El Que Se Escapó

Kabanata 18

BLANCA

I glared at Tin na napalunok at hindi makaapuhap ng sagot.

"Anong ginagawa mo rito, Celestina?" ulit ko. Kita ko mula sa liwanag na nanggagaling sa sinindihang gasera ang paggitaw ng pawis sa kanyang mukha. "Ahm. Markus showed me here befo--"

"Hindi alam ni Markus ang parteng ito ng bahay. Only one person I knew who knows this room and that bastard didn't even tell anyone including you about this room before", stern kong nasabi.

Wait?! What the? Paano ko nalamang hindi sinasabi ni Lucas kay Celestina ang kwartong ito. Tumitig ako sa mukha ni Celestina na nawalan ng kulay ang mukha sa sinabi ko. The looked in her face make me proved that I'm correct.

"It's you? Isn't it? Ikaw ang nag time travel papunta sa past",

"Blanca---", hindi na siya natapos sa pagsasalita ng mabilis na dumapo sa kanyang pisngi ang aking kamay. Hinila ko siya papasok ng kwarto at sinara iyon ng mapansin ko ang liwanag na nanggagaling mula sa kabahayan. Napansin na siguro ni Markus na nawawala ang asawa niya. Muli akong bumaling kay Celestina at binigyan siya ng masamang tingin. "Explain"

       Napabuga siya sa hangin bago isinalaysay ang mga pangyayari na ginawa niya. Lahat ng naging purpose niya sa pagpunta roon at kung bakit binago niya ang nakaraan.

After a moment, the room filled with defying sound. Hula ko ay magkakagulatan pa kami kung may mahulog na karayom dahil sa katahimikan. "Hindi mo man lang ba inisip na maaaring may masamang dulot ang mga ginawa mo sa nakaraan? People who is not supposed to exist, existed and those people who destined to be born does not given the chance to be born"

        Pansin ko na napalunok si Celestina ngunit hindi ko na ganoong binigyang pansin. "Ano... Ang ibig mong sabihin?"

"Ang magkapatid na Archanghel... They're not supposed to exist. Even me, I guess, was not supposedly to exist"

Horror filled her face, she instantly held her small bump. Held it like she's loosing the life inside her womb. "N-No! I-I have the memory of my past life as child. Nakilala ko na sina Markus at Lucas way back then bago pa ako magtransmigrate sa katawan ni Consolacion! Paano ng mangyayari ang mga sinasabi mo?"

"Hindi ka ba nagtataka na may naaalala tungkol sa'yo si Markus at sa inyong pagkakakilala sa past? Because if my hypothesis is correct. Nang baguhin mo ang nakatakdang mangyari sa nakaraan ay marami ang nadamay. Maybe, after changing it ay ipinilit ng pagkakataon na i-alternate ang memory mo. Seeing other person na akala mo ang magkapatid ngunit hindi na nag-exist pa dahil sa pakikialam mo. Dahil base sa kwento mo, si Consolacion ang dapat na bearer ng tagapagmana ng mga Archangel ngunit dahil sa ginawa mo. Namatay si Consolacion at iba ang napangasawa ni Lucas"

        Muli siyang natahimik kasabay ng pagtulo ng kanyang mga luha. Guilt was visible in her eyes. I sighed and looked at the portrait. Kamukha ko ang babae sa picture, may hawak siyang sanggol sa kamay niya habang sa kalong ng kamukha ni Lucas ang isang batang babae.

"Ang babaing nasa portrait, ibang buhay ang nararapat sa kanya. Nakatadhana siyang maging masaya kapiling ng taong tanggap siya sa kanyang naging pagkakamali. Barbie's real identity supposedly was a secret hanggang sa kanyang paglaki. Well loved by her stepfather and mother with her younger sister yet..."

"Paano mong nalaman ang lahat ng ito Blanca? Paanong nalaman mo ang pakikialam ko sa nakaraan?" aniya. Napaiwas ako ng tingin while taking small breath.

"Because believed it or not. I'm having dreams of it, since I wake up without my own memories. And until now, I keep on dreaming them"

           Tin put her hand on her mouth from suppressing the gasps pero hindi iyon naging sapat. I sighed as I lend my hand to her.

"Umalis na tayo rito. Hindi magandang makita tayo rito ng magkapatid", seryosong sabi ko. Tumango si Celestina at lumabas na kami room. "Pasensya na nasampal kit---"

I flinched nang sampalin niya ako at ngumisi. "Don't worry patas na tayo"