Johnny ကလည္း ႐ုတ္တရက္ေပ်ာက္သြားၿပီး သတင္းအစအနကလည္း မၾကားရ။ တစ္ေယာက္ထဲပဲ ပိုၿပီး ေလလြင့္ပ်က္စီးရင္း ... မေမွ်ာ္လင့္ပဲ သူနဲ႔ေတြ႔ဆံုခဲ့တယ္။
သူ...ဟိုတစ္ခါ ေတြ႔ခဲ့ဖူးတဲ့သူႀကီး။ မိုးေရထဲမွာ လဲက်ေနရင္း သတိလစ္ေတာ့မလို ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူက ေတြ႔ခဲ့တာ။ ၿပီးေတာ့ သတိရလာေတာ့ သူ႔အခန္းထဲက ခုတင္ေပၚမွာ အိပ္ေနလ်က္သား။ ဒီတိုင္းေလးပဲ သူ႔ဂ႐ုစိုက္မႈေတြကို စြဲလန္းခဲ့မိတယ္ ထင္ပါရဲ႕။
သူက နတ္သားေလးလိုပဲ ေခ်ာၿပီး တကယ္လည္းနတ္သားလိုပဲ ၾကင္နာတတ္တယ္ထင္တယ္။
''မင္း သတိရလာၿပီလား ''
သူ႔အသံကလည္း ခ်ိဳသာတယ္။ သူက်ေတာ့ ဘာလို႔အရာရာျပည့္စံုေနပါလိမ့္။
''ကိုယ့္မ်က္ႏွာမွာ တစ္ခုခုေပေနလို႔လား ''
''မဟုတ္...မဟုတ္ပါဘူး...ဟို ေက်းဇူးပဲ''
''မလိုပါဘူး ကေလးရဲ႕ ... ''
ေခါင္းကိုအသာဖြရင္း လူႀကီးတစ္ေယာက္လိုျပဳမူေနတဲ့ သူက က်ေနာ့္ကို တကယ္ေႂကြေအာင္လုပ္ႏိုင္တယ္။ ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ကို ေႂကြေနမိတယ္ဆိုေတာ့ ငါက႐ူးသြားၿပီမ်ားလား။
''က်ေနာ္... ခင္မ်ားကို သေဘာက်တယ္''
႐ုတ္တ႐ုက္ အံျသသြားတဲ့ သူ႔မ်က္ဝန္းေတြကို ခဏေမ့ထားရင္း သူ႔ႏႈတ္ခမ္းဆီသို႔ ဦးတည္မိရင္း။
_______________without_you____________
''ဘာေတြျပံဳးေနတာလဲ ''
''မင္းနဲ႔ စေတြ႔တုန္းက အခ်ိန္ကိုေတြးမိလို႔ ...''
''က်ေနာ္ေလ...ကိုကိုမ႐ွိရင္ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူးထင္တယ္''
''အင္း...ကိုယ္ေရာပဲ ''
ရင္ခြင္ထဲက သူ႔ကိုဖက္ထားရင္း... ။
''ကိုကို႔ဆီကို ေရာက္လာမွ က်ေနာ္ဘဝသစ္က ျပန္စလိုက္သလိုပဲ ''
ၿငိမ္ၿပီးနားေထာင္ေနတဲ့ ကိုကိုကမွ တကယ္ကိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာ။ သူက ၿပီးျပည့္စံုတဲ့႐ုပ္ရည္ေရာ အရည္အခ်င္းေတြပါ ပိုင္ဆိုင္ထားတာ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔စိတ္က ခန္႔မွန္းရခက္တယ္။
