N£F£S• (ASKIDA)

• Seni çok Özledim 'Sevgilim'

Seviyorum! Ama seni mi, yoksa adına kurduğum dünyamı mı onu bilmiyorum... Baktığım yerde yoksun! Beklediğim duraklar boş,
Nefesin soluğumu aydınlatmıyor artık... Karşımda duran kim?
Sen misin..? Değilsin! Kocaman bir duvarın ardına gizlenmiş bu yüz kimin..? Seni bulmam lazım, ama içimde değil...

Gözlerimi güneşin sıcaklığıyla açarken, doğrulup pencereden baktığımda ilk bahar tüm güzelliğini sergiliyordu...
Aklıma gelen düşüncelerle yine yüzüm asılmıştı. Saate baktığımda 07.00 olduğunu gördüm. Bir saate işte olmam gerekiyordu. Hemen üzerime beyaz askılı dizlerimin hemen üzerinde biten bir elbise giydikten sonra saçlarımı açık bırakarak taradım ve hafif dalgalar verdim. Hafif bir makyajdan sonra merdivenlerden aşşağı indiğimde annem kahvaltıyı hazırlamıştı.

" Günaydın Nefesim"

"Günaydın annecim"

Masadaki salatadan bir tane alıp ısırırken sorumu yönelttim anneme "Babamlar kalkmadı mı daha" ..?

"Yok annecim kalktılar da salondaydılar en son" dedi ilk bahardan daha sıcacık sesiyle güzel kadın...

"Hmm tamam annecim çıkıyorum bende"

"Dur kızım nere- ..." daha sözünü tamamlayamadan çıkmıştım bile.

Hemen bir taksi çevirerek Koran Holdinge gideceğimi söylemiştim. Ve sonunda şirketin önüne geldiğimde arabadan inerek kapıya doğru yöneldim ve topuklularımın çıkardığı sese aldırmadan kapıdan girdim. Herkes kendi halindeydi asansöre binerek yukarı kata Deniz beyin odasına doğru yöneldim. O sırada geçen defa bana yardımcı olan kız tekrar geldi ve "Merhaba" dedi yine o sıcak gülümsemesiyle. Bende karşılıksız bırakmayarak "Merhaba" dedim.

Elini uzatarak "Geçen defa çok tanışmaya fırsatımız olmamıştı ben Derin Ertürk" dedi ve ekledi. "Ali beyin asistanıyım"

" Ada Nefes Sancak bende, bildiğiniz üzere Deniz beyin asistanıyım " dedim gözlerimi sitemkar bir şekilde devirerek.

Bana gülümseyerek bakan gözlerle tanıştığıma memnun oldum Nefescim dedi. Bende memnun olduğumu belirttikten sonra yanından ayrılarak Deniz beyin odasına yöneldim.
Kapıyı 2 kez tıklatmamdan sonra içeri geçerken havada bana doğru uçan bir adet kalem görmem bir oldu. Şaşkın gözlerle Deniz beye bakarken kalemin yüzüme gelmesinden son anda kurtulmuştum. Kaşlarımı çatarak Deniz beye baktım sinirden deliye dönmüş bir hali vardı.

"Ne var Ada ..? " dedi sinirle bakan gözlerinden alev çıkıyordu adeta.

Korkmuştum. Çünkü Deniz beyi ilk defa böyle görüyordum. Gözlerinden alev çıktığına yemin edebilirdim. Titreyen vücuduma aldırmadan tüm cesaretimi toplayarak;

"Deniz bey siz i- iyi misiniz? " diye sordum..

Derin bir nefes aldıktan sonra "iyiyim" diye cevap verdi.

"Peki. Yalnız bir daha ki sefere biraz daha dikkatli olursanız sevinirim" dedim yerdeki kaleme bakarak.
Gözlerini üzerime devirdi ve;

"Başka bir şey yoksa beni yalnız bırakın Ada hanım! " diyerek sağ eliyle kapıyı gösterdi.
Bende sinirlenmiştim artık. Sonuçta beni zorla sözleşmeyi öne sürerek getirdi bu lanet şirkete. En azından biraz kibar olabilirdi.
Hiç bir şey demeden çıktım kapıdan.

Derin hanımı bularak ona odamın neresi olduğunu sorduğumda bana Deniz beyin odasının yan tarafındaki oda olduğunu söyledi. Şimdi eşyalarımı yerleştirmek için odama gelmiştim çok büyük değildi ama darda sayılmazdı hemen karşı sol tarafta beyaz bir masa bulunuyordu. Onun üzerinde ise bir bilgisayar ve bir kaç ıvır zıvır vardı. Masanın hemen önünde modern kırmızı 2 tane koltuk bulunuyordu. Masanın hemen arkasında bulunan rafta dosyalar diziliydi. İçeriye şöyle bir göz attıktan sonra masama geçerek koltuğuma yerleştim. Masamın hemen karşısında koca bir cam vardı. Ve bu cam Deniz beyin odasını gösteriyordu. Gözlerim Deniz beyin gözleriyle birleşti. Şaşkınlığım utancıma yenik düşerken nefes almayı unutup sadece bakakaldım.