shy

deel 2, shy

"Cato, een geweldige leerling. Kan zonder moeite vwo doen. Ik krijg alleen erg weinig van haar mee. Zou de thuissituatie misschien onstabiel zijn? Zou ze te veel gedachtes hebben omdat er zoveel is gebeurd in haar kleine wereld?"  

misschien was het waar. Haar moeder wilde een jongen. ze was dus ongewenst. Voor elke 7 die ze haalde werd ze gestraft. Geen dag ging voorbij zonder dat ze angstig was voor wat komen ging. Bang was ze, altijd.

Haar vader werkte in Zwitserland en was dus bijna nooit thuis. Ze voelde zich vaak alleen en er was niemand die haar steunde.

Voor het eerst voelde ze zich weer vrolijk en had ze iets om naar uit te kijken. De bijzondere jongen.

maandag: 

Een harde bonk, geluid van een open gaande deur en krakende traptreden. "Cato, het is verdomme al 7 uur geweest! kom uit je nest."

Mama.

Ik opende mijn ogen en keek naar de wekker:  07:02

Vandaag ging ik maar met de bus, want het regende ontzettend hard. De bus kwam om 8 uur, dus bleef ik nog even liggen. Ik miste papa. Hij zou over 2 weken weer een weekend in Nederland zijn, maar hij belde dat het niet door kon gaan. Een schok die ik voelde, weer zo lang alleen met mama.

07:14. Ik ging maar eens uit bed.

Ik had geen zin meer om me te douchen dus liep ik naar beneden nadat ik me had aangekleed. Mama zat beneden aan tafel met de krant. "goeiemorgen" zei ik. Geen reactie. Ik pakte mijn brood en spullen voor school. "Wegwezen. Ik wil je hier niet langer zien." "De bus komt pas over 20 minuten!" zei ik zo onschuldig mogelijk. Ineens voelde ik een hand om mijn bovenarm klemmen "Maakt me  niks uit, desnoods fiets je vandaag maar! " De tranen stonden in mijn ogen, ze deed me echt pijn! Een harde klap op mijn achterhoofd met iets dat voelde als een dikke krant. Ik liep snel naar buiten. Daar stond ik: mijn arm deed nog steeds pijn en de regen stroomde langs mijn lichaam naar beneden. "Ik haat je mama" fluisterde ik, en ik liep naar de bushalte.