur .  bölüm sonunda da yorumlarınızı belirtip hatalarımı farketmemi sağlayıp beğendiniz yerleride belirtirseniz sevinirim ne kadar yok denecek kadar az okuyucum olsada :) yazmak güzel yanımda olan olursada şimdiden tessekkür ederim 😉.

Kıvanç ringe doğru giderken kafası dalgındı annesi onu yine tanımamış konuşmak dahi istememişti . Kendinden nefret ederken arkadaşlarıda olmasa hepten yanlızdı hepten mutsuz hepten bitiki . Bugün O ringde ölse umrunda olmaz tam tersine mutlu olurdu . Ringe adım attığında çığlıklar yükselirken suncunun sesi " CEHENNEM " diye yankılandı  çığlıklar daha da arttı ve rakibide ringe girdi ardından sunucunun sesi tekrar duyuldu " ECEL " .

O sırada kıvancın gözü birine takıldı Gece . Dikkatlice ona bakıyordu aynı şekilde kıvançta ona bi süre sonra gece onaylamazca basını salladı . Onu orda görmekten hiç memnun değildi . Bu bakışmayı bölen maçın başladığına dair gelen sesdi. Kıvanç korkmuyordu karşısında ecel olması onun için sorun değildi zorlanırdı ama yenebilirdi ama sorun şuydu kıvanç bugün yenmek istemiyordu kalbindeki acıyı dindirecek acıyı istiyordu bedeninde . Bu yönleri aynıydı aslında cehennem meleğiyle, ikiside kalbindeki acıyı ringde aldığı darbeyle dindirmeye çalışıyor ikiside geçmiş için kendisini suçluyordu ama ikiside bundan habersizdi.

Ilk darbe ecelden geldi çenesine yediği sıkı yumruk onu sadece sarsmıştı karşılık olarak oda onun sol çenesine eş değer bir darbe bahşetti maç ilerledikçe ecel karşısındaki insan değilmiş gibi vururken cehennem vurmaya çalışmıyordu bile o umursamaz bi şekilde dayak yerken . Bunu umursayan birileri vardı gece ve arkadaşları . Maçın sonuna geldiği belliydi cehennem yerde ecel onun üstünde acımasızca vurmya devam ediyordu . Sorun şuydu onu öldürecekti kesinlike öldürecekti ama kimse buna engel olmuyordu cehennem bile . sanki o da bunu istiyor gibi sadece gülümsüyordu . O anda kimsenin beklemediği birşey oldu cehennem meleğinin bile kendinden beklemediği ...

Ringe daldı ve o anki adrenaline sanki karşısında hayvan gibi bir kas yığını yokda hafif bir engel var gibi kıvancın üstünden çekip yana savurdu o an herkes şaşkın şaşkın oraya bakarken gece ne yaptığını yeni idrak ediyordu ama genede umursamadı . O sırada ringe kıvancın arkadaşlarıda girdi o an oluşan kargaşadan kıvancı sıyırıp götürdü . Ardından geceyide ekin çekiştirerek ordan çıkarttı .

Şuan hastaneydiler kıvancın yüzü dağılmış vücudunda yer yer ezilme ve kırıklar vardı . O uyuyordu ama bi süre bakılması gerekiyordu . Arkadaşları bunu konuşuyordu .

" oğlum ben bi kaç gün kıvançıda kalırım " diyodu biri ama kim olduğuna dikkat etmiyor hipnoz olmuş gibi kıvancın suratına bakıyordum . Transa girmiş gibiydim birilerinin ölüp hayatımdan çıkmasını artık istemiyordum 2 haftalık bile olsa . O sırada başka biri konuştu .

" oğlum bi sen kalabilirsin zaten ama doğru dürüst bakamazsın bile" dedi biri daha en sonunda sesi mi bulup konuştun.

" kıvanç bende kalıcak ." Hepsi şaşkın şaşkın bana bakıyordu .

"Ailen sorun etmez mi ." Diyen merte karşılık .

" babam mezardan çıkıp kıvancı vurabilir ve annemde babam gibi mezarı terkedip beni terlikle kovalaya bilir mi diye soruyorsun yok sanmam ." Diyip hissizce gülümsedim  . Ailemin öldüğünü bilmiyorlardı onlar da sustu bende ve kıvancın uyanmasını beklemeye başladık  .