shy

de man

Ik wil je.

Ik wil je voelen, aanraken.

Mijn arm om jouw middel.

Ik wil je stevig vasthouden,

en nooit meer loslaten.

Ik wil jouw hand in mijn haar.

Het gevoel dat je voor altijd bij me zal zijn.

En me nooit meer zal laten gaan.

Ik had het gesprek met Luck nogal snel afgekapt. Geen idee waarom eigenlijk. Nadat we ons aan elkaar hadden voorgesteld, was ik weggegaan (natuurlijk had ik hem wel gedag gezegd en hij mij). Het voelde raar om met een vreemde jongen te praten. Ik was ook nog nooit echt verliefd geweest, dus ik had geen idee wat ik moest doen of zeggen. Misschien had ik zijn nummer moeten vragen? Misschien had ik hem een knuffel moeten geven? Nee natuurlijk niet. Dat was veel te close voor een eerste ontmoeting. Het komt er in ieder geval op neer dat er niet veel meer is gebeurd tussen Luck en ik.

Toen ik thuis kwam overigens wel. Er lag een briefje op tafel:

Ik ben de hele avond uit. Zorg zelf maar voor je eten vanavond.

mama.

Eerlijk gezegd had ik niet anders verwacht. Ik pakte mijn fiets uit de schuur en reed naar de winkel. Ik had mijn eigen geld maar mee genomen, omdat mama waarschijnlijk zou gaan flippen als ze merkte dat er 10 euro uit haar portemonnee was verdwenen. Ik parkeerde mijn fiets naast een (hoogst waarschijnlijk zelf gespoten) groene oma fiets met een bloemenkrans om het stuur en kralen in de spaken. Mijn zwarte barrel was er niks bij. De groene fiets stak wel mooi bij de mijne af moest ik toegeven.

Waar had ik eigenlijk zin in? Ik kon best goed koken, aangezien ik het bijna elke avond deed. Ik ging uiteindelijk voor iets simpels. Macaroni moest het maar worden.

Toen ik het eten op had checkte ik even of ik nog berichtjes binnen had gekregen. Niks.

Afwassen was ik ondertussen ook een ster in geworden. Ik zorgde dat ik alles netjes achterliet zodat mama niet boos op me zou worden. Eigenlijk was het wel fijn om een avond alleen thuis te zijn. Had ik even geen geschreeuw en geruzie aan mijn hoofd.

*pieeeep pieeeep pieeeep*

Mijn wekker.

Slaperig deed ik mijn ogen open en ik stapte uit bed. Dit keer ging ik me maar wel eens douchen, aangezien ik dat gisteren ookal niet had gedaan.

Eenmaal beneden merkte ik dat mama niet aan de tafel zat. Ik rende terug naar boven om te zien of ze nog in bed lag. Ik trok de deur voorzichtig open. O nee.. daar lag ze. Ik kon me voorstellen dat ze er gisteren avond precies zo uit had gezien. Haar jurkje zat alleen een beetje verdraaid en haar lippenstift was uitgeveegd. Naast haar stond een fles sterke drank. Nou ja, het was een fles sterke drank. Nu was het alleen nog maar een fles. Leeg.

"AAAH!" Ik slaakte een enorme gil toen ik zag dat er een man naast mama lag! Meteen sloeg ik een hand voor mijn mond. Ze mochten niet wakker worden. Wat een viezerik, dacht ik bij mezelf toen ik de man goed bekeek. Hij was redelijk groot en breed. Zijn baardje had 3 dagen geleden weggeschoren moeten worden en zijn ogen lagen diep in zijn hoofd. zijn Donkere wenkbrauwen hingen naar beneden. Verder was zijn hoofd zo glad als een bolingbal. Hij droeg een wit hemd met vlekken en een spijkerbroek die een week geleden gewassen moest worden. Ik hoorde zijn zware adem over gaan in gesnurk. Iel! Wat deed hij hier! Er ging een rilling over mijn rug en snel deed ik de deur weer dicht. met grote ogen van verbazing en angst liet ik me tegen de muur naar beneden glijden. Ik kneep zo hard als ik kon in mijn arm om mezelf vervolgens teleur te stellen met het feit dat dit geen droom was. Langzaam kroop ik overeind en ik strompelde naar beneden. Wat moest ik doen? Ik zou ze wakker kunnen maken en de man naar huis sturen. Ik zou ze ook kunnen laten slapen, zodat ze het zelf maar moesten uitzoeken. Ik wist echt niet wat ik hiermee aan moest. Wat ik wel wist, was dat ik over 5 minuten weg moest, dus ik koos voor de laatste optie. Gadver! Wat een vieze kerel! Er biggelde een traan over mijn wang bij de gedachte dat papa dit te weten zou komen. Dat mocht echt niet gebeuren! Ik hield zoveel van hem! Uit woede en verdriet gooide ik een glas op de grond. Het barstte in duizenden stukjes uit elkaar op de grond. Dat luchtte op. Een klein beetje dan. Snel pakte ik mijn sleutels en liep nog steeds met tranen in mijn ogen naar mijn fiets. Vandaag nog, en dan was het weekend.